สยองผีญี่ปุ่น : โอมินิเอะ
ทุกๆ ท้องถิ่นล้วนแล้วแต่มีของกินที่เป็นเอกลักษณ์ของตัวเอง ซึ่งของกินบางอย่างที่เป็นที่เอร็ดอร่อยของคนในท้องที่หนึ่ง แต่สำหรับคนต่างถิ่น บางทีมันอาจจะไม่ได้น่ากินเสมอไปเหมือนอย่างเจ้า “โอมินิเอะ” ในเรื่องนี้
เรื่องมีอยู่ว่า คุณครูสาวผู้จบใหม่ไฟแรง ได้ไปทำงานเป็นครูในต่างจังหวัดอันไกลโพ้น เรียกง่ายๆ ว่าแถวบ้านนอกนั่นแหละ อย่างที่รู้กันว่าเด็กต่างจังหวัดมักจะอัธยาศัยดีกว่าคนในเมือง และด้วยบุคลิกของคุณครูที่ดูกันเอง จึงไม่น่าแปลกใจที่เด็กๆ จะชื่นชอบเธออย่างรวดเร็ว
เมื่อถึงมื้อเที่ยง เด็กๆ ก็พากันแย่งตัวคุณครูมานั่งข้างๆ ชักชวนให้คุณครูคนใหม่ของพวกเขามาร่วมนั่งกินข้าวกับพวกตน ซึ่งโรงเรียนนี้จะมีการจัดเตรียมอาหารกลางวันให้ทุกคนในโรงเรียนเป็นประจำทุกวัน
“หอมจัง ต้องเป็นคุณโอมินิเอะแน่ๆ เลย” เสียงของนักเรียนชายดังขึ้นพร้อมกับยืนขึ้นทำท่าใช้จมูกสูดกลิ่นที่ลอยมาแต่ไกลด้วยความดื่มด่ำ
ครูสาวรู้สึกสงสัยกับชื่อที่นักเรียนเอ่ยถึง คุณโอมินิเอะคือใคร? แม่ครัวเหรอ? หรือว่าอะไรกันแน่?
เมื่อแม่ครัวนำหม้ออาหารมาวางแล้วเปิดออก ครูสาวก็ถึงกับตะลึงกับสิ่งที่อยู่ตรงหน้า มันคือก้อนสีม่วงอะไรสักอย่าง ดูไม่ออกเลยว่ามันเป็นเนื้อของสัตว์อะไร แต่เธอรู้แล้วว่าชื่อที่เธอกำลังสงสัย มันไม่ใช่ชื่อของแม่ครัว แต่ว่าเป็นชื่อของเจ้าสิ่งประหลาดในหม้อใบนี้ต่างหาก
เมื่ออาหารถูกจัดวางลงในถาดของแต่ละคน ทุกคนก็มีท่าทีเปลี่ยนไปทันที จากที่เคยยิ้มแย้มแจ่มใส ตอนนี้ทุกคนดูน่ากลัว เพราะเอาแต่ก้มหน้ากินเจ้าก้อนสีม่วงหรือคุณโอมินิเอะโดยไม่สนใจครูสาวอีกต่อไป
สิ่งที่ครูสาวทำได้ในตอนนี้ ไม่ใช่การกินมันลงไป เพราะอย่างไรเสียเธอก็ทำใจกินมันไม่ลงจริงๆ เธอค่อยล้วงมือลงไปในกระเป๋า หยิบถุงพลาสติกใบเล็กออกมาช้าๆ โดยให้มีเสียงน้อยที่สุด แล้วจึงบรรจงตักก้อนสีม่วงน่าขยะแขยงลงในถุงแล้วหย่อนลงในกระเป๋าโดยไม่มีใครทันได้สังเกตเห็น
หลังจากเด็กๆ เข้าห้องเรียน เธอก็รีบไปหาที่กำจัดเจ้าโอมินิเอะอะไรนี่ทันที เธอเดินไปจนเจอเตาเผาขยะ ในขณะที่เธอกำลังจะโยนมันทิ้ง อยู่ๆ เจ้าก้อนสีม่วงในถุงมันก็ขยับไปมาจนถุงในมือเธอแกว่งไกว เธอตกใจสุดขีดแต่รวบรวมสติไม่ส่งเสียงร้องแล้วโยนมันเข้าเตาเผาไปในทันที
ในที่สุดการทำงานที่โรงเรียนนี้ในวันแรกก็สิ้นสุดลง ระหว่างทางกลับบ้านเธอรู้สึกหิวเพราะไม่ได้กินอาหารกลางวันเลยแม้แต่น้อย โชคดีที่ระหว่างทางกลับที่พักยังมีร้านอาหารริมทางเปิดให้บริการอยู่
เธอสั่งอาหารที่เธอชอบกินนั่งกินตามปกติ แต่แล้วเธอก็ได้ยินชื่อนั้นเข้าอีกครั้ง
“เอาคุณโอมินิเอะมาด้วยนะ จะได้มีแรงทำงานต่อ” เสียงของชายสองคนทางด้านหลังเธอตะโกนสั่งอาหาร และหลังจากที่อาหารมาถึงโต๊ะพวกเขา ท่าทีของทั้งสองก็เปลี่ยนไป เปลี่ยนไปเหมือนท่าทีของพวกนักเรียนเมื่อตอนกินอาหารกลางวันไม่มีผิด!!!
เช้าวันรุ่งขึ้น เธอรู้สึกไม่สบายจนไม่สามารถไปทำงานได้ เธอจึงโทรไปลางานที่โรงเรียน ดูเหมือนว่าสิ่งที่กำลังเกิดขึ้นนี้มันไม่ดีกับตัวเธอเลย เพราะเพิ่งเข้าทำงานวันแรก วันที่สองก็ป่วยจนต้องลางานเสียแล้ว
แต่ความเจ็บไข้ไม่ใช่สิ่งที่ใครๆ ปรารถนา ในเมื่อมันมาถึงก็ต้องยอมรับและรักษามันไปตามอาการ คุณป้าเจ้าของบ้านเห็นว่าเธอป่วยก็เลยทำอาหารให้และเรียกเธอลงมากิน เธอกินมันอย่างเอร็ดอร่อย และหากเธอกินได้มากเช่นนี้ทุกวันอาการป่วยของเธอก็คงจะหายในเร็ววันเป็นแน่
“อร่อยไหมจ๊ะหนู ที่โรงเรียนคงจะกินยากไป ป้าก็เลยเอาคุณโอมินิเอะมาสับแล้วผสมเข้ากับผัก กินเยอะๆ เลยนะ หนูจะได้มาเรี่ยวแรงกลับไปทำงานจ้ะ”
และตอนนี้ครูสาวก็มีหน้าตาท่าทางเปลี่ยนไป แต่ในที่สุดเธอก็สามารถกินเมนูเด็ดของเมืองนี้ได้เสียที…
“มีอีกไหมคะ ขออีก ขออีก ขออีก…”
เรื่องที่เกี่ยวข้อง >>
– สยองผีญี่ปุ่น : อำลาสารภาพ
– สยองผีญี่ปุ่น : กาชาปอง
– สยองผีญี่ปุ่น : นาโอะจัง
– สยองผีญี่ปุ่น : ล็อกเกอร์
– สยองผีญี่ปุ่น : ห้องตรงข้าม
ที่มา: Yami Shibai 2
#สยองผีญี่ปุ่น : โอมินิเอะ