เพราะไม่มีทางลัด สู่ความสำเร็จ?
คืนหนึ่งหลังทำงานเสร็จ… ผมนั่งคุยกับผู้หญิงคนหนึ่ง เธออ่อนกว่าผมตั้งเกือบสิบปี เธอเพิ่งรู้ว่าผมเป็นเด็กนักเรียนทุน แถมไปอยู่มหาวิทยาลัยโตเกียว ที่เขาบอกว่ามันเคยดีที่สุดในทวีปนี้…
น้อง X (ขออนุญาตไม่เอ่ยชื่อ เพื่อรักษาความเป็นส่วนตัว) : พี่วิน พี่ได้ทุนแถมไปเรียนที่โตเกียว แสดงว่าพี่ต้องเรียนเก่ง ขยันมากๆ เลยใช่ไหมคะ
ผม : ใช่ๆ
และผมก็อารมณ์ดี เอาเกรดตอนอยู่ที่มหาลัยให้ดู (บังเอิญเมื่อเดือนที่แล้ว เคยถ่ายรูปนี้ลงเพจเฟซบุ้คพอดีเลยยังมีในมือถือ)
น้อง X : โหว เกรดดีจังเลยพี่… พี่พอมีเคล็ดลับไหมอ่ะ
ผม : น้อง… น้องเคยได้ยินคำพูดนี้ไหม “ไม่มีทางลัด เพื่อให้สำเร็จ” ที่ญี่ปุ่นน่ะ เขาพูดกันแต่ต้องกัมบาเระ กัมบัตเต๊ะ หรือไม่ก็ไฟต์โตะ แม่งเผลอๆ อาจจะเป็นคำศัพท์ที่ได้ยินเยอะที่สุดตลอดชีวิตที่อยู่ที่ญี่ปุ่นเลยก็ได้
น้อง X : อืม… จริงเหรอคะพี่… โลกใบนี้ ถ้ามันไม่มีทางลัดเลย คนในโลกก็ไม่ควรมีชีวิตที่ต่างกันมากถึงขนาดนี้ได้นะคะ และคำพูดที่ว่าเด็กเส้นก็ไม่ควรมี
.
(ผมคิดแต่ลืมพูด)
น้อง X : แต่หนูทึ่งมากเลยนะ พี่ต้องเรียนเป็นภาษาญี่ปุ่นหมดเลยเหรอ
ผม : อยู่แล้วสิ ไม่ใช่แค่ตอนเรียนนะ ตอนทำรายงาน ตอนสอบก็เป็นญี่ปุ่นด้วย
.
(ผมคิดแต่ไม่ได้พูดเพราะเข้าใจยากไป ขี้เกียจอธิบาย)
น้อง X : พี่ฟังออกได้ยังไงอ่ะ ขนาดเราเรียนเป็นภาษาไทย จะเข้าใจการแปลงลาปาซ ทฤษฎีโทโมไดนามิก หรือจะเข้าใจ Object Oriented Programming ของจาวา Pointer ของภาษาซี มันก็ยากมากแล้วนะ
ผม : อ้อ จริงๆ ก็ยากแหล่ะ จริงๆ แล้วพี่ฟังอาจารย์ไม่เข้าใจจนถึงปีสามเลยนะ เหนื่อยมาก… ต้องมาอ่านเองตลอด
น้อง X : โห แต่ท้ายสุด พี่ก็พยายามและทำสำเร็จเนอะ แล้วพี่ตอนเรียนเครียดไหมอ่ะ เหมือนเรามีแต่ข้อเสียเปรียบนะ
ผม : เครียดสิ แต่ทุกคนที่ไปเรียนต่างแดน ยังไงก็เจอปัญหานี้อยู่แล้ว… เนี่ยแหล่ะชีวิต
น้อง X : มีช่วงไหนที่พี่รู้สึกลำบากมากๆ สุดๆ ไหม?
ผม : อืมมม มีอยู่วิชานึง อาจารย์ให้การบ้าน ให้เขียนโปรแกรม “สร้างโจทย์ซูโดคุ” สร้างนะ ไม่ใช่ให้แก้
น้อง X : ปกติเรามีแต่เขียนโปรแกรมแก้โจทย์นี่ต้องมาเขียนโปรแกรมสร้างโจทย์ เออ ดูยากจริง น่าสงสารพี่เนอะ
ผม : ตอนนั้นกว่าจะส่งได้แทบตาย อาจารย์เขาตั้ง death line ที่เที่ยงตรงวันศุกร์ พี่ส่งให้อาจารย์ตอนสิบเอ็ดโมง
น้อง X : พอฟังแบบนี้… แสดงว่าอยู่ญี่ปุ่น… มันมีแต่ต้องพยายาม สู้ๆ กัมบัตเตะ ด้วยตัวเองหมดเลยเหรอคะ… ทำไมชีวิตมันดูหดหู่จัง
.
เจ้าหมอนั่นพูดว่า “พวกเราเป็นเพื่อนกัน ศัตรูตัวเดียวของเราคือโจทย์ข้อสอบนั่น ถ้าคุณให้ผมลอก เราทั้ง 2 คนก็มีโอกาสได้ A ทั้งคู่” ผมเลยแก้โค้ด เปลี่ยนตัวแปรนิดหน่อย เพื่อให้อาจารย์จับไม่ได้ว่าลอกกันมา…
ผมโชคดีที่ได้เรียนญี่ปุ่นเพราะได้ทุนรัฐบาลญี่ปุ่น คนญี่ปุ่นเสียภาษีให้เด็กต่างชาติ ให้เด็กอย่างผม เด็กในดินแดนประเทศกำลังพัฒนา
ผม : ไม่หรอกน้อง… พี่เล่าให้น้องฟังไม่กี่นาที เรื่องในชีวิตจริงมันยาวและมีอะไรมากกว่านั้นเยอะ แต่อันนึงที่พี่อยากบอกน้องนะ “อย่ากั๊กความรู้” สมมติเรารู้อะไรดีๆ แล้ว เอื้อเฟื้อเผื่อแผ่ให้เพื่อนๆ ไปเลย อย่าไปคิดว่า ถ้ามันรู้เดี๋ยวมันจะได้คะแนนดีกว่าเรา ไม่แน่นะ… การช่วยเหลือกันแบบผองเพื่อนนี่แหล่ะ… อาจจะเป็นทางลัดให้เราสำเร็จก็ได้
น้อง X : โห พี่ฟังมาตั้งนาน เพิ่งรู้สึกได้ประโยชน์ตอนสุดท้าย … แต่หนูก็ค่อยไม่เข้าใจนะ หนูว่าพี่คงเริ่มเมาแล้ว เป็นอันว่าดีใจที่ได้ฟังเรื่องของพี่นะคะ
ปล.
1) ท้ายสุดทั้งผมและคนจีนคนนั้นก็ได้เกรด A วิชานั้นจริงๆ
2) ช่วงนี้ฉลาดเกมล์โกงมาทำเป็นซีรีย์ โดยจูเน่ อดีต BNK48 ก็มาเล่นผมว่ามันสะท้อนการศึกษากับเรื่องเงินดีนะ อยากให้ดูกันนะ
3) ตอนเรียนที่ญี่ปุ่นผมเชื่อสนิทใจว่าความพยายามอย่างตรงไปตรงมาคือหนทางของความสำเร็จเท่านั้น แต่ตอนนี้ผมกลับเชื่อว่าทางลัดสู่ความสำเร็จ มันน่าจะมีจริงๆ และมีหลายทางซะด้วย!!
เรื่องแนะนำ :
– [18+] [เรื่องสั้นสองมิติ] เพราะความจริงมีราคา
– [JAPAN SHOCK] มารุมุระอวดผี! “呪い WEB” เว็บคำสาป
– เรื่องสั้นสองมิติ “เปิดเทอมใหญ่หัวใจว้าวุ่น”
– 人間性 Ningen Sei ว่าด้วยเรื่อง “ความเป็นมนุษย์”
– [เรื่องสั้นสามมิติ] เทพเจ้ายังเรียกพ่อ
#เพราะไม่มีทางลัด สู่ความสำเร็จ?