สยองผีญี่ปุ่น : ทรมาน
เคยไหม ที่ตอนเด็กๆ เรามักจะได้ยินผู้ใหญ่สั่งห้ามไม่ให้เราไปใกล้บ้านหลังนั้นหลังนี้ โดยที่ผู้ใหญ่เองก็ไม่เคยบอกเหตุผลให้ชัดเจน เพราะบางทีแม้แต่ตัวคนห้ามก็ไม่แน่ใจด้วยซ้ำว่า ในบ้านหลังดังกล่าวมีอะไร เหมือนอย่างในเรื่องเรื่องนี้
ณ จังหวัดหนึ่งที่เงียบสงบ มีเด็กชายวัยประถมสามคนนัดมารวมตัวกันพร้อมกับของเล่นชิ้นใหม่ในมือ ถ้าเรานึกถึงวัยเด็ก เราจะจินตนาการออกเลยว่า การมีของเล่นใหม่ในกลุ่ม มันน่าตื่นตานื่นใจขนาดไหน
และสิ่งที่ไทจังได้มาก็คือ กล้องส่องทางไกล วันนี้พวกเขานัดกันมารวมตัวที่บ้านหลังหนึ่ง โดยมีเป้าหมายว่าจะใช้กล้องส่องทางไกลส่องไปดูบ้านที่ผู้ใหญ่เคยบอกห้ามไว้ว่าอย่าเข้าไปใกล้ เพราะบ้านหลังนั้นมีเสียงคนร้องด้วยความทรมานดังออกมาโดยที่ไม่มีใครเคยรู้ว่า
ในบ้านนั้นเกิดเรื่องอะไรขึ้น
“ย่าของฉันเคยบอกว่า มีเด็กผู้หญิงเข้าไปในบ้านหลังนั้น แล้วก็ไม่ได้กลับออกมาอีกเลย”
เสียงเพื่อนหนึ่งในสามคนเอ่ยขึ้น ฟังจากน้ำเสียงก็รู้ได้ว่าเขารู้สึกกลัว ถึงแม้ว่าเขาเองก็ไม่รู้ถึงสาเหตุที่แน่ชัด แต่ในเมื่อคุณย่าบอกมาแบบนี้ มันก็เป็นเรื่องที่น่ากลัวไม่น้อยจริงๆ นั่นแหละ
ในที่สุดเด็กชายคนนั้นก็อ้างว่ามีเรียนพิเศษและขอตัวกลับไปก่อน ทั้งโชตะและไทจังรู้ดีว่าเพื่อนของตนกลัวจนหัวหดก็เลยไม่คิดจะรั้งไว้
โชตะยังคงส่องมองไปยังบ้านหลังดังกล่าว และก็ดูเหมือนว่าเขาจะเริ่มเห็นความเคลื่อนไหวภายในบ้านหลังนั้นแล้วด้วย
“เห็นแล้วๆๆ มีคนอยู่ในบ้านเต็มเลย ว่าแต่…ทำไมทุกคนต้องปิดตาด้วย…เอ๊ะ…ข้างหลังนั่นเหมือนกำลังมีใครกำลังรำอยู่เลย…จะเห็นแล้วๆๆ…เฮ้ยยยย!!!”
ยังไม่ทันจะเห็นชัด โชตะก็ถูกไทจังแย่งกล้องไปจ่กมือ แต่เมื่อไทจังส่องกล้องไปมอง โชตะก็สังเกตเห็นว่าไทจังเอาแต่อ้าปากค้าง แต่กลับไม่มีเสียงอะไรเล็ดลอดออกมาจากปากเขาแม้แต่น้อย
“ไทจัง ไทจัง…นายเห็นอะไร เห็นอะไร พูดๆๆ พูดสิ…”
“ตุบ…”
เสียงกล้องส่องทางไกลหล่นลงกับพื้น ใช่แล้ว ไทจังเป็นคนปล่อยมันลงกับพื้น แล้วไทจังก็เริ่มร่ายรำด้วยท่าทางประหลาด แต่ดูให้ดี ตัวของเขาดูบิดเบี้ยวไปมามากกว่าจะเป็นการร่ายรำ ตอนนี้โชตะหมอบตัวลง ทำให้เขามองไม่เห็นท่าทางเหล่านี้ของไทจัง แล้วไทจังก็หายออกไปจากที่นั่น
ในเย็นวันที่สอง โชตะนำกล้องส่องทางไกลไปคืนยังบ้านของไทจัง เพราะวันนี้ไทจังไม่ได้ไปโรงเรียน เขาจึงต้องนำมันมาส่งคืนที่บ้านด้วยตนเอง พ่อของไทจังออกมาเปิดประตู และบอกกับเขาว่า
“พรุ่งนี้ไทจังจะย้ายไปเรียนที่โตเกียวแล้วนะ”
โชตะไม่เข้าใจว่าทำไมไทจังถึงต้องรีบร้อนย้ายโรงเรียนขนาดนี้ เขาพยายามมองหาไทจังที่อยู่ในบ้าน แต่ดูเหมือนว่าจะไม่พบ ภายในบ้านมีแต่เสียงร้องไห้ระงมพร้อมกับเสียงที่พูดซ้ำๆ ว่าระวังนะ อย่ามองตาเขานะๆๆๆ
พ่อของไทจังเห็นดังนั้นก็รีบเอาตัวเข้าขวางสายตาของโชตะเอาไว้ พร้อมกับบอกโชตะว่าห้ามมองเข้าไป โชตะได้แต่เก็บความสงสัยและความกลัวไว้กับตน สุดท้ายพ่อของไทจังจึงยกกล้องส่องทางไกลให้กับโชตะ บอกให้เขาเก็บเอาไว้ได้เลย
โชตะเก็บความสงสัยเดินออกห่างจากบ้านของไทจัง เขาอยากจะเจอกับไทจังอีกสักครั้งเพื่อบอกลา ในใจก็รู้สึกสงสัยถึงเสียงร้องไห้และคำพูดแปลกๆ ที่ดังออกมาจากในบ้านของไทจังเมื่อครู่ แท้จริงแล้วมันเกิดอะไรขึ้นกับไทจังกันแน่?!
โชตะตัดสินใจหันหลังกลับไปยังบ้านของไทจัง เขายกกล้องส่องทางไกลขึ้นทาบดวงตาทั้งสองข้าง ค่อยๆ กวาดมองไปทั่วบ้าน เขาเห็นพ่อของไทจังกำลังมีสีหน้าวาดกลัวและเหมือนกำลังจะบอกห้ามอะไรบ้างอย่างกับเขา…
แต่ก็ดูเหมือนจะไม่ทันเสียแล้ว ตอนนี้สิ่งที่เขาเห็นผ่านเลนส์กล้องคือร่างของไทจังที่เคลื่อนไหวด้วยอาการบิดเบี้ยวด้วยความทรมาน และตอนนี้ไทจังก็กำลังวิ่งมาหาโชตะใกล้ขึ้นเรื่อยๆ
และดูเหมือนว่าโชตะจะสบตากับไทจังเข้าให้แล้ว!!!
เรื่องที่เกี่ยวข้อง >>
– สยองผีญี่ปุ่น : โทโมนาริคุง
– สยองผีญี่ปุ่น : วิดีโอ
– สยองผีญี่ปุ่น : ส้วมหลุม
– สยองผีญี่ปุ่น : คำสาป
– สยองผีญี่ปุ่น : เทพธิดาร่ม
ที่มา : Yamishibai
#สยองผีญี่ปุ่น : ทรมาน