ตำนานผีสุดเฮี้ยน “โออิวะซัง” หญิงอัปลักษณ์ที่น่าสงสาร

ตำนานผีสุดเฮี้ยน “โออิวะซัง” หญิงอัปลักษณ์ที่น่าสงสาร

บทความโดย : ทีมงาน www.marumura.com

มีใครรู้จัก “โออิวะซัง” กันบ้างมั้ย? ผีที่มีชื่อเสียงมากๆ ของญี่ปุ่น เทียบกับไทยก็ประมาณ “แม่นาค” เลย
เธอตายไปด้วยความแค้นสามีมาก เลยกลายเป็นวิญญาณมาหลอกหลอน ทำให้สามีตายอย่างสยดสยอง ชีวิตเธอน่าเศร้า น่าสงสารมาก และสิ่งที่สามีทำก็โหดร้ายมาก

เรื่องของ “โออิวะซัง” เป็นที่รู้จักโด่งดัง ถูกนำไปทำละครคาบูกิ ถูกนำไปทำภาพยนตร์ จนใครๆ ก็รู้จักเธอในฐานะวิญญาณแค้น ซึ่งก็มีหลักฐานด้วยว่าเธอมีตัวตนอยู่จริง นั่นคือ หลุมศพของ “ทามิยะ โออิวะ” แต่ก็กลับมีข้อมูลว่าชีวิตของโออิวะซังตัวจริงไม่ได้เป็นตามเรื่องเล่าเลย…

เรื่องเล่า “โออิวะซัง”

ความน่ากลัวของ “โออิวะซัง” ปรากฏขึ้นครั้งแรกในปี ค.ศ.1727

มีหนังสือชื่อว่า “โยทสึยะ โซทันชู” เป็นหนังสือรวมเรื่องผีเมืองโยทสึยะ (ปัจจุบันคือย่านโซชิกายะ เมืองโทชิมะ กรุงโตเกียว) ได้เล่าเรื่องของโออิวะซังไว้ ซึ่งหนังสือเล่มนี้ไม่ทราบผู้แต่ง แต่บอกว่ารวบรวมเรื่องผีที่เกิดขึ้นจริงในยุคเอโดะ

ต่อมา ค.ศ.1825 นักเขียนบทละครคาบุกิก็นำเรื่องของโออิวะซังมาเขียนอีกครั้ง และทำให้เรื่องของเธอมีชื่อเสียงขึ้นมา

เล่าว่า…….ในยุคเก็นโรคุ (ค.ศ.1688-1704 เป็นช่วงหนึ่งในยุคเอโดะ) ที่เมืองโยทสึยะ มีเจ้าหน้าที่รัฐบาลคนหนึ่งชื่อ “ทามิยะ มาตะซาเอมอน” เป็นเจ้าหน้าที่ระดับล่าง มีหน้าที่ลาดตระเวนและรักษาความปลอดภัย เมื่อเขาเริ่มสายตาไม่ดี ก็ตั้งใจจะเกษียณ เลยจะหาคนให้ลูกสาวแต่งงานด้วย

ลูกสาวของเขาชื่อ “โออิวะ” อายุ 21 ปี ตอนนั้นเธอก็ดันป่วยเป็นโรคฝีดาษ ทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงอัปลักษณ์ ตุ่มขึ้นตามตัว ผิวหนังที่ใบหน้าหลุดลุ่ยเป็นสะเก็ด ลอกเป็นแผ่นๆ เหมือนกระดาษ ตุ่มแผลขึ้นที่ดวงตาข้างขวา ผมก็หยิกฟู

ไม่นานหลังจากนั้น พ่อก็เสียชีวิตโดยที่เธอยังไม่ได้แต่งงาน ไม่มีใครอยากแต่งกับโออิวะ แต่เพื่อนๆ ของพ่อก็ช่วยสานต่อความตั้งใจของพ่อ จนกระทั่งไปเจอพ่อสื่อที่พูดจาโน้มน้าวเก่ง บอกว่า “ถ้ามีรางวัลตอบแทน ข้าจะหาคนมาแต่งงานด้วยได้อย่างแน่นอน”

ไม่กี่วันหลังจากนั้น พ่อสื่อก็เจอชายที่จะมาแต่งงานด้วย ชื่อ “อิเอมอน” เป็นโรนิน (ซามูไรที่ไร้เจ้านาย) หน้าตาหล่อเหลา อายุ 31 ปี

เมื่ออิเอมอนไปที่บ้านของโออิวะ โออิวะก็ไม่ออกมาเจอ พ่อสื่อจึงบอกว่า “เธอไม่สบาย แต่ไม่ได้เป็นไรมาก เธอไม่ใช่คนสวย แต่เธอตัดเย็บเก่ง ทำอาหารเก่ง และเป็นผู้หญิงอ่อนโยนมาก”

อิเอมอนตกลงจะแต่งงานกับโออิวะทันที เขาคิดว่าคนที่แต่งงานด้วยคือคนที่จะมาเป็นแม่ของลูก จึงไม่ได้ใส่ใจเรื่องหน้าตา และเขาก็เป็นเพียงโรนินตกอับด้วย ซึ่งการแต่งงานครั้งนี้เป็นการแต่งเข้าบ้านฝ่ายหญิง อิเอมอนนำเงินมาจ่ายค่าบ้านของโออิวะในวันแต่งงาน แล้วก็จะกลายเป็นคนในตระกูลทามิยะ เพื่อสืบทอดตระกูล เป็นเจ้าของบ้าน มียศฐานะดีขึ้น

ในวันแต่งงาน ในที่สุดเขาก็ได้เห็นใบหน้าของโออิวะ เขาตกใจมาก เขารู้สึกว่าเธอน่าเกลียดเหมือนสัตว์ประหลาดจนไม่อาจทนมองได้ แต่ก็ไม่อาจปฏิเสธการแต่งงาน และโอกาสที่จะมีชีวิตที่ดีขึ้นได้ ทั้งคู่อยู่ร่วมกัน โดยที่อิเอมอนสะสมความเกลียดต่อโออิวะเรื่อยมา

อิเอมอนทำงานกับชายคนหนึ่งชื่อว่า “อิโต คิเฮ” และได้ไปที่บ้านของเขาอยู่บ่อยๆ ซึ่งคิเฮก็รู้ว่าอิเอมอนไม่ชอบภรรยาตัวเอง คิเฮมีนางสนม 2 คน วันหนึ่งนางสนมที่ชื่อ “ฮานะ” ก็ตั้งครรภ์ แต่คิเฮไม่อยากรับผิดชอบเลี้ยงลูก เขาอยากหาคนมารับฮานะไปเลี้ยงดู แล้วเขาก็นึกถึงอิเอมอน

อิเอมอนที่ชอบพอกับฮานะอยู่แล้ว ก็ยินดีที่จะแต่งงานกับฮานะ แต่ปัญหาคือ…จะเลิกกับโออิวะอย่างไร
คิเฮจึงช่วยคิดแผนให้โออิวะอยากเลิกกับอิเอมอน

นับแต่นั้น อิเอมอนก็ไม่กลับบ้าน แถมเอาข้าวของในบ้านไปขาย โออิวะต้องอยู่อย่างเดียวดาย และเริ่มเกลียดชังอิเอมอน

คิเฮวางแผนเรียกโออิวะมาที่บ้าน แล้วบอกโออิวะว่า

“จริงๆ แล้ว อิเอมอนเป็นคนเสเพล เล่นพนัน ติดผู้หญิง แล้วถ้าเรื่องเล่นพนันถึงหูหัวหน้า เขาก็จะถูกไล่ออก โออิวะเป็นภรรยา ก็จะพลอยตกระกำลำบากไปด้วย ข้าสนิทกับบิดามารดาของเจ้า ข้าเลยอยากบอกให้รู้ไว้”

ขณะนั้น อิเอมอนที่รวมหัวกับคิเฮ ก็แอบฟังอยู่ห้องข้างๆ

โออิวะกลับบ้านและได้เจออิเอมอนในวันรุ่งขึ้น อิเอมอนทำเป็นไม่พอใจ บอกว่า เมื่อคืนกลับมาบ้าน แต่โออิวะไม่อยู่บ้าน เขากล่าวหาว่าโออิวะออกไปข้างนอกดึกๆ ตอนที่สามีไม่อยู่

ทั้งคู่ทะเลาะกัน แล้วอิเอมอนก็ทุบตีโออิวะ ก่อนจะออกจากบ้านไป โออิวะได้แต่เสียใจ และคิดอยากฆ่าตัวตาย แต่เธอก็เปลี่ยนใจ เพราะถ้าตายไป อิเอมอนก็คงบอกทุกคนว่าภรรยาเป็นบ้าฆ่าตัวตาย ถ้าเป็นแบบนั้นจะยิ่งน่าเจ็บแค้นใจ

โออิวะจึงไปที่บ้านคิเฮ ตั้งใจจะขอให้คิเฮช่วยเอาเรื่องพฤติกรรมแย่ๆ ของอิเอมอนไปบอกหัวหน้าให้หน่อย แต่สิ่งที่คิเฮตอบกลับมาคือ

“การที่ภรรยากล่าวหาสามี สุดท้ายคนที่ผิดก็คือภรรยา โออิวะต้องคิดให้ดี อิเอมอนคงไม่มีทางเลิกพฤติกรรมเหล่านี้ ข้าสนิทกับทั้งสองฝ่าย ไม่อาจจะเข้าข้างใครได้ ทางที่ดีทั้งสองคนควรเลิกกัน โออิวะยังสาวอยู่ ข้าจะหาผู้ชายดีๆ มาเป็นสามีให้”

โออิวะตัดสินใจเลิกกับอิเอมอน แต่เนื่องจากอิเอมอนกลายเป็นเจ้าของบ้านไปแล้ว โออิวะจึงต้องออกจากบ้านไป โดยคิเฮช่วยหางานให้ โออิวะไปทำงานเย็บผ้าที่บ้านของข้าราชบริพารคนหนึ่ง

ส่วนอิเอมอนก็แต่งงานกับฮานะ ซึ่งในงานแต่งงานนั้นมีงูสีแดงเลื้อยออกมาจากโคมไฟ สร้างความวุ่นวายในงาน ราวกับเป็น “ลางร้าย”

วันหนึ่ง โออิวะได้พบคนรู้จัก ซึ่งบอกข่าวให้โออิวะรู้ว่า อิเอมอนได้แต่งงานกับฮานะ ผู้หญิงที่เคยเป็นสนมของคิเฮ และได้ยินมาว่า พวกนั้นร่วมมือกันวางแผนการทั้งหมดนี้

ดวงตาของโออิวะเต็มไปด้วยความแค้น รูปร่างหน้าตาที่อัปลักษณ์ของเธอ ในตอนนี้ยิ่งดูเหมือนกลายเป็นปีศาจ เธอโกรธอย่างบ้าคลั่ง วิ่งออกจากบ้านไป และไม่มีใครพบเธออีกเลย…

การล้างแค้นของโออิวะซัง

ผ่านไป 10 กว่าปี อิเอมอนและฮานะมีลูกด้วยกัน 4 คน

ในคืนครบรอบวันแต่งงานของอิเอมอนและฮานะ ทั้งครอบครัวอยู่กันพร้อมหน้า ทันใดนั้น ผู้หญิงที่ดูเหมือนโออิวะก็ปรากฏตัวขึ้นตรงชานระเบียง ส่งเสียงเรียกว่า “อิเอมอน อิเอมอน อิเอมอน” แล้วก็หายตัวไป
อิเอมอนจึงเอาปืนมายิงในบ้าน โดยไม่ใส่กระสุน ยิงให้เกิดเสียงดังเพื่อปัดเป่าวิญญาณชั่วร้าย

แต่เสียงปืนที่ดังก้องในบ้านนั้น ทำให้ลูกคนเล็กที่เพิ่งอายุ 3 ขวบ ตกใจจนช็อก และเสียชีวิตในที่สุด

หลังจากนั้นก็มีวิญญาณผู้ชายตามติดผู้หญิงในบ้าน คือ ลูกคนโต และภรรยา บางคืนอิเอมอนตื่นมาก็เห็นผู้ชายนอนอยู่ข้างๆ ภรรยา แล้วก็หายไป

ต่อมา ในคืนหนึ่ง ลูกคนที่ 3 ก็เห็นวิญญาณของน้องสาวที่ตายไป แต่วิญญาณนั้นเคียดแค้นและพูดว่า “ชดใช้ซะ” ลูกคนที่ 3 หวาดกลัวมาก จนล้มป่วย และต้องพาไปหาพระ แต่สุดท้ายอาการก็ไม่ดีขึ้น และเสียชีวิตลง

ไม่นานหลังจากนั้น ลูกคนที่ 2 ก็ล้มป่วยและเสียชีวิตอย่างกะทันหัน

1 เดือนต่อมา ภรรยาที่เจ็บป่วยมาสักพัก ก็เสียชีวิตตามไป

อิเอมอนให้ลูกสาวคนโตแต่งงานกับผู้ชายคนหนึ่ง เพื่อสืบทอดตระกูลทามิยะ และในปีนั้นเอง ก็เกิดพายุรุนแรงพัดหลังคาบ้านปลิวไป อิเอมอนขึ้นไปซ่อมหลังคา แต่ก้าวพลาด ตกลงมา กระดูกสะโพกกระแทกอย่างแรง ทำให้เขาขยับตัวไม่ได้อีกเลย ขณะเดียวกันตอนที่ตกลงมา เขาก็โดนบาดที่ใบหูด้วย แผลที่หูค่อยๆ เน่าขึ้นเรื่อยๆ และมีหนองไหล

หนูเริ่มมารุมกัดแทะที่แผลของเขา จากไม่กี่ตัว จำนวนหนูก็เพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ จนไล่ออกไปไม่ได้ ร่างของอิเอมอนจึงถูกเอาไปใส่ไว้ในหีบไม้ เพื่อไม่ให้หนูรุมแทะ และเขาก็เสียชีวิตอยู่ในนั้น

เหลือเพียงลูกสาวคนโต โดยมีสามีสืบทอดตระกูล แต่แล้วลูกสาวคนโตก็ล้มป่วย และเสียชีวิตตอนอายุ 25 ปี

เหตุการณ์ตั้งแต่ลูกคนเล็กเสียชีวิต จนทุกคนในครอบครัวอิเอมอนเสียชีวิตทั้งหมด เกิดขึ้นในช่วงเวลา 11 ปี

สามีของลูกสาวคนโต อยู่อย่างหวาดกลัวตลอดเวลา จนวันหนึ่ง จู่ๆ ต้นไม้ในบ้านก็หักโค่นลงมา ทำให้เขาที่กำลังหวาดกลัว ตกใจจนกลายเป็นบ้า และตระกูลทามิยะก็จบสิ้นลง

วิญญาณของโออิวะยังไปตามหลอกหลอนตระกูลของคิเฮ อีกด้วย จนตระกูลต้องจบสิ้น เช่นเดียวกันกับคนที่ช่วยให้อิเอมอนได้แต่งงานกับฮานะ ก็ถูกหลอกหลอนไปจนลูกหลาน และเสียชีวิตทั้งหมดในที่สุด

หลุมศพของโออิวะซัง

เรื่องราวนี้ถูกบอกต่อ กลายเป็นเรื่องผีขึ้นชื่อ และถูกนำไปทำบทละครคาบูกิ โดยมีการดัดแปลงแต่งเติมหลายครั้ง มีเนื้อหาแตกต่างกันไป อย่างเช่น ตอนแรกโออิวะมีรูปโฉมงดงาม แต่เมื่อล้มป่วย อิเอมอนก็เบื่อหน่ายที่จะดูแล อยากไปแต่งงานกับผู้หญิงคนอื่น จึงวางแผนให้โออิวะดื่มยาพิษ จนรูปร่างหน้าตาน่าเกลียด เมื่อโออิวะรู้ว่าสามีหลอก จึงสาปแช่งแล้วฆ่าตัวตาย หลังจากนั้นก็เกิดเรื่องร้ายจนตระกูลทามิยะจบสิ้น

แม้จะมีเรื่องราวที่แตกต่างหลากหลายกันไป แต่ที่แน่ๆ โออิวะ จากตระกูลทามิยะนี้มีตัวตนอยู่จริงๆ

หลุมศพของโออิวะซัง อยู่ที่วัดเมียวโคจิ เมืองโทชิมะ กรุงโตเกียว หลุมศพนี้มีป้ายเขียนว่า…โออิวะซังมีชีวิตที่ยากลำบากในการอยู่ร่วมกับสามี เธอป่วยและเสียชีวิต แล้ว “โชคร้าย” ก็เกิดขึ้นในตระกูลทามิยะ (แต่ป้ายนี้เขียนขึ้นหลังจากการเผยแพร่เรื่องผีโออิวะซังแล้ว)

ชีวิตจริงต่างจากเรื่องเล่า?

แต่ขณะเดียวกัน ก็มีศาลเจ้าโออิวะอินาริทามิยะ อยู่ที่ย่านชินจูกุ ซึ่งมีป้ายข้อมูลว่า “ชีวิตจริงของโออิวะและสามี ทั้งคู่รักใคร่กลมเกลียวมีความสุข ต่างจากในเรื่องผีอย่างมาก”

ป้ายที่ศาลเจ้านี้เล่าว่า…ดั้งเดิมศาลเจ้านี้เป็นศาลเจ้าในบ้านของตระกูลทามิยะ

หลังจากทามิยะ มาตะซาเอมอน เสียชีวิตเมื่อปี ค.ศ.1636

โออิวะ ผู้เป็นลูกสาวก็ได้มาสักการะบูชาที่ศาลเจ้า และสามารถกอบกู้ครอบครัวของเธอให้กลับมาเฟื่องฟูได้สำเร็จร่วมกับอิเอมอน สามีของเธอ ผู้คนจึงพากันเรียกศาลเจ้านี้ว่า “โออิวะซัง โนะ อินาริ”

ต่อมา มีคนเขียนบทละครแสดงครั้งแรกในปี ค.ศ.1825 ทำให้คนมาสักการะกันมากขึ้น แต่เรื่องนี้เขียนขึ้นหลังจากโออิวะเสียชีวิตไปแล้วเกือบ 200 ปี ซึ่งชีวิตจริงของโออิวะและสามี ทั้งคู่มีความสุข ต่างจากในเรื่องผีอย่างมาก

ศาลเจ้าเดิมเกิดไฟไหม้ในปี ค.ศ.1879 จึงย้ายไปที่ย่านจูโอ และในปี ค.ศ.1952 ได้มาสร้างขึ้นใหม่ที่นี่

นอกจากนี้ หลังจากเรื่องผีของโออิวะซังโด่งดัง ก็มีการสร้างศาลอุทิศให้โออิวะซัง ที่วัดโยอุนจิ ที่อยู่ตรงข้ามศาลเจ้าโออิวะด้วย

โรคระบาดและเรื่องราวที่ถูกดัดแปลง

ไม่ใช่แค่โออิวะตัวจริงไม่เหมือนในเรื่องผี แต่ยังว่ากันว่าโออิวะเป็น “ภรรยาและแม่ที่ดี” อีกด้วย เธอเป็นที่ชื่นชม และได้รับการยอมรับนับถือ

มีข้อมูลจากนักบวชในศาลเจ้าว่า
“180 ปีหลังจากการเสียชีวิตของโออิวะซัง ในปี ค.ศ.1816 เกิดโรคระบาดในละแวกย่านที่พักในเมืองโยทสึยะ ในช่วงเวลานั้นเอง เรื่องราวการตายของโออิวะซังก็ถูกดัดแปลงไป”

แล้วเรื่องผีที่เขียนขึ้นในปี ค.ศ.1727 ล่ะ? เรื่องราวของโออิวะซังก็เลยยังคงเป็นปริศนาที่ไม่มีใครรู้ความจริง เพียงแต่บอกเล่ากันไปว่าเธอคือ “ผีที่แค้นอาฆาต”

หากอิงตามข้อมูลจากศาลเจ้า ก็อาจสรุปเรื่องราวได้คร่าวๆ ดังนี้

โออิวะแต่งงานมีครอบครัวที่มีความสุข ทำให้ครอบครัวกลับมาเฟื่องฟู เป็นผู้หญิงที่โด่งดัง และเสียชีวิตในปี ค.ศ.1636 มีศาลเจ้าที่คนสักการะบูชากันสืบต่อมา
ราว 90 ปี ต่อมา ค.ศ.1727 เรื่องผีโออิวะซัง ถูกเขียนขึ้นโดยไม่ทราบผู้แต่ง บอกว่าเป็นเรื่องจริง
อีกราว 90 ปีต่อมา ค.ศ.1816 เกิดโรคระบาดในเมืองโยทสึยะ
อีกราว 10 ปีต่อมา ค.ศ.1825 เรื่องผีโออิวะซังถูกนำมาเขียนขึ้นใหม่ และถูกนำไปแสดงละคร ทำให้มีชื่อเสียงขึ้นมา กลายเป็นที่รู้จักไปทั่วญี่ปุ่นในฐานะ ผีโออิวะซังที่แค้นอาฆาต

ทฤษฎี “โออิวะไม่ได้มีคนเดียว”

แต่ก็มีบางคนเจอข้อมูลว่า ทายาทของโออิวะ มีผู้หญิงคนหนึ่งที่หายตัวไปโดยไม่มีบันทึกการเสียชีวิต ทำให้เกิดทฤษฏีว่า ลูกหลานของโออิวะคนหนึ่งถูกตั้งชื่อว่า “โออิวะ” ตามโออิวะคนแรก เพราะเป็นผู้หญิงที่ดี ซึ่งเรื่องผีก็เป็นเรื่องราวของโออิวะคนหลังที่เป็นลูกหลานนั่นเอง โออิวะคนหลังคือคนที่กลายเป็นบ้าและหายตัวไป หลังจากนั้นในตระกูลทามิยะก็มีคนเสียชีวิตอย่างผิดปกติ จนเกิดการร่ำลือว่าเป็น…คำสาปของโออิวะ

ทุกคนล่ะคิดว่าความจริงคืออะไรกันแน่? แต่ถ้าโออิวะเป็นเพียงผู้หญิงแสนดีคนหนึ่ง ก็คงน่าเสียใจมากที่ผู้เป็นภรรยาและแม่ที่ดี ผู้กอบกู้ครอบครัว กลับถูกจดจำเพียงว่าเป็นผีที่แค้นอาฆาต…