สยองผีญี่ปุ่น : หนู
เรามักจะได้ยินคนพูดเสมอว่า ทำตัวให้ชินเดี๋ยวก็ดีเอง แต่ถ้าเราอยู่ในสถานที่หรือสถานการณ์ที่ย่ำแย่ การทำตัวให้ชินก็ไม่แน่ว่าจะทำให้เรื่องราวมันดีขึ้นเสมอไป บางทีการเอาตัวออกมาจากที่นั้นๆ มันอาจจะดีกว่าก็ได้ อย่างเช่นเรื่องของสามีภรรยาคู่นี้
เคนจังกับมาจิโกะได้ตัดสินย้ายเข้าไปอยู่ในอพาร์ตเมนต์หลังใหม่ ที่นี่อยู่ค่อนข้างไกลจากเมือง ก็เลยทำให้ราคาค่าเช่าถูกกว่าที่อื่น และอีกสาเหตุที่ค่าเช่าไม่แพงก็เพราะที่นี่ค่อนข้างเก่า แต่ทั้งคู่ก็ตัดสินใจแล้วที่จะเข้ามาอยู่ที่นี่
ในขณะที่กำลังขนย้ายข้าวของเข้ามาในห้อง อยู่ๆ มาจิโกะก็กรีดร้องเสียงแหลมขึ้นมา
มาจิโกะ : “กรี๊ดดดด เคนจังงงง”
เคนจัง : “มีอะไรมาจิโกะ”
มาจิโกะ : “หนูๆๆ”
เคนจัง : “ฮ่าๆๆ ก็แค่หนูเอง ก็ห้องมันเก่าแล้ว จะมีหนูก็ไม่แปลก เดี๋ยวช่วยกันทำความสะอาดก็โอเคแล้วล่ะ”
มาจิโกะ : “แต่ว่า…”
เคนจัง : “เอาน่า คุณเป็นคนเลือกที่นี่เองนะ เดี๋ยวก็ชินเองแหละ”
หลังจากที่จัดการกับข้าวของกองพะเนินแล้ว ทั้งคู่ก็สั่งอาหารเย็นมารับประทานกันในห้อง หลังจากอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก็พากันเข้านอนแต่หัววันด้วยความอ่อนเพลีย
“จี๊ดๆๆๆ”
เสียงหนูวิ่งไปมารอบห้องภายใต้ความมืด สักพักก็มีเสียงดังขึ้น
“โอ๊ยยยยย”
เสียงมาจิโกะร้องขึ้นเพราะเธอถูกหนูกัดนิ้วจนเลือดออก และไม่ว่าเธอจะปลุกเคนจังเท่าไร เขาก็ไม่มีทีท่าว่าจะตื่นขึ้นมาเลย มาจิโกะทั้งเจ็บทั้งกลัว เธอเริ่มไม่แน่ใจว่าเธอคิดถูกหรือไม่กับการเลือกที่จะย้ายมาอยู่ที่นี่
เช้าวันรุ่งขึ้น เคนจังต้องไปสัมมนาต่างเมืองเป็นเวลาสองวัน นี่จึงเป็นเรื่องที่ทำให้มาจิโกะกังวลใจยิ่งกว่าเดิม เธอไม่ได้กลัวว่าสามีจะไปมีคนอื่น แต่สิ่งที่เธอกลัวคือการที่เธอต้องอยู่คนเดียว…
ไม่สิ…เธอกลัวการที่เธอไม่ได้อยู่คนเดียว…แต่เธอต้องอยู่กับหนู…
“ไม่ต้องกลัวหรอกคุณ ผมเอากับดักหนูวางไว้ให้แล้ว ต้องจับเจ้าหนูตัวที่กัดคุณได้แน่ๆ เอาน่า อยู่ๆ ไปเดี๋ยวก็ชินไปเองผมไปแค่สองวันเดี๋ยวก็กลับแล้ว” เคนจังพูดปลอบใจก่อนออกไปจากห้อง
คืนนั้นมาจิโกะเข้านอนแต่หัวค่ำ เธอนอนซุกในผ้าห่มโผล่มาแค่ใบหน้า ในปากก็พร่ำบ่นตลอดทั้งคืนว่า
“เดี๋ยวก็ชิน…เดี๋ยวก็ชิน…เดี๋ยวก็ชิน…เดี๋ยวก็ชิน…เดี๋ยวก็ชิน…”
สองวันถัดมา เคนจังกลับมาถึงบ้านในตอนเย็น หลังจากเลิกงานเขาก็รีบมุ่งตรงกลับมาที่บ้านทันที ไม่รู้เหมือนกันว่ามาจิโกะอยู่คนเดียวจะเป็นยังไงบ้าง แต่นี่ก็ผ่านมาสามวันแล้ว เธอน่าจะชินกับห้องใหม่แล้วล่ะ
เคนจัง : “กลับมาแล้วครับ ! ”
มาจิโกะ : “กลับ…มา…แล้ว…เหรอ…”
เสียงตอบของมาจิโกะฟังดูยานผิดปกติ ไหนจะยังมีหนูมากมายวิ่งออกมาจากห้องนอน นี่มันเกิดอะไรขึ้น?!
“คุณ…คุณ…ทำไมคุณถึงได้…” เคนจังแทบไม่เชื่อสายตาตัวเอง เขาไปทำงานแค่สองวัน ทำไมมาจิโกะถึงได้เปลี่ยนแปลงไปเป็นสภาพนี้ได้
“เคน…จัง…คุณพูดถูกจริงๆ…ฉันเชื่อคุณค่ะ…ตอนนี้ฉันชินกับมันแล้ว…เดี๋ยวอีกหน่อยคุณก็จะชินไปเองนะ…จี๊ด…จี๊ด…จี๊ด…”
เรื่องที่เกี่ยวข้อง >>
– สยองผีญี่ปุ่น : ป๋องแป๋ง
– สยองผีญี่ปุ่น : เอาคืนมา
– สยองผีญี่ปุ่น : เก็บได้
– สยองผีญี่ปุ่น : แมลง
– สยองผีญี่ปุ่น : โอมินิเอะ
ที่มา: Yami Shibai 3
#สยองผีญี่ปุ่น : หนู