สยองผีญี่ปุ่น : แมลง
ความเกลียดชังไม่ใช่สิ่งที่ทุกคนพึงปรารถนา แต่ใครบ้างล่ะที่ไม่เคยมีความเกลียดชังในใจเลย แต่สิ่งที่น่ากลัวที่สุดเมื่อมีความเกลียดชังก็คือการหันมาเกลียดชังตัวเองเพราะความเกลียดชังในตัว
อย่างเรื่องของชายหนุ่มพนักงานออฟฟิศคนหนึ่ง สิ่งที่เขาจะต้องทำเป็นประจำก่อนนอน คือการเขียนบันทึกประจำวันหรือไดอารี่ แต่ดูเหมือนว่าพักนี้ชีวิตของเขาไม่ค่อยจะมีความสุขนัก โดยเฉพาะวันนี้ที่ถูกหัวหน้าตำหนิต่อหน้าทุกคน
ชายหนุ่ม : “ถือตัวว่าเป็นหัวหน้าสินะ กล้าดียังไงถึงมาด่าฉันต่อหน้าทุกคน ยังไงฉันก็อายุมากกว่าแกนะโว้ย!!!”
ชายหนุ่มเขียนทุกคำพูดที่บ่นออกมาลงไปในสมุดบันทึกเพื่อระบายความในใจ
“หึ่ง……”
ชายหนุ่มรู้สึกได้ว่าที่หลอดไฟบนเพดานมีแมลงบินวนอยู่ เจ้าแมลงพวกนี้มาไม่ถูกจังหวะเอาเสียเลย พวกมันทำให้เขาหงุดหงิดยิ่งกว่าเดิม
ในวันถัดมา เขาก็ยังคงทำเหมือนเมื่อวาน นั่นคือการนั่งจดบันทึกระบายความอัดอั้นตันใจ
ชายหนุ่ม : “โคตรน่ารำคาญเลย เวลาเห็นคนเดินกันเป็นคู่ๆ กระหนุงกระหนิง จับมือกันกลัวหลงทางหรือไงวะ!!!”
วันนี้ดูเหมือนว่าแมลงแบบเดิมจะไม่มา เพราะเขาจุดยากันยุงกันเอาไว้
“หึ่ง……”
แต่สิ่งที่มาแทนแมลงหวี่เมื่อวาน คือผีเสื้อคู่หนึ่งที่บินราวกับหยอกล้อกันไปมา ภาพผีเสื้อคู่ตรงหน้ายิ่งทำให้ชายหนุ่มย้อนนึกไปถึงภาพคู่รักที่เดินคลอเคลียกัน
เขาไม่รีรอรีบลุกไปหยิบยาฉีดแมลงมาพ่นใส่เจ้าผีเสื้อคู่นั้นทันที เจ้าผีเสื้อที่น่าสงสารทั้งสองตัวค่อยๆ ร่วงลงมานอนแน่นิ่งอยู่กับพื้น แต่ก็ไม่อาจรู้ว่ามันตายแล้วหรือไม่ บางทีมันอาจจะแค่เมายาจนสลบอยู่ก็ได้
ใครจะคิดว่าความเกลียดและรำคาญของเขายังไม่ดับมอดลง เขาหยิบผีเสื้อทั้งสองที่กองกับพื้นมาวางบนที่เขี่ยบุหรี่จากนั้นก็เอาไม้ขีดไฟมาจุดเผาพวกมันจนไม่เหลือซากไปพร้อมกับโทสะในใจของเขา
ในคืนต่อมา ในขณะที่เขากำลังก่นด่าหญิงสาวที่รวมหัวกันนินทาเขาที่บริษัท และเขียนมันออกมาเป็นตัวหนังสือลงในสมุดบันทึก ข้างห้องก็มีเสียงดังขึ้น
“แงๆๆๆ”
มันคือเสียงร้องของเด็กนั่นเอง แต่ตอนนี้เขาไม่สามารถควบคุมสติได้อีกแล้ว ต่อให้เสียงเด็กนั้นจะเกิดขึ้นตามธรรมชาติของเด็ก เขาก็ไม่สนใจอีกแล้ว ว่าแล้วก็คว้ากระป๋องยาฆ่าแมลงเขวี้ยงไปใส่ผนังที่ส่งเสียงข้ามมาทันที
“ปังงงงง”
และคืนนี้ก็เหมือนกับทุกคืน แต่สิ่งที่ต่างออกไปก็คือ เขารู้สึกว่าตนเองมีสภาพที่ย่ำแย่ลง จิตใจที่ตกต่ำนำพาให้ร่างกายของเขาดูแย่ไปด้วย เขาหยิบกระจกขึ้นมาส่องใบหน้าของตัวเองและสำรวจดูความเปลี่ยนแปลงที่เกิดขึ้น
“เหวอออออ”
เขาร้องเหวอออกมาด้วยความตกใจ เพราะสิ่งที่เขาเห็นในกระจก เป็นเงาของตนเอง โดยที่ในดวงตาที่ประสานกันปรากฏให้เห็นว่ากำลังมีหนอนตัวเล็กตัวน้อยกำลังชอนไชไต่กันยั้วเยี้ยอย่างน่าขยะแขยง
แต่แทนที่เขาจะหาทางเอามันออก เขากลับหยิบดินสอขึ้นมาและเริ่มเขียนบันทึกอีกครั้ง
“เกลียดดดด เกลียดดดดด เกลียดดดดด ไอ้พวกแมลงบ้า กูจะฆ่าพวกมึงให้หมด คืนนี้พวกมึงต้องโดนเผาทั้งรังไม่ให้เหลือซาก!!!”
แต่ดูเหมือนว่าเขาจะไม่ได้ทำอย่างที่เขาเขียน เพราะคนที่ตายกลับเป็นตัวของเขาเอง สภาพศพที่พบในตอนเช้า ดูเหมือนคนที่ช็อกสุดขีดด้วยอะไรบางอย่าง ความเกลียดชังได้ตายไปพร้อมกับเขาแล้ว
และเมื่อเข้าไปดูใกล้ๆ ก็เห็นว่ามีแมลงออกมาทางปากเขา บางทีแมลงที่เขาเห็นมันอาจจะอยู่ในตัวเขามานานแล้ว เช่นเดียวกับความเกลียดชังที่แท้จริงแล้วก็คือความเกลียดชังที่เขามีให้กับตัวเองมาโดยตลอดนั่นเอง
เรื่องที่เกี่ยวข้อง >>
– สยองผีญี่ปุ่น : โอมินิเอะ
– สยองผีญี่ปุ่น : อำลาสารภาพ
– สยองผีญี่ปุ่น : กาชาปอง
– สยองผีญี่ปุ่น : นาโอะจัง
– สยองผีญี่ปุ่น : ล็อกเกอร์
ที่มา: Yami Shibai 2
#สยองผีญี่ปุ่น : แมลง