หมากล้อม จัดเป็นศาสตร์ชั้นสูงของผู้มีการศึกษา หลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดที่กล่าวถึงความนิยมเล่นหมากล้อม คือสมัยชุนชิว ตรงกับช่วงสามสี่ร้อยปีก่อนคริสตกาล โกะ คือชื่อเรียกของหมากล้อมเมื่อเข้าไปอยู่ในญี่ปุ่น
“เหวยฉี” หรือ หมากล้อม จัดเป็น 1 ใน 4 ศาสตร์โบราณของชาวจีน ที่ถือเป็นสิ่งที่ปัญญาชนหรือนักศึกษาควรจะมีความรู้ความสามารถศาสตร์เหล่านี้ติดตัว ศาสตร์ทั้งสี่ประกอบไปด้วย
琴 “ฉิน” ความสามารถในการบรรเลงพิณโบราณหรือ กู่ฉิน แสดงถึงสุนทรียภาพของปัญญาชน
琪 “ฉี” ความสามารถในการเล่นหมาก สมัยก่อนหมายถึงหมากล้อมโดยเฉพาะ เพราะคนที่เล่นหมากล้อมเก่งแสดงว่าสามารถจัดความคิดได้เป็นระบบขั้นตอน
書 “ซู” ความสามารถในการเขียนพู่กัน รวมถึงการแต่งกลอน แสดงถึงไหวพริบและมุมมองความงามของบุคคลนั้นๆ
畫 “ฮว่า” ความสามารถในการวาดภาพด้วยพู่กัน การจะวาดภาพออกมาได้สวย ผู้วาดต้องจัดวางความคิดมีภาพในใจ และต้องเข้าใจความงามของธรรมชาติโดยแท้จริง เพราะสมัยก่อนนิยมวาดรูปทิวทัศน์เป็นหลัก
หมากล้อม จึงถูกจัดเป็นศาสตร์ชั้นสูงของผู้มีการศึกษา หลักฐานที่เก่าแก่ที่สุดที่กล่าวถึงความนิยมเล่นหมากล้อม คือสมัยชุนชิว ตรงกับช่วงสามสี่ร้อยปีก่อนคริสตกาล อยู่ในยุคราชวงศ์โจว เป็นราชวงศ์ที่ยาวนานและเกิดสำนักทางความคิดขึ้นมากมายในเวลานั้น
โกะ คือชื่อเรียกของหมากล้อมเมื่อเข้าไปอยู่ในญี่ปุ่น โกะกลายเป็นที่นิยมของชนชั้นสูง ผู้ปกครอง เพราะถือเป็นการประลองปัญญาและไหวพริบ จนเคยมีสมัยหนึ่ง ที่ส่งเสริมให้ทหารหันมาเล่นโกะ เปลี่ยนสนามรบทางกำลัง มาเป็นสนามรบทางปัญญาแทน
ความนิยมของโกะในญี่ปุ่นมีมากขึ้นเรื่อยๆ จนเกิดเป็นสำนักทั้ง 4 คือ ฮงอินโบ อิโนะอูเอะยาสุอิ และ ฮายาชิ และมีการส่งตัวแทนของสำนักมาประลองฝีมือกัน เพื่อชิงตำแหน่ง “เมย์จิน” จากการส่งเสริมโกะของญี่ปุ่น ทำให้มาตรฐานฝีมือนักเล่นโกะของญี่ปุ่นทัดเทียมกับจีนซึ่งเป็นต้นกำเนิดของโกะหรือเหวยฉี
เรื่องแนะนำ :
– วันเด็กผู้หญิง
– เหมยโรยรา ซากุระเบ่งบาน
– ลอยกระทงนานาชาติ
– สัตว์เทพแห่งโอกินาว่า
– พระเจ้าหลวง – ไดโจ เทนโน