เจ้านายญี่ปุ่น … คุณน้องคนนึงออกความเห็นหลังฟังเรื่องของผมจบ สิ่งที่ผมโดน มันจิ๊บจ๊อยมาก… “คนญี่ปุ่นเรียกหนูเข้าไปตอนแปดโมงเช้า บอกว่าเขาต้องการ คู่มือ หลบหนีออกจากประเทศไทย ฉบับสมบูรณ์!!
เมื่อไม่กี่วันมานี้ ผมได้มีโอกาสไปนั่งกินข้าวกับคนไทย ที่ทำงานในบริษัทญี่ปุ่นอยู่สามคน
เราคุยกันว่า อยากให้ยกเรื่องที่พีคที่สุดกับตอนทำงานกับญี่ปุ่น โดยคิดว่าไม่น่ามีบริษัทอื่นบนดาวเคราะห์ดวงนี้ที่จะทำแบบนี้
ผมยกตัวอย่างของตัวเองก่อน ผมเคยทำงานพัฒนาโปรแกรมพวก web application เกี่ยวกับการซื้อขายหุ้น ผมเคยต้องทำตัว mock up (ประมาณว่า เป็นตัวอย่างโปรแกรม เพื่อให้ลูกค้าเห็นว่าสีสันหน้าจอของโปรแกรมเป็นไง ปุ่มอันนี้กดแล้วจะไปไหนต่อ)
ปรากฎว่า คนในบริษัทโทรมาตอนสี่ทุ่มบอกว่าขอให้แก้งาน บอกว่า “27 สิงหาคม ปี 2016 ที่วินคุงแปะในตัวอย่างสกรีน มันเป็นวันเสาร์” ประเด็นคือเขากลัวว่า ลูกค้าจะเข้าใจผิดว่าระบบจะซื้อขายหุ้นวันเสาร์อาทิตย์ได้ มันไม่ถูกต้อง…
ก็จริง สิ่งที่คนญี่ปุ่นทักมันมีเหตุผล… ผมผิดเองที่ไม่ได้ดูว่า 27 สิงหา ปี 2016 เป็นวันอะไร เพราะตอนที่ผมทำงานนี้อยู่คือปี 2011 เดือนมกรา !! (ผมแค่นึกสนุกใส่วันเกิดตัวเอง และอยากใช้วันที่เป็นอนาคต จะได้ให้ลูกค้าอนุมานว่า อีกห้าปีระบบนี้ก็ยังอยู่ ใช้ได้ มีอนาคต) แต่สิ่งที่ตามมา มันคือความวุ่นวาย เพราะนั่นหมายถึงว่า หากผมแก้หน้าจอนึงจากวันที่ 27 สิงหาคมเป็นวันอื่น ผมต้องแก้ตัวอย่าง mock up อีกกว่าห้าสิบ screen เพื่อให้ตัวอย่างทั้งหมด สอดคล้องกัน… ที่สำคัญคือนี่คือเวลาสี่ทุ่ม… ผมเพลียและไม่เข้าใจมาก… และแทบไม่เชื่อว่าลูกค้าจะมาจับผิดดูว่า 27 สิงหาปี 2016 เป็นวันอะไร (แต่ถึงวันนี้ ผมว่า ถ้าเป็นคนญี่ปุ่นจริง คงเป็นไปได้)
คุณน้องคนนึงออกความเห็นหลังฟังเรื่องของผมจบ สิ่งที่ผมโดน… มันจิ๊บจ๊อยมาก ตัวเขาเองเมื่อหลายปีก่อน ช่วงนี้มีชุมนุมในกรุงเทพฯ คนญี่ปุ่นเรียกหนูเข้าไปตอนแปดโมงเช้า บอกว่าเขาต้องการ “คู่มือ หลบหนีออกจากประเทศไทย ฉบับสมบูรณ์”
หนูก็งงๆ ก็เลยเริ่มจากหากูเกิ้ล ว่าถ้าสนามบินสุวรรณภูมิโดนปิด ไปไหนต่อได้บ้าง แล้วก็แปะๆ เบอร์โทรของสนามบินดอนเมือง อู่ตะเภา… หลังจากนั้นก็ส่งให้ญี่ปุ่นดู ญี่ปุ่นโกรธเป็นฟืนเป็นไฟ… บอกว่าคู่มือหนีจากประเทศที่นายญี่ปุ่นต้องการคือ ต้องเขียนเหมือนเป็น work flow เลยว่าถ้าสนามบินนี้ปิด ให้พลิกไปดูที่หน้านี้ เพื่อติดต่อใคร อะไร อย่างไร และถ้ากรณีถัดมา สนามบินอู่ตะเภาปิดอีก หรือเวลาไม่ได้…. ให้พลิกไปดูหน้าไหน แล้วมีทางเลือกอื่นอีกไหม ทางรถยนต์ รถไฟอะไรก็ตาม หรือจะให้หนีไปพม่าก็ได้!!
ผมถามบทสรุปน้อง น้องบอกว่า จำได้ว่านั่งทำไป ร้องไห้ไป แถมด่าในใจเพราะตั้งแต่เกิดมาหนูก็ไม่เคยค้ายาจนต้องหลบหนีจากประเทศไทย… อยากจะบอกเจ้านายว่าช่วยหลบหนีไปจากบริษัทก่อนได้ไหม แต่ก็พูดไม่ได้… จนท้ายสุดหนูจบคู่มืออันนี้ได้ที่หน้าสุดท้ายคือให้เจ้านายไปเช่าเรือยอร์ช ที่หัวหินเพื่อหนีจากประเทศไทย…
คราวนี้ ถึงคิวรุ่นพี่บ้าง… “เมื่อปีที่แล้ว บ่ายวันนึงฝ่ายของเราเกิดโกลาหล เพราะเราหาเอกสารที่คาดว่าลูกค้าเซ็นแล้วไม่เจอ”
ผมกับน้องคนทำคู่มือหลบหนีออกนอกประเทศก็ไม่รู้สึกอะไร แต่ที่พีคสำหรับพี่เขาก็คือ…
ท้ายสุดหาเท่าไหร่ก็ไม่เจอ… หัวหน้าเลยบอกว่า ให้ไปเอากระดาษในเครื่องทำลายเอกสารออกมาให้หมด แล้วให้พนักงานระดับ manager ค่อยๆ ต่อเศษกระดาษนั่น ควานหา เพราะมันอาจมีใครเผลอเอาไปใส่เครื่องทำลายเอกสารแล้ว !!
ผมสงสัยว่าทำไมให้ระดับ manager ทำ เพราะแสดงความรับผิดชอบ? รุ่นพี่บอกว่า ญี่ปุ่นมั่นใจว่าถ้าใช้เด็กจบใหม่ มันจะสติแตก และจะจบที่บอกว่าหาแล้วไม่พบ ทั้งๆ ที่อาจจะไม่ได้มาลองหยิบไอ้กระดาษฝอยๆ มาเรียงต่อกัน หรือตั้งใจมาดูทีละเส้นๆ จริงๆ แต่ถ้าเป็น manager น่าจะรอบคอบและตั้งใจทำมากกว่า…
“เป็นอันว่าคืนนั้น ตอนเที่ยงคืน ชั้นเบลอจนกินกระดาษเข้าไป เพราะนึกว่าเป็นเส้นปลาทาไร่” รุ่นพี่สาวคนนั้นกล่าว
ที่เขียนมา เพราะอยากแชร์ประสบการณ์ และหากใครเคยเจออะไรที่หลุดโลกกว่านี้… อย่าลืมมาเล่าให้ฟังกันบ้างนะครับ
ป.ล. แหล่งอ้างอิง…ไม่สามารถบอกได้ เด๋วโดนไล่ออกจากงานทั้งสามคน ^^
เรื่องแนะนำ :
– Cool Thai ในเจแปน
– ว่าด้วยเรื่องจักรวาลโยชิโนยะ (Yoshinoya)
– ว่าด้วยเรื่อง KFC @Japan
– ว่าด้วยเรื่อง… แอปเปิ้ล
– Conan Forever โคนัน อมตะนิรันดร์กาล
#เจ้านายญี่ปุ่น