โอซาก้าเมืองเก่าที่ข้าพเจ้าคิดถึง by Lordofwar Nick
เที่ยวเกียวโตแบบกระท่อนกระแท่น (2) คินคาคุจิศาลาทอง และวังหลวงเกียวโต
สวัสดีครับตอนนี้เราจะพาไปเที่ยวคินคาคุจิศาลาทองกันนะครับ ก่อนอื่นเราก็ต้องหารถนั่งไป แต่เอาจริงๆ นะครับ เวลาจะมูฟออกจากอาราชิยามะ เราก็นั่งรถไฟจากสถานีอาราชิยามะกลับมาที่สถานีคัตสึระ แล้วนั่งรถไฟสายเกี่ยวโตต่อไปยังสถานีคาราสึมะ ซึ่งสถานีคาราสึมะพอเดินขึ้นมาจะไปตรงที่ปราสาทนิโจได้ หน้าปราสาทนิโจมีป้ายรถเมล์ซึ่งนั่งรถเมล์ไปยังคินคาคุจิได้ครับ
ที่นี่ที่ไหนหนอ นึกไม่ออก
เดี๋ยวก่อนนะ วัดเท็นริวจิ 天龍寺 มาได้ไงเนี่ย อ่อ รู้แล้วครับ ผลการเสิร์จกูเกิลมันบอกว่า เป็นวัดที่อยู่แถวป่าไผ่ที่อาราชิยามะครับ ตกลงพูดเสียดิบดีนั่งรถไฟงั้นงี้ นี่ยังเดินไม่พ้นอาราชิยามะเลย โธ่ถัง
เดินย่ำต๊อกมาขึ้นรถไฟที่สถานีอาราชิยามะ
อ้าว มานี่ได้ไง วัดเรียวอันจิ 龍安寺 คือตรงนี้เนี่ย มันก็ใกล้ๆ กับคินคาคุจินั่นแหละครับ ไหนๆ ก็อุตส่าห์นั่งรถไฟต่อรถเมล์มาถึงแล้วก็เที่ยวดูเสียให้คุ้มๆ หน่อย ที่นี่เขาว่ามีสวนหินระดับขึ้นชั้นมรดกโลกเลยทีเดียว เลยต้องขอเลี้ยวไปชมหน่อย
ในวิกิเขาบอกว่านี่คือ บ่อเคียวโยจิ
ลายมือสวยดีนะครับ
และนี่คือสวนหินที่เขาคุยนักหนาว่า ระดับมรดกโลก เป็นสวนหินแบบเซ็น เอ่อ โทษนะครับ วันที่ไปเที่ยว หาความสงบแบบเซ็นไม่ได้เลยครับ ตรงระเบียงมีแต่นักท่องเทียวยื้อแย่งกันถ่ายรูป เบียดเสียดกันไปหมด ฉะนั้นเรื่องจริงเรื่องนี้สวนให้รู้ว่า อย่าเชื่อแต่สิ่งที่เห็นจากในรูป (นะ)
ภาพถ่ายห้องโถงใหญ่ จัดไว้สวยๆ ไม่ให้คนเข้าไปหรอก ได้แต่ยืนมองแล้วถ่ายรูป
ให้ดูก้อนหินและกรวดทรายระดับมรดกโลกอีกที
เดินชมสวนชมอะไรไปเรื่อยแล้วก็เดินมาที่ตรงนี้
เรือหิน?
เอาละครับท่านผู้อ่านครับ ในที่สุดเราก็มาได้เข้ามาที่คินคาคุจิ (วัดศาลาทอง) กันแล้วนะครับ ดูศาลาทองแบบนี้ดีกว่าสวนหินอะไรนั่นตั้งเยอะ ทองอร่ามงามตาน่าแกะเอาไปขายจริงๆ (ล้อเล่นครับ) เห็นศาลาทองนี้แล้ว อดนึกไปถึงนิยายเรื่อง “วิหารทอง มายาแห่งสัจจะ” ซึ่งเป็นนิยายแปลจากงานของยูกิโอะ มิชิม่า เนื้อเรื่องเท่าที่จำได้ ตัวเอกเป็นนักเรียนวิทยาลัยสงฆ์ที่แบบไม่รักดี เอาเงินค่าเทอมที่พอ่ให้มาไปตีกะหลี่หมด สุดท้ายสิ้นคิดกับชีวิตเลยจุดไฟเผาศาลาทองเล่นเสียอย่างนั้น (ฮา) ถ้าผมเล่าอะไรคลาดเคลื่อน อย่าถือสา ผมอ่านเรื่องนี้ก่อนได้ไปเรียนต่อญี่ปุ่นเสียอีก (ยืมอ่านจากห้องสมุดมูลนิธิญี่ปุ่นที่ถนนอโศก) ฉะนั้นเกินยี่สิบปีแน่นอน
แอร่ม อร่าม งามตา
ชมศาลาทองแล้วก็ขอเชิญชมวิวตามรายทาง แวะซื้อน้ำซื้อขนมกินที่ร้านริมทางในวัดได้นะครับ
เดินไปเดิมมา มาถึงรูปนี้ อ้าว นี่มัน วัดคิโยมิซึ นี่หว่า ขอโทษครับ มาแบบมึนๆ อีกแล้ว ก็คือพอเที่ยวคินคาคุจิเสร็จแล้ว นั่งรถเมล์มาลงหน้าปราสาทนิโจต่อ แล้วนั่งรถเมล์ไปลงแถวๆ ทางไปวัดคิโยมิซึ แล้วเดินขึ้นไปครับ เรื่องของทั้งปราสาทนิโจ กับวัดคิโยมิซึ ไว้จะมาเจาะลึกอีกทีเพราะยังได้มาเที่ยวอีกอยู่นะครับ ตอนนี้ก็ดูรูปแบบมึนๆ แบบโผล่มานี่ได้ไงไปก่อน
รู้สึกเดินไปเดินมาอีกทีมาโผล่ตรงย่านกิอนครับ ชักจะเพี้ยนใหญ่ เดินไม่รู้เรื่อง เพราะฉะนั้นก็ได้แต่เดินงงๆ แล้วก็เข้าสถานีฮันคิว คาวาระมาจิ 阪急河原町駅 เพื่อนั่งรถไฟกลับบ้านต่อไป คือนั่งสายนี้ยาวไปถึงมินามิอิบารากิ แล้วต่อโมโนเรล แล้วก็ลงสถานียามาดะ ต่อรถไฟไปสถานีคิตะเซ็นริ ต่อรถเมล์กลับหอสิครับ ทั้งหมดทั้งมวลนี้ ใช้ตั๋วประเภทตั๋วใบเดียวเหมาๆ ไปได้ทั่วคันไซ Surutto Kansai สิครับ คุ้มจริงๆ
อ้าวแล้ววังหลวงเกียวโตล่ะ?
ใจเย็นๆ ครับ คราวหน้าพาเดินนะครับ
เรื่องแนะนำ :
– เที่ยวเกียวโตแบบกระท่อนกระแท่น (1) อาราชิยามะ รถไฟ Torokko และก็ Bamboo Groove บลาๆๆ
– เก็บตกปี 2005 แบบว่าไม่มีอะไรทำเลยไปดูปิกาจูที่ Expoland
– น้ำตกมิโน่เมื่อใกล้หน้าหนาว และขึ้นดอยไปชมวัดคัตสึโอจิ 勝尾寺 ส่งท้ายปี 2005
– ขึ้นต้นเป็นลำไม้ไผ่ เรียนๆ ไอคิโดไป ดันผ่าไปเรียน BJJ ได้ยังไงหว่า?!
– เมื่อผมได้พบกับอาจารย์ดี คำภีร์ล้ำเลิศ (?) วิชาหมัด “เซ็นปูเค็น” 旋風拳 ในสวนสาธารณะ
#เที่ยวเกียวโตแบบกระท่อนกระแท่น (2) คินคาคุจิศาลาทอง และวังหลวงเกียวโต