อาชีพที่สองหลังซูโม่
ภาพประกอบโดย WALK on CLOUD
“ไม่มีอาชีพ ไม่มีการศึกษา ทำอะไรก็ไม่เป็น”
ชีวิตนักกีฬาซูโม่หลังเลิกเล่น เขาจะทำอะไรต่อได้
ผมได้ไปอ่านบทความสารคดีของเหล่าอดีตนักกีฬาซูโม่ว่าหลังเลิกเล่นแล้วพวกเขาไปทำอะไรกันต่อ วันนี้เลยได้แปลและมาเล่าให้ฟัง
สำหรับนักกีฬาซูโม่แล้วมักจะเลิกเล่นซูโม่ตอนอายุสัก 30 ปี
สิ่งที่พวกเขาต้องพบเจอคือการไม่มีงานทำ
งานที่สองที่พวกเขาเลือกทำมีหลากหลาย ตั้งแต่งานดูแลผู้สูงอายุตามบ้านพักคนชรา งานตามร้านซักรีด ดาราตลก งานบันเทิงที่เน้นด้านซูโม่
++
คุณ มิยะซะคิ ไดสุเกะ (อายุ 46 ปี) อดีตนักซูโม่ ปัจจุบันทำงานที่ร้านซักรีดที่เป็นกิจการของคุณพ่อ
คุณมิยะซะกิรีดผ้าวันนึง 50-60 ตัว มาทำงานตั้งแต่ 7 โมงเช้า เริ่มต้นวันด้วยการรีดผ้า ตอนบ่ายเอาผ้าไปส่ง ในวันที่เลิกดึกก็ปาไป 3 ทุ่มแล้ว
มื้อกลางวันคือการกินข้าวกล่องในรถที่ขนผ้าไปส่ง ข้าวกล่องนั้นภรรยาเป็นคนทำเตรียมไว้
น้ำหนักของคุณมิยะซะกิลดลงจากสมัยนักกีฬาที่หนักสุด 150 kg ตอนนี้ลดลงเหลือ 85-87 kg ซึ่งพอไม่ต้องฝึกซ้อมเป็นนักกีฬาซูโม่แล้วน้ำหนักเลยลดลงมาโดยธรรมชาติ
คุณมิยะซะกิหลังเรียนจบมัธยมต้นแล้วเข้าสู่วงการซูโม่ทันที ท่ามกลางเสียงคัดค้านของพ่อกับแม่
แม่ของคุณมิยะซะกิมองว่าโลกซูโม่จะทำร้ายร่างกายของนักกีฬาพังลงได้ คุณมิยะซะกิต้องเข้าไปอยู่ในค่ายซูโม่ ที่เรียกในชื่อภาษาญี่ปุ่นว่า “ห้องซูโม่” (相撲部屋)
การที่ลูกของเธอต้องเข้าห้องซูโม่จะทำให้เธอเจอลูกของเธอน้อยลง
คุณมิยะซะกิบาดเจ็บหลายครั้งในช่วงชีวิตของการเป็นนักกีฬาซูโม่ จึงตัดสินใจเลิกเล่นซูโม่ตอนอายุ 23 ปี เมื่อกระดูกหักตอนนั้น
แน่นอนว่าการกลับมาในสังคมคนธรรมดา ทำให้คุณมิยะซะกิรู้สึกแปลกแยก
สำหรับนักกีฬาซูโม่แล้ว อายุ 24 ถือว่าเป็นพี่ใหญ่ เรื่องซักผ้าหรือการเตรียมอาหารเป็นหน้าที่ของเด็กที่อายุน้อยกว่า ทำให้คุณมิยะซะกิเคยตัวและรู้สึกว่าตัวเองสบาย
แต่เมื่อต้องออกมาในสังคมคนธรรมดาแล้ว อายุ 24 นี้ถือว่ายังน้อยนัก
คุณมิยะซะกิออกมาโลกภายนอก เลือกทำงานส่งของแต่ก็อยู่ไม่ยืด จนแม่เรียกกลับมาช่วยงานที่บ้าน
คุณมิยะซะกิมองว่าตัวเองโชคดีที่พ่อแม่มีกิจการของตนเอง และหวังว่าจะรับทำกิจการต่อให้พ่อแม่ได้เกษียนตัวเอง
+++
อีกหนึ่งในตัวอย่างของอาชีพที่สองของนักกีฬาซูโม่ คือการใช้ความสามารถของอดีตนักกีฬาซูโม่ในการแสดงโชว์เพื่อความบันเทิงตามสถานที่ต่างๆ
ครั้งหนึ่งในร้านอิซะกะยะ มีการจัดงานโชว์แสดงซูโม่โดยอดีตนักกีฬาซูโม่ เพื่อเป็นการสร้างความบันเทิงให้กับนักท่องเที่ยวต่างชาติและเผยแพร่วัฒนธรรม
ซึ่งมีบริษัทที่รับจัดงานแสดงโชว์ซูโม่นี้เป็นจริงเป็นจัง ชื่อบริษัทซูโม่โปร
+++
อดีตนักกีฬาซูโม่ส่วนใหญ่แล้วไปทำงานร้านอาหาร หรือ คลินิกจัดกระดูก บางคนก็ไปสมัครงานเป็นผู้ดูแลตามบ้านพักคนชรา
อย่างคุณยามาดะ ฮิโระมิ ที่ปัจจุบันทำงานทึ่บ้านพักคนชรา กล่าวเอาไว้ว่า
“ตอนที่เลิกเล่นซูโม่ ก็ไม่เหลืออะไรเลย งานไม่มี ทำอะไรก็ไม่เป็น ไม่มีวุฒิการศึกษา ในขณะที่กำลังกลุ้มใจอยู่นั้น ทางศูนย์บ้านพักก็ติดต่อมา ในสมัยทึ่ยังเล่นซูโม่อยู่ พวกเหล่าคนเฒ่าคนแก่คอยส่งเสียงเชียร์ให้ ที่ผมมาทำงานอยู่ที่สถานบ้านพักคนชรานี้ไม่ได้บอกว่าเพื่อจะเป็นการทดแทนบุญคุณนะครับ แต่คิดว่าพอจะทำตัวเองให้มีประโยชน์ได้“
+++
คุณ มิอุระ ยูโกะ เลิกจากอาชีพนักกีฬาซูโม่ แล้วทำงานเป็นพนักงานรักษาความปลอดภัยที่โรงงาน ซึ่งเป็นงานที่อาศัยภาพลักษณ์ภายนอกและความน่าเกรงขาม ทำให้เขารู้สึกว่าตัวเองได้รับความสำคัญ และพอมีคนอื่นพูดขอบคุณ ก็ทำให้รู้สึกว่าเขาทำงานได้ดี
+++
ที่ญี่ปุ่นยังมีการตั้งองค์กร second career สำหรับอดีตนักกีฬาซูโม่ เพื่อช่วยเหลือหางานให้กับนักกีฬาซูโม่ที่เลิกเล่น ซึ่งผลงานจากองค์กรนี้ ทำให้มีอดีตนักซูโม่ไปทำหน้าที่เป็นนายหน้าอสังหาริมทรัพย์ หรือ คนขับแทกซี่
+++
อาชีพนักกีฬาที่ไม่ยาวนานมากนัก หลังจากสิ้นสุดลง แล้วพวกเขาเหล่านั้นต้องกลับมาเจอในอุปสรรคของสังคมธรรมดา
ในอังกฤษก็เช่นกัน ที่มีเด็กๆ ที่ผ่านระบบ Academy ของสโมสรฟุตบอล แต่เด็กน้อยคนนักที่จะได้สัญญาอาชีพ ซึ่งที่อังกฤษก็มีความเคลื่อนไหวของการจัดตั้งองค์กร The After Academy ที่พยายามช่วยเหลือเด็กจาก Academy ได้โอกาสหางานนอกจากฟุตบอลอาชีพ
การสิ้นสุดของอาชีพหนึ่ง หมายถึง การเริ่มต้นของชีวิตใหม่ ขึ้นอยู่ว่าเราจะจัดการกับมันอย่างไรดีครับ
ภาพประกอบ WALK on CLOUD
เรื่องแนะนำ :
– ดูคอนเสิร์ต คนญี่ปุ่นเงียบไหม
– ญี่ปุ่น ความพ่ายแพ้ในเอเซี่ยนคัพ
– คนต่างชาติหางานในญี่ปุ่น
– คนต่างชาติซื้ออสังหาริมทรัพย์ที่ญี่ปุ่นได้ไหม
– ญี่ปุ่นกับกระแสฟุตบอลเอเชียนคัพ
อ้างอิง
https://news.yahoo.co.jp/articles/10a39850a81e0404ab274ec7045e2f649f2d3623?page=2
#อาชีพที่สองหลังซูโม่