ข้าพเจ้ารู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะกลับบ้านตรงเวลาในบริษัทอันกว้างใหญ่ ผู้คนก้มหน้าก้มตาทำงานกัน แต่ทว่าข้าพเจ้าไม่อาจแน่ใจได้ว่าเวลาที่ให้ไปกับ productivity ที่ได้มามันสมเหตุสมผลกันหรือเปล่า
ข้าพเจ้ารู้สึกกระอักกระอ่วนใจที่จะกลับบ้านตรงเวลา
ในบริษัทอันกว้างใหญ่ ผู้คนก้มหน้าก้มตาทำงานกัน แต่ทว่าข้าพเจ้าไม่อาจแน่ใจได้ว่าเวลาที่ให้ไปกับ productivity ที่ได้มามันสมเหตุสมผลกันหรือเปล่า
ในขณะที่ละครเรื่อง
わたし、定時で帰ります
[วะตะชิ เทจิเดะ คะเอะริมัส]
“ฉัน กลับบ้านตรงเวลานะคะ”
เป็น talk of the town ในญี่ปุ่นขณะนี้
แต่ข้าพเจ้าก็รู้สึกว่า ทุกอย่างที่เป็นอยู่ของบริษัทแห่งนี้ ยังคงเหมือนเดิม เหมือนอย่างที่เป็นมา ทุกคนยังทำงานเลิกช้าเช่นเดิม
บริษัทอันกว้างใหญ่นี้เป็นบริษัทผู้ผลิตยาที่เก่าแก่ที่ชื่อว่า “ยามาะชิตะยะคุฮิน” หรือเรียกกันย่อ ๆ ว่า “ยามาชิตะ” มีวัฒนธรรมการทำงานที่เลิกช้า
“ผม, จะกลับบ้านแล้วครับ”
ข้าพเจ้าทำหัวโล่งว่าง เปล่งเสียงดังฟังชัด บอกกับเพื่อนร่วมงานทุกคนในออฟฟิซ ที่นั่งกันอยู่ยี่สิบกว่าชีวิต
“บาย ๆ นะ มาเอะดะ”
“กลับบ้านดี ๆ นะ”
เสียงทักทายของเพื่อนร่วมงาน ที่ก่อให้เกิดความรู้สึกดี ๆ ขึ้นมา
“มีธุระอะไรหรอ กลับเร็วเชียว”
มีบางเสียงที่ถามมา ข้าพเจ้ายิ้มตอบกลับไป รู้ว่าเพื่อนคงจะแซว
ข้าพเจ้าเดินจากออกมาจากบริษัทตรงเวลา แต่ข้าพเจ้าจะทำแบบนี้ไปได้บ่อยสักเพียงใด
ญี่ปุ่นก็คงทำงานเลิกดึกดื่นเช่นเดิม
[box type=”custom” bg=”#F5F5F5″ radius=”10″ border=”#BEBEBE”]เขียนโดย วสุ มารุมุระทักทายพูดคุยกับ Wasu ได้ที่ >>> Facebook Wasu’s thought on Japan
เรื่องแนะนำ :
– 騙したな [ดะมะชิตะ] “หลอกกันนะ”
– เวทย์มนต์ 魔法 [มะโฮ]
– การคืนใบขับขี่ของคนสูงอายุญี่ปุ่น
– Kira Yoshikage กับความหมายในชื่อนั้น
– ที่มาของชื่อ “Fugaku” Next generation Japan super computer
– โชกุน Ashikaga Yoshiaki ตอนที่ 6 (สุดท้าย) : สงครามกับ Nobunaga
– โชกุน Ashikaga Yoshiaki ตอนที่ 5 : จับมือกับ Nobunaga สู่เกียวโตะ
