ประโยคฮิตในร้านเซเว่นที่ญี่ปุ่น…แม้ว่าญี่ปุ่นจะปลอดภัยแค่ไหน ยามดึกดื่นก็มีข่าวการปล้นตามร้านสะดวกซื้อให้ได้ยินอยู่บ้าง เรียกได้ว่าเราจะได้ยินข่าว “ปล้นเซเว่น” มากกว่าข่าว “ปล้นธนาคาร” ด้วยซ้ำ
เล่าโดย : วสุ มารุมุระ
ที่ญี่ปุ่นเมืองโตเกียวในฤดูหนาว ผมเดินเข้าไปในร้านเซเว่นแห่งหนึ่งเมื่อย่างเท้าเข้าใกล้ประตู ประตูก็เลื่อนเปิดออกพร้อมเสียง ตู๊ง ตุง
“อิรัดไชมาเซ่”
いらっしゃいませ
(ยินดีต้อนรับครับ)
เสียงมาจากพนักงานในร้าน เขาเป็นเด็กหนุ่มอายุราว 20 กว่าปี น่าจะเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยที่มาทำงานพิเศษหาค่าขนม
ในยามค่ำคืนแบบนี้ พนักงานที่เข้าทำงานกะดึกน่าจะเป็นผู้ชายวัยรุ่นเป็นส่วนใหญ่ แม้ว่าญี่ปุ่นจะปลอดภัยแค่ไหน ยามดึกดื่นก็มีข่าวการปล้นตามร้านสะดวกซื้อให้ได้ยินอยู่บ้าง เรียกได้ว่าเราจะได้ยินข่าว “ปล้นเซเว่น” มากกว่าข่าว “ปล้นธนาคาร” ด้วยซ้ำ
เทียบกับธนาคารที่มีการรักษาความปลอดภัยที่เข้มงวดแล้ว การปล้นเซเว่นอาจจะมีโอกาสสำเร็จมากกว่า แถมเปิดบริการ 24 ชั่วโมงอีกด้วย
แน่นอนว่าผมไม่ได้มาปล้นเซเว่นหรืออย่างไร ผมแค่ต้องการจะมาซื้อกาแฟกระป๋องร้อน ๆ สำหรับอังมือในค่ำคืนที่หนาวเหน็บแบบนี้
ผมหยิบกาแฟยี่ห้อ Boss สัญลักษณ์รูปผู้ชายมีหนวดคาบไปป์ ให้ความรู้สึกของ “เจ้านาย”
เห็นรูปสัญลักษณ์นี้ ผมนึกถึงเจ้านายของปีเตอร์ ปากเกอร์ในการ์ตูนเรื่องสไปเดอร์แมน
ผมหยิบกาแฟกระป๋องร้อน ๆ ในมือถือไป แม้ข้างนอกจะเหน็บหนาวเพียงใด แม้มือของผมจะเย็นชาเพียงใด สัมผัสของกระป๋องก็ร้อนมาก ถ้าไม่ระวังมืออาจมีพองได้
ผมวางกาแฟกระป๋องที่เคาน์เตอร์จ่ายเงิน พนักงานหยิบกาแฟกระป๋อง ใช้เครื่องสแกนบาร์โค้ดเพื่อคิดเงินอย่างรวดเร็ว เขามีความคล่องแคล่วพอสมควร หยิบกระป๋องด้วยความระมัดระวังไม่ให้มือพอง แต่ก็มั่นคงดันขุนผา
วินาทีนี้พนักงานมักจะถามคำถาม ไม่เป็นคำถามที่ 1 ก็จะเป็นคำถามที่ 2
1.
“โคะโนะมาม่าเดะโยโรชี่เดะสุคะ”
このままでよろしいですか。
[รับไปทั้งอย่างนี้ได้ไหมครับ]
หรือ
2.
“เรจิบุคุโระ โกะริโย นะไซมะสุคะ”
レジ袋ご利用なさいますか
[ใช้ถุงพลาสติกไหมครับ]
ส่วนใหญ่มีแค่ 2 รูปแบบนี้
และผมไม่ได้ซื้อข้าวกล่องด้วย เพราะฉะนั้นเขาจะไม่มีวันถามว่า
อะตะตะเมะมะสุคะ
温めますか
(อุ่นไหมครับ)
ของที่อุ่นได้ก็มีแค่ข้าวกล่องเบนโต และข้าวปั้นโอนิกิริเท่านั้น จะว่าไป… ร้านที่ถามว่า “อุ่นข้าวปั้นไหม” ผมยังว่าแปลกเลย
“โคะโนะมาม่าเดะโยโรชี่เดะสุคะ”
เสียงจากพนักงานถามมาหาผม
“ให้”
ผมหมายถึงเสียง “ไฮ่” ที่แปลว่า “ใช่” ในภาษาญี่ปุ่น
ผมไม่ต้องการถุงพลาสติค ผมรักโลก แค่นี้โลกนี้ก็ร้อนพออยู่แล้ว แต่ญี่ปุ่น วะ ซามุ่ย เดะสุเนะ (ญี่ปุ่นหนาว)
ผมหยิบกาแฟกระป๋องเข้าแจ็คเกตตัวนอกของผม
“อาริกาโต้โกะไซมาชิตะ มะตะโอะโคะชิคุดาไซมะเซะ”
ありがどうございました。また、お越しくださいませ。
[ขอบคุณครับ วันหลังไว้มาใหม่นะครับ]
พนักงานพิเศษเหล่านี้ได้ค่าจ้างกะเวลากลางคืนที่ 1,188 เยนต่อชั่วโมง เมื่อเทียบกับช่วงกลางวัน 980 เยนก็ดีกว่านิดนึง ในช่วงกลางคืนที่แม้ผู้คนน้อยกว่า แต่ก็มักมีของมาเติมที่ร้าน ต้องคอยจัดของในร้าน และอาจจะมีภัยอันตรายในยามดึกได้
ผมเคยได้ยินว่าถ้ามีโจรมาปล้นจริง ทางร้านสะดวกซื้อจะมีนโยบายให้พนักงานในร้านอย่าขัดขืน ยอบมอบเงินกับโจรแต่โดยดี เพื่อจะได้ไม่ต้องตกเป็นอันตราย
ไม่รู้จริงเท็จแค่ไหน
ผมคิดถึงบทสนทนาตอนจ่ายเงินซื้อของในร้านอีกครั้ง
จำเอาไว้คำว่า “มาม่า” “ฟุคุโระ” และ “อะตะตะเมะมะสุคะ” ก็เอาตัวรอดที่ร้านสะดวกซื้อได้
มาม่า = เอาสภาพแบบนี้ (ไม่ต้องการถุง)
ฟุคุโระ = ต้องการถุง
อะตะเมะมะสุคะ = อุ่น (อาหาร)
หรือถึงแม้จะจำไม่ได้ก็เอาตัวรอดได้อยู่ดี
“เป๊าะ”
เสียงเปิดกาแฟกระป๋อง ควันร้อน ๆ ลอยออกมา สัมผัสไออุ่นจากลมหายใจของผม
หนาวนี้อีกนาน
เล่าโดย : วสุ มารุมุระ
ทักทายพูดคุยกับ Wasu ได้ที่ >>> Facebook Wasu’s thought on Japan
เรื่องแนะนำ :
– [รีวิวหนังสือ] การล่มสลายของยากูซ่า และการผงาดของ Half gray
– คนวาดพูดถึงการ์ตูนฮิต Doraemon ว่าอย่างไร
– ทำไมผู้ผลิตญี่ปุ่นจึงพ่ายแพ้
– [โตเซ็น] 当然 = แน่นอนอยู่แล้ว
– สื่อญี่ปุ่นและภาครัฐต่อการนำเสนอข่าวการทำร้ายเด็กในโรงเรียน