วันนี้ผมเลยอยากแชร์คำพูด คำคมบ้างไม่คมบ้างที่ได้ฟังมาผ่านหูตัวเองจริงๆ มาให้ผู้อ่านได้ขบคิดกัน
ผมไม่ค่อยชอบคำคมหรือข้อคิดที่เป็นสัจพจน์… หมายถึงคำพูดที่ใคร ๆ ฟังแล้วก็พยักหน้าอืม ๆ ว่าเห็นด้วย เออจริง หรือมันก็น่าจะถูกนะ อาทิเช่น “จงทำวันนี้ให้ดีที่สุด” “จงทำงานที่ตัวเองรัก และจะทำให้เราเหมือนไม่ได้ทำงานไปตลอดชีวิต” “จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย” (จริงๆ คำคมเหล่านี้ก็สุโก้ยและเป็นนิรันดร์นั่นแหล่ะ … แต่อาจเพราะฟังกันมาบ่อยแล้วเลยไม่ค่อยว้าว)
จากที่ผู้เขียนได้ทำงานร่วมกับคนญี่ปุ่นมาเกือบแปดปี และกำลังทำอยู่เรื่อยๆ ก็ได้ข้อคิด คำพูดที่น่าสนใจจากพวกเขาไม่น้อย วันนี้ผมเลยอยากแชร์คำพูด คำคมบ้างไม่คมบ้างที่ได้ฟังมาผ่านหูตัวเองจริงๆ มาให้ผู้อ่านได้ขบคิดกัน… คนที่พูดคำพูดเหล่านี้ไม่ได้เป็นคนดัง เซเลบของประเทศ แต่พวกเขาคือคนทำงาน ฟันเฟืองที่คอยประคับประคองเศรษฐกิจและความมั่นคงให้ญี่ปุ่น ให้จนมาถึงวันนี้ . . . ซึ่งที่น่าสนใจคือ มีหลายๆ คำพูดทำให้ผมมองคนญี่ปุ่นเปลี่ยนไป… ลองอ่านกันดูนะครับ
ผมได้ยินคำพูดนี้ครั้งแรกในวงเหล้า คนญี่ปุ่น… ผมถามเขาว่าไหนบอกวิธีที่ทำให้คุณไม่เคยเบื่องานมาให้หน่อยได้ไหม… เขาทิ้งคำพูดนี้ให้ผม
ส่วนอันนี้ ที่จริงผมได้ยินมานานมากแล้ว ตอนนั้นรุ่นพี่ผมเอง โมโหเรื่องงานมากเลยพูดใส่โทรศัพท์ ผมได้ยินพอดี ไม่น่าเชื่อว่าจะไปตรงกับคำพูดที่คล้ายๆ กันของคุณมาร์ก ซัคเกอร์เบิร์ก เจ้าของเฟสบุ้ค!! เลยไม่รู้เลยว่าใครเลียนแบบใคร (แต่ผมได้ยินของรุ่นพี่ก่อนได้ยินคุณมาร์กเขาพูดนะ)
เด็กใหม่ แต่กล้าพูดอะไรที่ดูห้าวหาญ ผมเลยชอบ… (แต่ผู้เขียนไม่เคยถามน้องเขาว่า นี่ไปก็อปปี้ใครมาหรือเปล่า) เธอพูดปลอบใจ เวลาที่เด็กเข้างานปีแรกในบริษัท มักจะทำอะไรผิดพลาดแล้วเสียกำลังใจ….
อันนี้เป็นคำพูดที่ลึกนิดนึง… กรรมการบริษัทที่อายุน้อยที่สุดในประวัติศาสตร์ขึ้นมากล่าวตอนผมทำงานวันแรกที่โตเกียว… ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจสักเท่าไหร่ แต่พอฟังเขาพูดและคิดสักพัก เข้าใจว่าอาเฮียแก พยายามจะบอกว่าในการทำงาน เราจะพบปัญหามากมาย และหลายปัญหา ยังไงก็ป้องกันก่อนไม่ได้หรือยากมาก เหมือนในป่าใหญ่ คือองค์กร ปัญหาคือต้นไม้ที่ล้มแต่ละวันๆ เขาเปรียบเปรยว่า “เสียง” คือผลกระทบที่ตามมาจากปัญหา… แต่สิ่งสำคัญที่เขาจะบอกคือ ผลกระทบอันนั้น สำคัญว่ามีใครได้ยินหรือเปล่า
กรรมการท่านนี้ พยายามจะบอกเราว่า จงเลือกดูปัญหาที่มีคนได้ยินก่อน อย่ามัวแต่ไปเสียเวลาหาวิธีที่จะป้องกันให้ต้นไม้ในป่าทั้งป่าไม่ล้ม จงรู้จักเรียงความสำคัญของงาน โดยถามตัวเองว่า ต้นไม้ต้นนี้…ถ้าล้มใครได้ยิน
อันนี้อาจจะดูแรงไปนิดนึง… แต่ในโลกของการทำงาน ก็เป็นเรื่องจริงนะ… หัวหน้างานไม่ได้มีเวลามาคุมงานเราได้ทุกชิ้นทุกบรรทัด จริงๆ แล้วหัวหน้าเก่าผมเคยให้ผมเขียนเอกสาร การป้องกันการทำผิดครั้งที่สอง ไว้เลยด้วยซ้ำ
โดยเอกสารอันนี้ง่ายมาก… แค่จดสิ่งที่เราทำพลาดครั้งแรกเอาไว้ใน excel จำแล้วเตือนตัวเองทุกวัน ว่าจะไม่ให้เกิดเหตุการณ์ซ้ำอีก… ดังนั้นสามครั้งก็น่าจะเกินพอจริงๆ
เราเคยแต่คุ้นชินกับสไตล์คนญี่ปุ่นที่ต้อง กัมบัตเตะ กัมบัตเตะ แต่ญี่ปุ่นรุ่นใหม่ๆ หลายๆ ก็คิดถึงความมีประสิทธิผลแล้ว… คำคมอันนี้ผมก็ได้ในวงเหล้าเช่นกัน… พวกเขามีความเชื่อว่า ผลงานแพ้ชนะ จะตัดสินกันที่ความคิด…
ส่วนอันสุดท้ายนี้ ผมคิดว่านี่เป็นคำพูดความคิดญี่ปุ่นอย่างแท้จริง… ที่มาคือผู้จัดการคนนี้ กำชับผมว่า การหาวิธีที่ดีที่สุดของปัญหาแต่ละข้อ บางทีอาจจะยาก และไม่รู้ว่ามันดีที่สุดจริงหรือเปล่า… แต่ผู้จัดการคนนี้แนะผมว่า แต่อย่างน้อยที่สุด วิธีที่เราจะทำต้องเป็นทางเลือกที่ไม่เห็นแก่ตัว แต่ต้องเห็นแก่ส่วนรวม เพราะทางเลือกที่เห็นแก่ตัว ไม่ใช่ทางเลือกที่ดี !! เขาเลยสอนผมว่า ทุกครั้งที่จะทำจะเลือก… ให้ถามตัวเองก่อนว่าเราคิดถึงคนอื่นก่อนตัวเองแล้วใช่ไหม เพราะถ้าใช่ อย่างน้อยที่สุด มันจะไม่ใช่ความคิดที่เลวร้าย
วันนี้พอแค่นี้แล้วครับ… หวังว่าผู้อ่านคงได้ประโยชน์ไม่มาก็น้อยนะครัช
เรื่องแนะนำ :
– ฮอนดะ โซอิจิโร่ สอนคนให้กลายเป็นมนุษย์
– 哀悼 (Aitou) ว่าด้วยเรื่องความอาลัย
– โนเบล…(อีกแล้ว)
– อาหารจีนสไตล์ Japan Only!
– คนญี่ปุ่น… เขาแชร์อะไรกันอ่ะ!?