ผมจำได้แม่นคนนำทางไปส่งที่ท่าเรือก่อนเรือออกหนึ่งวัน ผมเดินไปที่สะพานที่จะข้ามขึ้นเรือเป็นเวลาตอนกลางคืน ก่อนที่จะเดินไปถึงสะพานต้องเดินผ่านประตูเหล็กคล้ายลูกกรง มีกุญแจล็อคหนาแน่นเพื่อป้องก... Read more

พี่หงษ์ก็เป็นคนหนึ่งที่มีชื่อติดแบล็คลิสต์ เพราะถือว่าเป็นเอเย่นต์ในการติดต่อให้กับผู้หญิงเพื่อมาหาเงินแบบสีเทาๆ และต้องมีการทำธุรกิจร่วมกับพวกยากูซ่า จึงหลีกเลี่ยงไม่พ้น Read more

ครั้งนั้นเธอเสียใจมากที่สุด เพราะเธอเป็นคนมาแนะนำให้ผมทำงานให้กับอาเทียร เพราะเห็นผมอยากมีรายได้มากขึ้น แต่ลึกๆ ในใจเธอก็รู้ว่าการทำงานแบบนี้และต้องอยู่ข้างกายอาเทียรนั้นมีอันตรายตลอดเวลา แล... Read more

เธอเล่าให้ฟังว่ามียากูซ่าพยายามมาหาผลประโยชน์กับตัวเธอ ไถเงินเพื่อปกปิดประวัติ เพื่อไม่ให้มีผลกระทบต่อธุรกิจ แต่เธอก็ไม่เคยจ่ายเงิน แต่ต้องไปทานข้าวกับพวกนี้บ้าง หนีไม่พ้นครับ ก้าวขาเข้ามาแล... Read more

การอยู่ในต่างแดน หมอดูเป็นที่พึ่งทางจิตใจที่สำคัญมาก คนจนก็หวังพึ่งโชคชะตาอีกแบบหนึ่ง คนรวยที่ประสบความสำเร็จไปแล้วก็อยากพึ่งหมอดูในอีกแบบหนึ่ง จนก็มีความทุกข์อีกแบบ รวยก็มีความทุกข์อีกแบบ Read more

เจ้าหน้าที่มาทีไรผมก็ต้องหลบไปหลบมาเพราะกลัว …จริงๆ แล้วก็ไม่ต้องกลัวก็ได้ เพราะที่มาไม่ใช่ตำรวจ แต่ก็นั่นไง..สิ่งที่ผมเป็นอยู่ตลอดที่ญี่ปุ่น..คือความระแวงวิตกกังวล แค่เดินสะดุดหรือจิ้งจกทัก... Read more

ไปถึงร้านภาพเดิมๆ ก็ย้อนกลับเข้ามาในความทรงจำ ร้านที่เป็นที่แรกที่ผมเริ่มต้น ตีหัวคนครั้งแรกก็ที่นี่ นอนมาเกือบจะทุกพื้นที่ในร้าน ทั้งห้องครัว ใต้เคาน์เตอร์ หน้าร้าน นอกร้าน ที่จอดรถ ใช้เป็น... Read more

ญี่ปุ่นคนนี้ สามารถสร้างงานและเปิดช่องทางหากินให้กับผมได้หลายวิธี เงินไม่เคยขาดมือเลย อาจจะมีการเอาเปรียบผมบ้าง ผมรู้บ้างไม่รู้บ้าง ก็ช่างมันเถอะ เอาความรู้สึกเป็นตัววัดว่ารับได้หรือรับไม่ได... Read more

ช่วงเวลาที่เหลือก่อนกลับเมืองไทย เป็นช่วงเส้นชีพจรลงเท้า เดินทางตลอด เพราะมีโจทย์เก่าๆ ตามค่อยเช็คบิลตลอด ทุกอย่างบีบให้ผมกลับเมืองไทย การกลับก็ไม่ง่ายเลย ที่นอนก็ย้ายไปย้ายมา ไม่ต่างกับตอนม... Read more

หลังจากกลับมาใช้ชีวิตที่โตเกียวอีกรอบกับพี่นภาและไดน่า ผมก็ออกเปลี่ยนย้ายไปอีก 2 เมือง แล้วเดินทางกลับเมืองไทย ด้วยความทุลักทุเล ผมเดินทางกลับโดยทางเรือใช้เวลาเดินทางร่วมเดือน ณ วันนี้ผมไม่น... Read more

ในงานมีคนประมาณ 100 กว่าคน ไม่ต้องมีบอดี้กาดร์เฝ้าหน้าประตู ไม่ต้องมีบัตรเชิญ เวทีไม่ต้อง มีแค่เครื่องเสียง 1 ชุดพร้อมลำโพง RCA ทองหล่อ ถนนข้าวสารบ้านเราชิดซ้าย เป็นคนไทยก็เดินเข้ามาเลยครับ... Read more

คนมาซื้อต่อจากผม มีประมาณ 8 -10 คน หน้าตาไว้ใจไม่ได้สักคน มาซื้อไม่เคยพูดจากันได้ของแล้วก็ไป ผมเหมือนเป็นสาขาย่อยของทาโดะอีกที มีครั้งหนึ่งมันขับรถมาหาผม เป็นมอเตอร์ไซด์แบบบิ๊กไบด์ แสดงว่าฐา... Read more

เป็นการหักเหลี่ยมของสมาชิกยากูซ่าด้วยกัน ในการแย่งชิงอาเทียรเอาเป็นเด็กของตัวเอง เพราะเธอเป็นคนสวย ประมาณอั้ม พัชราภา บ้านเราแหละครับ ใครครอบครองเธอไว้ได้ก็เหมือนเสริมบารมีไปในตัว เดือนๆ หนึ... Read more

ปัญหาใหญ่คือบุหรื่เถื่อนที่ผมเก็บไว้เยอะมากจะทำยังไง ขายคืนก็ไม่ได้เก็บไว้ก็ขาดทุนเยอะ มีทางเดียวคือต้องกระจายขายให้หมดภายใน 5 -6 วันก่อนไป แต่มันคงไม่ง่ายอย่างที่คิด เพราะการขายบุหรื่เถื่อน... Read more

ซุ่มๆ อยู่หลายวันตายเป็นตาย ผมกลับเข้าไปที่ร้าน ทุกคนมองผมแปลกๆ รู้เลยว่าคงมีอะไรเกิดขึ้น มีคนมาตามหาผมหลายพวกไม่รู้ใครเป็นใคร เดาไม่ถูกเหมือนกัน คงมีเรื่องมดเรื่องหนึ่ง อีกเรื่องหนึ่งน่าจะเ... Read more

หมอยื่นมือมาจับมือผมแล้วตกใจปล่อยมือออกไป แล้วพูดว่าลายมือคุณน่ากลัวมาก ไม่ได้บอกว่าเป็นยังไงเพียงแต่ให้คำแนะนำว่า พยายามอยู่ในที่ดีๆ คนดีๆ แล้วคุณจะดีมากๆ อย่าไปอยู่กับคนไม่ดี คุณจะกลายเป็น... Read more

เดินยังไม่ถึงที่เขาจะแข่งขันกันเลยก็โดนซะแล้ว ศัตรูเก่ามาไล่ต่อยผม ผมโดนเข้าไปหลายหมัด ทั้งมือทั้งเท้าประเคนเข้ามาตั้งหลักแทบไม่ทัน ล้มลุกคลุกคลานอยู่พักใหญ่ มีคนมาแยกๆ กันไป เจ็บครับแต่ไม่โ... Read more

มันเหมือนเป็นสัญชาติญาณในการเอาตัวรอดของมนุษย์ เหมือนมีสัมผัสที่ 6 ก่อนออกเดินทางผมรู้ว่ามีสิ่งผิดปกติเกิดขึ้น มีคนแปลกหน้าเข้ามาในร้านเป็นคนที่ไม่เคยเห็น ท่าทางน่ากลัว ตัวใหญ่ ใส่แจ็คเก็ตคล... Read more

เบื้องหน้าผมยังมีอาชีพเป็นคนคุมผับ เบื้องหลังก็ทำหลายอย่างสีเทาๆ ทั้งนั้น อะไรที่มันสีเทาเงินมันดีจริงๆ สีดำไปเลยก็ไม่ไหว มันผิดกฎหมาย ไร้ศีลธรรม เช่น เรื่องยาเสพติด ค้าผู้หญิง มีคนมาชวนผมทำ... Read more

ในเวลาที่อยู่ที่ญี่ปุ่น ผมว่าเป็นช่วงที่ชีวิตอยู่บนโลกแห่งความเป็นจริง ต่อสู้ด้วยลำแข้งของตัวเอง มีคนคอยช่วยเหลือน้อยบ้างมากบ้างแตกต่างกันไป สิ่งเหล่านี้นี่แหละ ทำให้เรารู้ว่าใครเป็นเพื่อนแท... Read more