ญี่ปุ่นคนนี้ สามารถสร้างงานและเปิดช่องทางหากินให้กับผมได้หลายวิธี เงินไม่เคยขาดมือเลย อาจจะมีการเอาเปรียบผมบ้าง ผมรู้บ้างไม่รู้บ้าง ก็ช่างมันเถอะ เอาความรู้สึกเป็นตัววัดว่ารับได้หรือรับไม่ได้ เอาเป็นว่าผลประโยชน์ที่เราได้รับ เราพอใจก็โอเคแล้ว
ภาพโดย : อ.วิโรจน์ สายดนตรี
ชีวิตยังอยู่ต่อไปในโตเกียว รู้จักผู้คนมากขึ้นทั้งคนไทยและคนญี่ปุ่น ตัวยังอยู่แต่ใจมันไม่อยู่แล้วครับ
ด้วยช่วงเวลาที่ผ่านมาผมได้ผ่านเหตุการณ์ต่างๆ มามากมาย จนเกิดเป็นความไม่กลัว ซึ่งทำให้เกิดเป็นความประมาทได้ในบางครั้ง มีความไม่รู้จักพอเกิดขึ้นมาในใจ ความรู้สึกต่างๆ เหล่านี้เกิดโดยไม่ได้ตั้งใจ นำมาซึ่งการใช้ชีวิตโดยประมาท
การดำรงชีวิตในกรุงโตเกียว ช่วงนั้นไปไหนมาไหนโดยไม่ค่อยระวังตัว คำเตือนจากไดน่าและพี่นภาไม่ได้อยู่ในความคิดของผมเลย ผู้อ่านคงยังจำทาโดะได้ ญี่ปุ่นคนนี้ สามารถสร้างงานและเปิดช่องทางหากินให้กับผมได้หลายวิธี เงินไม่เคยขาดมือเลย อาจจะมีการเอาเปรียบผมบ้าง ผมรู้บ้างไม่รู้บ้าง ก็ช่างมันเถอะ เอาความรู้สึกเป็นตัววัดว่ารับได้หรือรับไม่ได้ เอาเป็นว่าผลประโยชน์ที่เราได้รับ เราพอใจก็โอเคแล้ว
รายได้จากทาโดะ ทำให้ผมแทบไม่สนใจรายได้ที่นภาให้กับผม แต่งานที่ผมทำให้กับนภาก็ไม่บกพร่องนะครับ ยังทำได้ดี นั่นเป็นข้อดีของผม ด้วยความเป็นคนยิ้มง่าย เข้ากับคนอื่นได้ดี คนในบริษัทนภาเป็นมิตรกับผมทุกคน ถึงผมจะออกไปเที่ยวบ่อยขึ้น สังสรรค์บ่อยขึ้น นภาก็ไม่เคยว่าอะไรเพราะงานผมไม่เสีย
ไม่นานนภาก็รู้ว่าผมมีรายได้จากทาโดะ เธอก็เฉยๆ บางทีเธอก็มองหน้าผม ผมก็รู้ล่ะครับว่าเป็นการเตือน เธอเป็นห่วงเรื่องที่ผมไปหาคนไทยที่แคมป์คนงาน กลัวจะมีเรื่องมีราว และที่สำคัญเธอกลัวผมถูกจับ แล้วเดือดร้อนมาถึงเธอ
แต่ก็อย่างว่าคนเราไม่เห็นโลงศพไม่หลั่งน้ำตา ผมคล่องขึ้นเยอะจากการทำงานกับนภาและทาโดะ ช่วงเวลานั้นเป็นช่วงที่ผมได้ประสบการณ์มากจริงๆ เงินก็ไม่ค่อยได้ใช้หรอกครับ ฝากกับไดน่าเป็นส่วนใหญ่ ทุกคนก็คิดไปได้ว่าผมสองคนคงเป็นอะไรกัน
ทาโดะ…..ไอ้นี่มันคล่องมากจริงๆ จับอะไรเป็นเงินเป็นทองหมด ผมเคยเกือบผิดใจกัน คือเข้าใจว่ามันเอาเปรียบผม ให้เงินผมช้า ไอ้ผมก็ระแวงเรื่องแบบนี้อยู่แล้ว เคยกระชากคอเสื้อมัน หน้าบริษัทนภาเลย คนในบริษัทออกมาดูกันใหญ่ผมเลยต้องวางมือลง แต่เหตุการณ์ครั้งนั้นก็ไม่มีอะไร เป็นการเข้าใจผิด บางทีต้องให้ไดน่ามาคอยปรับความเข้าใจให้
ผมแวะเวียนไปที่แคมป์ คนงานบ่อยมาก ไดน่าก็ไม่ห่าง การได้ไปพบพูดคุยกับคนงานไทยทำให้ได้รู้วิธีจะกลับเมืองไทยซึ่งมีอยู่หลาย วิธี แต่ละวิธีดีๆ ทั้งนั้น ในใจผมยังไม่เชื่อสักวิธีเลยครับ มีการแนะนำให้รู้จักนายหน้าหลายคนทั้งคนไทยและญี่ปุ่น แต่ผมก็ยังไม่เชื่อใครง่ายๆ
ย้อนกลับไปคุยเรื่องทาโดะอีกซักหน่อย มันพาผมไปทวงหนี้ โดยบอกผมว่าถ้าได้จะแบ่งให้ผมครึ่งนึง ผมก็ไปกับมัน ซ้อนรถมันไป ไม่ได้นัดแนะอะไรกันถึงที่ก็ลุยกันเลย มันพาผมเดินเข้าไป มันก็เจรจาของมันไป ผมก็นั่งอยู่ที่รถมอเตอร์ไซค์ แล้วมันก็ชี้มาที่ผม ลูกหนี้มันก็ควักเงินให้ ผมว่าท่าทางผมคงใช้ได้ดี หลายครั้งนะครับที่ทาโดะใช้วิธีนี้ ผมก็ได้ส่วนแบ่งทุกครั้งไป
มันไม่ค่อยพาผมไปไหนเลย นอกจากพาไปเรื่องงาน บางทีมันมาเจอผมตอนผมอยู่กับไดน่า มันก็ชอบทำสายตาเจ้าชู้ ผมยอมไม่ได้เลยกับเรื่องแบบนี้ เคยบอกไดน่าให้บอกมันว่าอย่าทำแบบนี้ไม่งั้นผมหาเรื่องแน่ ไดน่าก็เข้าใจ
ด้วยความคล่องของมันทำให้เราระแวงไปต่างๆนานา ไดน่าก็ไม่ค่อยชอบมันเท่าไหร่ เคยบอกผมว่าไม่ค่อยไว้ใจทาโดะ กลัวมันหักหลังเอาตำรวจมาจับผม หรือให้ผมเป็นแพะรับบาปเกี่ยวกับงานที่มันทำ แต่ผมคิดว่าตราบใดที่ผลประโยชน์ยังลงตัวเรื่องอย่างนั้นคงไม่เกิด เรื่องที่คิดเกี่ยวกับมันอย่างเดียว คือไม่ชอบเวลามันมองไดน่า ดูแววตาแล้วไม่ไว้ใจจริงๆ ที่เคยจะทำเป็นต่อยมันผมว่าในใจผมคงมีเรื่องที่มันชอบมองไดน่าเป็นทุนอยู่ แล้วด้วย
พี่หงษ์ให้คนมาส่งข่าวว่า “ส้ม” จะแวะมาหาแกที่ร้าน ผมก็นั่งรอวันนั้นเลยครับ ที่นาโกย่าวีรกรรมของผมก็ไม่น้อย อยากเจอและขอโทษส้มอีกสักครั้ง
ความจริงแล้วตอนที่ไปอาศัยอยู่กับส้ม ค่อนข้างที่จะสบาย ถึงงานจะหนักแต่ก็สบายใจ แต่ด้วยความที่กินเหล้าบ่อย ทำให้เรามีเรื่องบ่อย จำได้ว่าผมมีเรื่องต่อยตีบ่อยจริงๆ จนคนแถวร้านส้มมองผมแย่มาก ใครๆ ที่แยกจากพี่หงษ์ไปจะนึกถึงแกเกือบทุกคน ไปได้ดีก็จะแวะเวียนมาเสมอ อย่างที่เคยบอก ส้มเป็นคนหนึ่งที่ได้ดีมากๆ อาจจะเรียกได้ว่าหนึ่งในร้อย เธอน่าจะมีเงินเก็บจากธุรกิจส่วนหนึ่งและจากแฟนชาวญี่ปุ่นที่ให้ไม่น้อย ความที่เคยลำบากมาก่อน เคยใช้ร่างกายแลกกับรายได้ ประสบการณ์เป็นสิ่งเตือนใจให้เธอไม่ประมาท พี่หงษ์บอกว่าส้มย้ำทางโทรศัพท์มาเลยว่าติดต่อผมให้ได้ เธออยากเจอผม อยากให้ผมกลับไปช่วยงานเธอที่นาโกย่าอีกครั้ง
เวลามีใครถามถึงเรา แสดงว่าเรามีคุณค่าน่าจดจำ แม้บางทีมันจะมีแต่เรื่องไม่ดี แต่มันก็ยังมีความทรงจำที่ดีที่สามารถรู้สึกได้ พี่หงษ์เคยแนะนำให้ผมจีบส้ม แต่ผมไม่คิด ไม่รู้ว่าเพราะอะไร แต่รู้ว่าพี่แกหวังดีหวังให้ผมสบาย ผมเคยย้อนถามว่าจีบทั้งๆ ที่เค้ามีแฟนอยู่แล้วนี่น่ะ แกบอกว่าแฟนเป็นคนไทย กับแฟนเป็นต่างชาติ ความรู้สึกไม่เหมือนกัน แกรู้ด้วยว่าส้มไม่ได้รักแฟนเท่าไหร่ เป็นเรื่องของการเอาตัวรอดเมื่ออยู่ต่างแดนมากกว่า ไอ้เรื่องนั้นผมก็เข้าใจ แต่ก็ไม่หล่ะครับ ดีใจครับที่จะเจอส้มอีกครั้ง
ไดน่าก็เหมือนเคยพาไปทุกที่ คิดอะไรไม่ออก ไปไหนไม่ถูกบอกไดน่า
อ่านญี่ปุ่นในมุมมืดทั้งหมด คลิ๊ก >>> ญี่ปุ่นในมุมมืด
