โอซาก้าเมืองเก่าที่ข้าพเจ้าคิดถึง by Lordofwar Nick
ยามว่าง เดินชมบ้านแถวโอโนฮาระ แล้วไปต่อคิตะเซ็นริ ต่อด้วยเซ็นริจูโอ (เอาให้จบ)
สวัสดีครับหลังจากอาทิตย์ที่แล้วเหนื่อยไปหน่อยกับการเดินแถบโอโนฮาระแล้วยังจะไปคิตะเซ็นริอีก วันนี้จะมาต่ออันที่ค้างว่ายังไม่ได้พาไปเซ็นริจูโอ คือยังไปไม่ถึงเลย โอเคครับ ขอนั่งรถเมล์ไปต่อนะครับ
ตึกอพาร์ทเมนต์อะไรใหญ่จัง ถามกู๋ กู๋บอกว่า มันคือ UR 千里青山台団地 แฟลตเคหะ (ดันจิ) UR เซ็นริอาโอยามะได
ป้ายรถเมล์ที่คิตะเซ็นริ ป้ายเบอร์หก มีรถไปอาโอดันจิ มะดะนิดันจิ
ป้ายรถเมล์เมืองญี่ปุ่น ตารางละเอียดยิบ รถสายไหนมากี่โมงๆๆ มาตรงเวลา เป๊ะ! เสมอ รอได้เลย ถึงเวลาปั๊บ มาปุ๊บ คนรอก็ลุกขึ้นเข้าแถวเรียงหนึ่งเดินขึ้นรถอย่างสงบ คนเราสภาพแวดล้อมการใช้ชีวิตมีผลต่อนิสัยใจคอ หันมาดูภาพรถเมล์ในกรุงเทพฯ จอดเลยป้าย รอหนึ่งชั่วโมงไม่มา จอดทีคนวิ่งไปยื้อแย่งกรูกันขึ้นแบบไม่มีแบ่งแยกประตูไหนขึ้นประตูไหนลง เมื่อคนเราเลือกเกิดไม่ได้ เกิดมาต่างที่ต่างถิ่นกัน คนญี่ปุ่นจึงไม่เข้าใจคนไทยว่า ทำไมสั่งอะไรยากยิ่งกว่าสั่งขี้มูก ทำมั่งไม่ทำมั่ง สั่งอย่างทำอย่างบ้าง และคนไทยก็ไม่เข้าใจคนญี่ปุ่นว่า ทำไมต้อง “บักเดียว” (ภาษาเหนือ) ปานนั้น คือจะทำอะไรจะเอาอะไรจะเอาอย่างนี้ๆ แบบไม่ยืดหยุ่น ไม่พลิกแพลง ไม่ลดหย่อน ไม่ผ่อนปรนกันเลย ถ้าอยากให้คนไทยมีระเบียบวินัยไม่แตกแถวอย่างคนญี่ปุ่น ก็คงต้องให้รถเมล์เมืองไทยจอดไม่เลยป้าย มาตรงเวลาเสมอ เชื่อถือได้ จะได้ไม่ต้องแย่งกันขึ้น (ฝันไปเถอะ)
พอถึงเซ็นริจูโอ ผมลงมาเดินเที่ยว ฮันคิว ไดมารู พลาซ่า ครับ เจอกับ Beard Papa
เข้าร้านฮาเก้นดาซ แวะกินไอติมรส Cabernet Sauvignon กาแบเน โซวิญง (บอกว่ารสองุ่นก้อด้ายยยย)
เบเกอรี่ญี่ปุ่น ขนมอบ ขนมปัง งานดีเสมอ และผมเชื่อว่าเบเกอรี่แบบญี่ปุ่นนี่หละที่มีอิทธิพลกับเบเกอรี่ในไทย ผมเคยไปเที่ยวเสิ่นเจิ้นเห็นขนมปังตามร้านอย่างคนจีนก็หัวเราะใส่เลยว่าหน้าตาเชยมากเหมือนเบเกอรี่อย่างคนจีนในไทยสมัยก่อนทำเลย เรียกว่าหน้าตา เนื้อ texture ขนมปัง “เชย” ที่สุด (นี่ขนาดไปมาตอนน่าจะปี 2009 นะ) ถ้าเมืองไทยเราไม่รับอิทธิพลเบเกอรี่ญี่ปุ่นมา เห็นตั้งแต่ร้าน Saint Germain ที่โตคิวชั้นล่าง มาจนถึงร้านยามาซากิ ผมว่าภาพรวมของหน้าตาเบเกอรี่เมืองไทยก็คงกลายเป็นเบเกอรี่อาแปะอยู่นั่นแล
ร้านขายไวน์ ขายชีส
ชีสสส
ไวน์กินแล้วชีวาวาย (ไม่ใช่ละ 55)
เบียร์ขายยกแพ็คเลย
ญี่ปุ่นนี่ประเทศที่แก่กินขนมหวานมาก เขาว่าคนชอบกินหวานนิสัยมักจะดุ คนเพชรบุรีนี่เลื่องชื่อเรื่องขนมหวาน หม้อแกง ทองหยิบ ฝอยทอง และเมืองเพชรบุรีก็เป็นเมืองคนดุ แต่ไม่รู้ว่าคนญี่ปุ่นกับคนเพชรบุรี ใครจะดุกว่ากัน อีกตำราเขาว่า ขี้เหล้าชอบเผ็ด ขี้…(censor)…ชอบหวาน (ต้องเซ็นเซอร์ครับเด๋วไม่ผ่าน บก.) แต่อันนี้อย่าไปเชื่อมาก 55
อื้อหือ เมนูแบบนี้ ทำไมเมืองไทยไม่มีบ้างงงงงงงงงง
ก็เคเอฟซีเนาะ
ก็ฮันคิว 阪急 ไงครับ
ร้านซาลาเปา
ชิฟฟอนเค้ก น่ากิน
ออกมาเดิน แล้วมองวิวของ Selcy ซึ่งกลายเป็นประวัติศาสตร์ไปละ
อีกมุม
Hokkaido Factory Dining Show ดาดฟ้าชั้นบนสุดของ Selcy
ภาพอดีต ปี 2006 ปัจจุบันที่นี่ปิดกิจการแล้ว
ปากทางเข้า Hokkaido มีร้านซูชิหมุน ร้านอาหารกับแกล้มตอนเย็น ในส่วนร้านซูชิหมุนเคยมานั่งกินเองคนเดียวบ่ายๆ ส่วนร้านอาหารกับแกล้มตอนเย็นนั้น อ. นิตตะพาผมกับหมู่คณะนักศึกษาในที่ปรึกษาของแกมาเลี้ยงครับ ได้กินก้ามปูยักษ์ ต้องเอากรรไกรตัดเปลือกปูแล้วควักเนื้อกิน อันนี้ครั้งแรกในชีวิตเลย
มองไปทางจะไปขึ้นรถไฟโมโนเรล
หันไปอีกทางจบพบสตาร์บัคส์อยู่เป็นสง่า มีโอกาสก็ชอบแวะกินกาแฟครับ
ทางจะไปสถานีโมโนเรลก็มีร้านอาหารเยอะ
จะไปขึ้นโมโนเรล?
ร้านนี้ผมเคยกิน มีกิมจิให้ตักฟรีไม่อั้น เมนูเด่นคือ “ทสึเคะเมน” เลือกได้ว่าเอาน้ำซุปเย็น บะหมี่ก็เย็น (ฮิยะฮิยะ 冷冷) หรือเอาบะหมี่เย็น น้ำซุปร้อน (ฮิยะอัตสึ 冷熱) แถมร้านนี้บอกไว้ก่อนเลยว่า เราลวกหมี่ด้วยเวลาเป๊ะๆ คือดีสุดแล้ว ห้ามมาสั่งแบบ “ลวกนิ่มๆ หน่อย” (เม็นยาวาราคาเมะ 麺柔らかめ) หรือ “ลวกแข็งๆ หน่อยนะ” (เม็นคาตาเมะ 麺固め) คือปกติหลายร้านสั่งได้ไงครับ
อันนี้มาดูร้านอาหารญี่ปุ่นใกล้ๆ ว้าว เซ็ตปลาดิบ มีเทมปุระแถมด้วย
ชาบูย่างหิน
วันนี้เดินเข้ามารับประทาน ชิกิ้นนัมบัง ครับ
ของหวานมื้อนี้คือ “ชีสเค้กเต้าหู้”
ตรงนี้คือเกตทางเข้าสถานีโมโนเรล เซ็นริจูโอ ครับ
หน้าร้านอาหารญี่ปุ่น กันโคะ がんこ มีโลโก้รูปตาแก่ท่าทางหัวดื้อ
เอ้า ตรงด้านล่างมีเล่นดนตรีด้วย
ตรงไหนน้อ นึกไม่ออก
มองไปอีก
เดินทะลุออกมาละ
แท็กซี่ที่โน่นเห็นแค่สามสี
พอย้อนกลับมามองอีกครั้งก็ใจหายครับ
บก. อย่าเพิ่งบ่นนะครับ นี่คือควาทรงจำปี 2006 สถานที่นี้ ต่อมา ได้มาย้อนรอยอดีตกับภรรยา เดินมาเที่ยวที่นี่อีกครั้งเมื่อปี 2014 ในวิกิบอกว่า Senri Selcy ปิดกิจการเมื่อปี 2016 ครับ อีกอย่าง โลกในภาวะโควิด (เฮ้อ) คงอีกนานครับ กว่าจะได้ไปญี่ปุ่นอีก หรืออาจไม่ได้ไปอีกแล้วก็ได้
ใครอยากสำรวจปัจจุบัน ลองดูที่นี่นะครับ
ว่าแล้วก็กลับห้องดีกว่า
กลับมาแล้ว เปิดกล่องชิฟฟ่อนเค้กที่ซื้อมา
อร่อยดีครับ
วันนี้อัดรูปถ่ายปี 2006 ใส่รัวๆ จุกๆ ซะขนาดนี้ ก็อย่าลืมกดไลค์กดแชร์นะครับ (ไม่ใช่ละ) อาทิตย์หน้าขอคั่นปรัชญาชีวิต “เซนกับบราซิลเลียนยูยิตสู” อีกครั้งนะครับ แล้วเดือนหน้ากรกฎาคมจะเที่ยวปราสาทฮิเมจิ ของเก่าจริง มรดกโลกครั้งหนึ่งในชีวิตกันครับ
เรื่องแนะนำ :
– ยามว่าง เดินชมบ้านแถวโอโนฮาระ แล้วไปต่อคิตะเซ็นริ ต่อด้วยเซ็นริจูโอ
– เที่ยวนารา ไปแค่วัดโคฟุคุจิกับไปดูของใหญ่วัดโทไดจิ แค่นั้นเองแหละ
– เที่ยวเกียวโตแบบกระท่อนกระแท่น (3) วังหลวงเกียวโต (จริงๆ แล้วนะ)
– เที่ยวเกียวโตแบบกระท่อนกระแท่น (2) คินคาคุจิศาลาทอง และวังหลวงเกียวโต
– เที่ยวเกียวโตแบบกระท่อนกระแท่น (1) อาราชิยามะ รถไฟ Torokko และก็ Bamboo Groove บลาๆๆ
#ยามว่าง เดินชมบ้านแถวโอโนฮาระ แล้วไปต่อคิตะเซ็นริ ต่อด้วยเซ็นริจูโอ (เอาให้จบ)