ผมมีโอกาสดู Netflix series “The days” ที่พูดถึงเหตุการณ์โรงไฟฟ้าระเบิดที่ฟุคุชิมะ คงมีคนเป็นร้อย เขียนรีวิวไปแล้ว แต่ผมอยากพูดถึงเรื่องฟุคุชิมะ ในอีกฉากทัศน์นึง ที่ผมเห็นและรู้สึก ในช่วงวันวิบัตินั้นเอง…
เดือนมีนาคม 2011 มันทำให้ผมเชื่อในทฤษฎีสัมพันทภาพของไอน์สไตน์นะ ในบางสถานการณ์เวลาวันเดินช้าลงได้จริงๆ …
ผมมีโอกาสดู Netflix series “The days” ที่พูดถึงเหตุการณ์โรงไฟฟ้าระเบิดที่ฟุคุชิมะ คงมีคนเป็นร้อย เขียนรีวิวไปแล้ว แต่ผมอยากพูดถึงเรื่องฟุคุชิมะ ในอีกฉากทัศน์นึง ที่ผมเห็นและรู้สึก ในช่วงวันวิบัตินั้นเอง
เพราะในวันที่ 11 มีนา ปีนั้น… ผู้เขียนก็อยู่ญี่ปุ่นด้วย และก็จริงอย่างที่รุ่นพี่ของผมพูด
“เหตุการณ์ที่วินคุงเจอวันนี้ นายจะเอาไปเล่าให้ลูกให้หลานได้ไปอีกเป็นสิบๆ ปีเลย”
ฉากทัศน์ 1
“นี่คุณจบอะไร เป็นผผู้เชียชาญจริงหรือเปล่าเนี่ย” คำถามจากนายก ที่ตะคอกไปหา คนในบริษัท TEPCO ในตำแหน่งผู้เชี่ยวชาญ ในโรงงานไฟฟ้านิวเคลียร์ ฟุกุชิมะ
แถมผู้เชียวชาญคนนั้นก็ตอบแบบรู้สึกผิดว่า เขาจบ เศรษฐศาสตร์จากมหาลัยโตเกียว นายกก็ทำหน้าเซ็งๆ
ผมเองกลับรู้สึก แปลกๆ และไม่อิงกับฉากนี้เท่าไหร่ จะเพราะว่าตัวเองก็จบมหาลัยโตเกียว ก็คงไม่เชิง แต่หากใครทำงานที่ญี่ปุ่น จะทราบดีว่า บริษัทญี่ปุ่นไม่เคยแคร์ว่าคุณจะจบอะไรมา เขาเชื่อว่าบริษัทจะทำให้คนๆ นึงกลายเป็นผู้เชี่ยวชาญอะไรก็ได้ เมื่อมาอยู่ในบริษัท หลายๆปีหรือหลายสิบปี จะไปนับอะไรกับอีแค่สี่ปีในมหาวิทยาลัย
ผู้เขียนไม่อยากเชื่อว่า นายกจะมาเซ็งเรื่องว่าจบสายศิลป์ และมาดำรงตำแหน่งแนววิทยาศาตร์เต็มๆ แบบนี้ได้ยังไง เพราะประเทศญี่ปุ่นเป็นประเทศที่เปิดกว้างให้คนหลากสาขา หลากที่มา สามารถมาทำงานอะไรก็ได้ในองค์กร ดังนั้นผมอยากให้กำลังใจ ผู้อ่านทุกท่านที่รู้สึกว่าเราทำงานไม่ตรงสาย… จงอย่าปล่อยให้อดีต มาขีดอนาคตพวกเราเลย เราเรียนรู้ใหม่ได้เสมอ
ฉากทัศน์ 2 ทีไม่มีในเรื่อง แต่อยากให้มีมากๆ
ตามในซีรีส์เลย ที่รัฐบาลขอให้มีการอพยพ นั่นทำให้คนฟุกุชิมะ นับพันครัวเรือนกลายเป็นคนไร้บ้านทันที
ฉากที่ผมจำได้ตราตรึงใจสุดๆ คือ ประธานบริษัท TEPCO เสด็จไปเยี่ยมเหล่าประชาชนที่ซวย ต้องทิ้งบ้านและต้องมาอยู่รวมกันในศูนย์หลบภัยแทน
ประธานบริษัทก็เดินขึ้นเวที ยังไม่ทันจะอ้าปากพูดซักคำ เสียงจากด้านล่างเวที ก็ดังราวกับฟ้าผ่า
“มึงลงมา ทำพวกกูลำบากแบบนี้ ยังกล้าไปอยู่บนเวทีอีก” (แน่นอนคนข้างล่างก็ตะโกนเป็นภาษาญี่ปุ่นแหล่ะครับ ผู้เขียนจำคำเป๊ะๆ ไม่ได้ แต่จำได้ดีว่าคนที่ศูนย์หลยภัยตะโกนแบบโกรธมาก และพูดไม่สุภาพกับประธานเลย)
ท่านประธานไม่มีทางเลือก วิ่งลงมาจากเวที รีบคุกเข่าเอาหัวจรดพื้นทันที และพลอยให้ผู้ติดตามอีกนับสิบ ต้องคุกเข่าตามเสียดายผมหาภาพนั้นไม่เจอ เลยให้ AI ช่วยวาดภาพคล้ายๆ เอาแทน
หลังวันวิกฤต สิบเอ็ดปี ศาลในกรุงโตเกียว พิพากษาปรับเงิน 13 ล้านล้านเยน
ถึงแม้บริษัทจะพยายามสู้ว่านี่เป็นเรื่องที่คาดการณ์ล่วงหน้าได้ แต่เหล่าประชาชนที่ยังคงโกรธและแค้นบริษัท TEPCO ก็มีจุดยืนชัดเจนว่า เรื่องนี้มันเกินให้อภัย ใครก็ตามที่ไม่มีความมุ่งมั่นหรือความสามารถในการรับผิดชอบ ไม่ควรมาเป็นผู้บริหาร
ผู้คนฟังใจเจ็บขนาดว่า ถึงบริษัทหรือผู้บริหารจะไม่มีปัญญาจ่าย พวกเขายังต้องชดใช้ ให้มากที่สุด ต่อให้จะเป็นชาติหน้า หรือผู้บริหารรุ่นถัดไป ก็ต้องมาชดใช้ ให้สาสมกับที่ TEPCO ทำร้ายชีวิตของชาวบ้าน
เราเลยได้เห็นว่า คนญี่ปุ่นไม่ได้ให้อภัย และไม่เคยลืมคนที่ทำบ้านเมืองของเขาเสียหาย เลยแม้เวลาจะผ่านไปกว่าสิบปี
(ส่วนประเทศไทยของเรา… คนทำปฎิวัติพฤษภา 2535 ก็ยังคุ้นๆ ว่าออกไปตีกอล์ฟสุขสบายดี หรือแม้แต่คนทำปฎิวัติเมื่อเก้าปีที่แล้ว ก็เห็นบอกว่า คนไทยก็ลืมไปแล้ว… ผู้เขียนไม่แน่ใจ ^^)
เรื่องแนะนำ :
– [เรื่องสั้นคืนวันเลือกตั้ง 18++] #ถึงเวลาเห็นของจริง
– [ทดความคิด] เลือกดูหนังสือ แล้วย้อนดูเลือกตั้ง
– Tokyo Marathon The Series: อะไรอยู่หลังเส้นชัย ของวันที่โตเกียวมีขา
– Tokyo Marathon The Series – สิ่งที่อยู่หลังเส้นชัย
– World Cup 2022 series Ep.4.5 “Memory”
– World Cup 2022 series Ep.4 “ฝัน”
“The days” untold story วันวิบัติ อีกจักรวาล