ก่อนเป็นโอะกินะวะโดยสังเขป
รูปประกอบโดย WALK on CLOUD
บทความนี้จะกล่าวว่าก่อนจะมาเป็นจังหวัดโอะกินะวะนั้น เกาะแห่งนี้มีความเป็นมาอย่างไร
จังหวัดโอะกินะวะนั้นอยู่บนพื้นที่ของหมู่เกาะริวคิว
บนหมู่เกาะริวคิวนั้นมีคนมาอยู่อาศัยมาเมื่อ 18,000 ปี ซึ่งทราบได้จากฟอสซิลโครงกระดูกมนุษย์ที่ถูกค้นพบ ไม่เป็นที่ทราบแน่ชัดว่ามนุษย์ในยุคหินเก่าเหล่านี้อาศัยอยู่กันอย่างไร แต่จากการพบกองซากเปลือกหอย แสดงให้เห็นว่ามนุษย์บนหมู่เกาะริวคิวดำรงชีวิตโดยการจับหอยจับปลากินเป็นอาหาร
มนุษย์ที่ตั้งรกรากอยู่ตามชายฝั่งของเกาะโอะกินะวะ ค่อยๆ ย้ายถิ่นฐานไปอาศัยอยู่ที่ราบตอนในของตัวเกาะ เปลี่ยนแปลงการใช้ชีวิตเป็นสังคมที่ทำไร่ทำนา
แต่พื้นที่ของเกาะโอะกินะวะนั้นไม่ได้อุดมสมบูรณ์เท่ากับเกาะญี่ปุ่น ผู้คนจึงหันมาเอาดีในการซื้อมาขายไปเป็นเสาหลักในการหารายได้ และทำการค้าขายกับญี่ปุ่นและประเทศในทะเลตอนใต้(ผู้เขียนรู้สึกว่ามีความคล้ายคลึงกับสิงคโปร์)
การค้าขายกับต่างประเทศมีความเฟื่องฟู ทำให้มีผู้ที่ร่ำรวยจากการค้าขายหรือผู้มีอำนาจได้ปกครองตามท้องถิ่นต่างๆ ซึ่งช่วงเวลานั้นประจวบเหมาะกับบนเกาะญี่ปุ่นก็มีระบบการปกครองที่มีผู้มีอำนาจตามแว่นแคว้นเล็กๆ
กลับมาที่หมู่เกาะริวคิว เหล่าผู้ปกครองทั้งหลายต่างเริ่มรวมตัวกันจนกลายเป็นสามก๊กใหญ่ๆ อันได้แก่
北山
ほくざん
[โฮะคุซัน]แปลว่า ทางเหนือของภูเขา
中山
ちゅうざん
[จูซัน]แปลว่า ภูเขาตอนกลาง
南山
なんざん
[นันซัน]แปลว่า ทางใต้ของภูเขา
การแบ่งเป็นสามฝ่ายนี้ ในยุคนั้นจึงได้ชื่อว่า [ซันซันจิได] (三山時代:さんざんじだい) หรือแปลเป็นไทยได้ว่า “ยุคสามภูเขา”
ต่อมากษัตริย์แห่ง 中山 [จูซัน] ลำดับที่ห้าผู้มีนามว่า โชฮะชิ (尚巴志:しょうはし) เป็นผู้ปราบปรามผู้มีอิทธิพลทุกท้องถิ่นจนสามารถรวบรวมประเทศให้เป็นหนึ่งเดียว และสถาปนาประเทศริวคิว หรือเรียกในภาษาญี่ปุ่นว่า [ริวคิวโอโคะคุ] (琉球王国:りゅうきゅうおおこくRyukyu kingdom) ในปี ค.ศ. 1429
ประเทศริวคิวมีปราสาทชูริโจเป็นศูนย์กลางของประเทศ มีเหล่าพ่อค้าออกเรือเดินทางไปยังประเทศจีน ญี่ปุ่น และ เอเชีย เอาของไปออกขายแล้วก็ซื้อกลับมา ที่ท่าเรือนะฮะ(那覇) นั้นเต็มไปด้วยของที่ขนมาจากต่างประเทศกับคนต่างชาติ
ปีค.ศ. 1609 ประเทศริวคิวถูกรุกรานจาก ซะซึมะฮัน (薩摩藩) เป็นพื้นที่จังหวัดคะโกะชิมะ ณปัจจุบัน) ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกับรัฐบาลเอะโดะ (江戸幕府:เอะโดะบะคุฟุ) เริ่มต้นขึ้น ที่มีโชกุนเป็นผู้ปกครองสูงสุด, ทำให้ประเทศริวคิวตกอยู่ในการปกครองของรัฐบาลเอะโดะ และต้องส่งฑูตไปเอะโดะอยู่เป็นประจำ ด้วยวิธีนี้ทำให้ประเทศริวคิวยังคงความเป็นเอกราชไว้ได้
เมื่อเข้ายุคเมจิ ก็สิ้นสุดประเทศริวคิวที่มีอายุยืนยาวนานกว่า 450 ปี จากการปฏิรูปเมจิ เปลี่ยนริวคิวกลายเป็นจังหวัดโอะกินะวะ
ส่งท้ายบทความ รูปประกอบที่เห็นนี้ชุดเต้นรำพื้นเมืองของโอะกินะวะ ที่มีชื่อเรียกว่า “ริวคิวบุโย” (琉球舞踊:りゅうきゅうぶよう) ครับ
รูปประกอบโดย WALK on CLOUD
เรื่องแนะนำ :
– ‘ร้อนแทบตาย” ในภาษาญี่ปุ่น
– มหาวิทยาลัย “หนึ่งสะพาน” ฮิโตะซึบาชิ
– อดีตนายก 元総理 [โมะโตะโซริ]
– サラリーマン社長 [ซาลารี่มังฉะโจ] ท่านประธานซาลารี่แมน
– บริษัทสีดำ ブラック企業 [บุรัคคุคิเกียว]
อ้างอิง
– https://www.pref.okinawa.jp
– https://ja.wikipedia.org/wiki
– https://www.tabirai.net/sightseeing
– https://ja.wikipedia.org/wiki/琉球貿易
– https://ja.wikipedia.org/wiki/尚巴志王
#ก่อนเป็นโอะกินะวะโดยสังเขป