ชวนอ่าน : ณ จุดสุดท้าย ของวาระพิเศษที่เราได้รับมา
ณ จุดสุดท้าย ของวาระพิเศษที่เราได้รับมา เป็นผลงานการเขียนของนักเขียนและผู้กำกับละครเวทีชาวญี่ปุ่นอย่าง Toshiki Okada โดยหนังสือเล่มนี้ได้รับรางวัลเคนซาบุโรโอเอะ ประจำปี 2008 ซึ่งเป็นรางวัลทางวรรณกรรมของญี่ปุ่น และได้รับเลือกให้เป็นหนังสือที่ได้รับทุนสนับสนุนการแปลและการจัดพิมพ์จาก Japan Foundation
“ลีลาการเขียนที่แสดงให้เห็นผ่านประสบการณ์การอ่านนี้กับโลกทัศน์ในนวนิยายนั้นเชื่อมโยงสอดคล้องกันด้วยความตั้งใจไม่ใช่เหตุบังเอิญ ความแปลกใหม่ที่น่าทึ่งในผลงานของโอกาดะในฐานะนวนิยายอยู่ตรงนั้น”
— บางส่วนจากคำนิยมของคุณโนริฮิโกะ โยชิโอกะ ผู้อำนวยการบริหารเจแปนฟาวน์เดชั่น กรุงเทพฯ —
สองเรื่องในหนึ่งเล่ม
ในหนังสือเล่มบาง ไม่ถึงสองร้อยหน้า แบ่งออกเป็นนวนิยายขนาดสั้นสองเรื่อง คือ “5 วันในเดือนมีนาคม” และ “หลากที่ที่ฉันอยู่” ซึ่งทั้งสองเรื่องต่างให้ความรู้สึกที่แตกต่างกัน โดยเรื่องแรก 5 วันในเดือนมีนาคม มีการดำเนินเรื่องสลับไปมา เล่าเรื่องผ่านมุมมองที่หลากหลายของตัวละคร เช่น ในขณะที่เล่าแทน “ผม” ในฐานะตัวละครตัวหนึ่ง สักพักก็สลับมาที่มุมมองของตัวละคร “ฉัน” ซึ่งเป็นตัวละครอีกตัวหนึ่งแทน การเล่าเรื่องแบบนี้ทำให้เข้าใจความรู้สึกนึกคิดของตัวละคร จนรู้สึกร่วมไปกับตัวละครได้อย่างดี
ส่วน “หลากที่ที่ฉันอยู่” นั้นเป็นการเล่าเรื่องผ่านตัวละครความคิด ความรู้สึกของตัวละครซึ่งเป็นภรรยาสาวที่นอนอยู่ในห้องเพียงเพียงตัวละครเดียว แต่ความโดดเด่นของเรื่องนี้คือการใช้ถ้อยคำที่บรรยายถึงบรรยากาศและความรู้สึกของตัวละครได้เป็นอย่างดี นอกจากนี้ยังสะท้อนให้เห็นถึงความสัมพันธ์ระหว่างคู่สามีภรรยาชาวญี่ปุ่นในอีกแง่มุมหนึ่งอีกด้วย
อดีต สลับ ปัจจุบัน ที่ลงตัว
สิ่งที่เห็นได้จากทั้งสองเรื่อง ก็คือการลำดับเวลาที่สลับกันไปมาระหว่างอดีตและปัจจุบัน อย่างในเรื่อง 5 วันในเดือนมีนาคม ระหว่างที่ตัวละครอยู่ที่ Live house ก็มีการย้อนไปถึงอดีตก่อนหน้า หรือเล่าสลับกับเหตุการณ์ที่จะเกิดขึ้น หรือเมื่อเจอหญิงสาวและไปเลิฟโฮเทลแล้ว ก็เล่าย้อนกลับมาถึงช่วงเวลาก่อนหน้าที่ได้เจอกับหญิงสาวที่ Live house หรือแม้แต่ในเรื่อง หลากที่ที่ฉันอยู่ นั้น ก็เป็นการเล่าย้อนสลับไปมาระหว่างเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นระหว่างตัวละครกับสามีในอดีตและเหตุการณ์ที่กำลังเกิดขึ้นของภรรยาสาวที่นอนอยู่ในห้อง ซึ่งแม้จะเป็นการเล่าสลับไปมา แต่ก็ไม่ทำให้งง ผู้อ่านยังคงเข้าใจเนื้อเรื่อง และเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นได้ และเมื่อผสมผสานระหว่างการเล่าสลับมุมมองของตัวละคร ยิ่งทำให้เกิดความรู้สึกแปลกใหม่ในการอ่านซึ่งพบได้ไม่บ่อยนักอีกด้วย
บางเหตุการณ์ที่ทำให้ย้อนนึกถึงชีวิตจริง
ในเรื่อง 5 วันในเดือนมีนาคม มีจุดที่หญิงสาวเปรียบเทียบว่าช่วงเวลาที่อยู่ในเลิฟโฮเทลนั้นเป็นช่วงเวลาแห่งความฝันที่ได้หนีออกจากตัวตนที่เคยมี ซึ่งเหตุการณ์นี้หากย้อนกลับมามองในชีวิตจริง เชื่อว่าหลายคนก็คงเคยมีประสบการณ์ความรู้สึกแบบนี้กันแน่นอน ยกตัวอย่างง่ายๆเลยก็อย่างเช่น ช่วงเวลาในขณะที่เราเดินทางท่องเที่ยวหลาย ๆ วัน เป็นต้น
“แต่ตัวฉันในตอนนั้นใช้เวลาห้าวันอยู่กับเขาในโหมดอื่นที่ไม่ใช่โหมดในชีวิตประจำวัน เป็นโหมดที่ต่างออกไปจากนั้นเล็กน้อย”
“ในที่ที่คล้ายกับซอกมุมเล็กๆของจิตสำนึก ในพื้นที่เช่นนั้น ฉันขบคิดว่าทำไมขณะนี้ฉันถึงสามารถอยู่ในโหมดแบบนี้ได้ โหมดที่เหมือนอยู่ระหว่างการเดินทางท่องเที่ยว”
แต่เมื่อมาถึงจุด ๆ หนึ่ง เราจะรู้สึกว่าเริ่มชาชินกับความรู้สึกนั้น และโลกแห่งความเป้นจริงได้กระชากเราออกจากความฝัน
“การสิ้นสุดของช่วงเวลาพิเศษที่ยินยอมให้ความปรารถนาที่จะอยู่กลับคลาดเคลื่อนไปตลอดกาลนั้น ได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว”
หรือแม้กระทั่งความรู้สึกไม่อยากไปทำงานของภรรยาวในเรื่องสอง รวมไปถึงความรู้สึกต่อสามีผู้ไม่ค่อยแสดงออก ก็สามารถพบเห็นได้บ่อยในชีวิตจริงเช่นเดียวกัน
ณ จุดสุดท้ายของวาระพิเศษที่ได้รับมา เล่มนี้ จึงถือได้ว่าเป็นหนังสือที่มีความแปลกใหม่อยู่ในกลวิธีการเล่าเรื่อง ให้อารมณ์เหมือนกับเวลาเราอ่านหนังสือรวมเรื่องสั้น ใครที่ชื่นชอบอ่าหนังสือแนวเรื่องสั้นน่าจะชอบนะคะ
เรื่องแนะนำ :
– ชวนอ่าน : ลาปลาซ ทฤษฎีฆ่าเหนือธรรมชาติ
– Doai Village ที่แกลมปิ้งใหม่ ใน Gunma
– The Iwaki Museum of Picture Books for Children by Tadao Ando ห้องสมุดเสริมจินตนาการแห่งเมืองอิวากิ
– ศิลปะจากหิน ที่น่ากินแต่กินไม่ได้!
– JIMOTO MADE แรงบันดาลใจจากช่างท้องถิ่นสู่แก้วกาแฟ
#ชวนอ่าน : ณ จุดสุดท้าย ของวาระพิเศษที่เราได้รับมา