ชีวิตการซูชิและสุราของข้าพเจ้า (2)
อยู่ญี่ปุ่นมีอะไรให้ดื่มได้บ้าง
สวัสดีครับ ขณะนี้เรายังอยู่ที่แถวอาโอชินเกะอยู่นะครับ ยังเดินเที่ยวแถวนั้นอยู่ (ฮา) ผมจะมาพูดถึงการกินเหล้านะครับว่ามีสุราและเมรัยอะไรให้ได้กินที่ญี่ปุ่นบ้าง ก่อนอื่นขอบอกนะครับว่า ประเทศญี่ปุ่นนั้นเป็นประเทศที่เราจะได้มีโอกาสในการสุราสูงมาก เหล้าเบียร์ไวน์หากินได้ง่ายและได้บ่อยกว่าเมืองไทยเยอะๆๆ จะเยอะแค่ไหน มาลองดูกันครับ อันดับต่อไปนี้ผมจัดเอาเองตามการกินบ่อย ชอบกิน และความหาง่ายหรือเจอได้ง่ายๆ ตามร้านอาหาร
อันดับ 1 เบียร์สด 生ビール
ผมไปนั่งร้านคุระซูชิบ่อยมากเกือบทุกอาทิตย์ส่วนหนึ่งก็เพราะมีเบียร์สดให้กิน บางทีขนาดร้านรวงเล็กๆ ขายโอโคโนมิยากิที่ผมเคยไปกินย่านอื่นก็มีเบียร์สด ร้านกับแกล้มยามเย็นก็ต้องมีเบียร์สด ร้านเกี๊ยวซ่าก็ขายเบียร์สด ร้านข้าวแกงกะหรี่ “พิคโคโล่” ที่เซ็นริจูโอก็ยังขายเบียร์สด ขนาดไปที่ชุมทางรถไฟที่อุเมะดะ ก็ยังมีที่ขายเบียร์สดแบบเป็นจอกเล็กๆ ยืนดื่ม ใครไปอยู่ที่โน่นถ้าไม่กลัวอ้วน ให้กินเบียร์สดแทนน้ำในมื้ออาหารของคุณ แล้วคุณจะอ้วนสมใจ แถวอาโอชินเกะถ้าได้ยินไม่ผิด ไม่ไกลจากตรงนั้นมีโรงเบียร์ของอาซาฮีหรือไงนี่แหละ แบบว่าเบียร์เพิ่งมาสดๆ จากโรงงานไม่เกินสองชั่วโมงคุณจะได้กินมันตามร้านอาหารเลย สำหรับผมได้หมดถ้าสดชื่น เบียร์สดยี่ห้ออะไรก็มาเลย คิริน อาซาฮี ซันโตรี่ เข้ามาๆ
อันดับ 2 เบียร์กระป๋อง
ซึ่งในที่นี้ผมรวมหมดทั้งเบียร์และฮัปโปชุ 発泡酒 หรือเบียร์เก๊ (ตามที่อาจารย์ชิมาโมโต้เคยว่าไว้) มีให้กินเสมอในซูเปอร์มาร์เก็ต มีทั้งขนาดกลางๆ 300 กว่าซีซีไปจนถึงขนาดอันเท่าจอกเล็กๆ 100 ซีซี เรียกว่ากินจอกเดียวจิบเดียวก็ยังจะเอา ขี้เหล้าเมายากันดีจริงคนญี่ปุ่น (ขอโทษครับ) เบียร์กระป๋องที่นี่ชอบสุดก็ต้อง คิริน อิจิบังชิโบริ ส่วนอาซาฮีมันจะขยันออกโปรดักท์ฮัปโปชุแปลกๆ มาได้เรื่อยๆ อย่างอาซาฮี ฮอนนามะ 本生 ซึ่งราคาจะถูกกระป๋องละร้อยเยน แต่เอบิสุผมกินทีไรแฮงก์ทุกที สงสัยธาตุในตัวผมจะเข้ากับเบียร์ยี่ห้อนี้ไม่ได้ ซันโตรี่ผมก็ดื่มเช่นกัน
อันดับ 3 เซชุ 清酒
เหล้าใส เหล้าอย่างที่คนไทยชอบเรียกเหล้าสาเกๆ นั่นหละคือเซชุ ซึ่งจริงๆ แล้วมันคือเหล้าขาวดีๆ นี่เอง ซึ่งที่โน่นก็มีหลายเกรดหลายราคา อย่างถูกๆ ที่ผมเคยกินก็คือยี่ห้อ โอนิโคโรชิ 鬼ころし ขนาดยักษ์ยังฆ่าได้แล้วผมจะเหลืออะไร กินเข้าไปก็คอพับเท่านั้นเอง นอกจากนี้ก็อาจจะมีเหล้าเซชุเฉพาะยี่ห้อท้องถิ่นแบบโอทอป ที่เรียกว่าจิซาเกะ 地酒 ว่าไปแล้วที่มิโน่มีกระทั่งเบียร์โอทอปที่เรียกว่า จิบีหรุ 地ビール ด้วย (เราไม่เรียกว่าเบียร์โอทอปสิ ต้องเรียก คราฟท์เบียร์) ผมเคยลองแล้วคราฟท์เบียร์ของอำเภอมิโน่ ไปกินแบบเบียร์สดที่ร้านเหล้าแห่งหนึ่งแถวน้ำตกมิโน่ ซึ่งโหย มีกระทั่ง เพล เอล และก็ สเตาท์ด้วย โดนใจคอเบียร์ (ณ ตอนนั้น) อย่างผม จริงๆ ซัดไปแบบลองชนิดละแก้ว สี่แก้ว ลุกขึ้นทีเดินเป๋จนเจ้าของร้านต้องถามว่าไหวไหมคะเนี่ย? เอ้าใครอยากเข้าไปดูคราฟท์เบียร์ของดีอำเภอมิโน่ขอเชิญดูได้ที่นี่ครับ https://www.minoh-beer.jp/
นั่นแน่ มิโน่เบียร์ แบบขวดก็มีนะครับ หากท่านสงสัยว่าทำไมต้องมีรูปลิง? ที่น้ำตกมิโน่ ตรงแถบภูเขามีลิงนะครับ แต่ผมพบแค่ครั้งเดียวและตัวเดียวแบบบังเอิญๆ เท่านั้น ไม่ได้มาทีเป็นฝูงอย่างศาลพระกาฬหรือเขาตะเกียบบ้านเรานะครับ ที่เขาตะเกียบมันเคยมาปีนหัวผมด้วยแหละ
จะพูดเรื่องเหล้า แหม ยังวนกลับมาหาเบียร์ได้อีก
เหล้าใสถ้าไปกินตามร้าน สั่งได้นะครับว่าเอา คัน 燗 (ร้อน) หรือ ฮิยะ 冷 (เย็น) เป็นศัพท์ในการสั่งเหล้านะครับ
อันดับ 4 โชจู 焼酎
เป็นเหล้ากลั่น ทำจากข้าวเจ้า ข้าวสาลี หรือหัวมันก็ได้ ผมปกติไม่ได้ชอบกินขนาดต้องซื้อกินแบบติดห้อง แต่ก็ได้กินบ้างเวลาที่ไปร้านเนื้อย่างที่แถวอำเภอมิโน่แล้วสั่งโปรเสริม “โนมิโฮได” 飲み放題 คือดื่มไม่อั้น เขาก็จะมีโชจูในรายการด้วย ซึ่งมีคำศัพท์นอกตำราในการสั่งเหล้ามากินที่น่าสนใจดังนี้
ถ้าอย่างคนไทยบอกเอาเหล้า “เพียวๆ” คือไม่ผสมอะไรทั้งสิ้น ญี่ปุ่นเรียกว่า สเตรโตะ (ストレート=straight)
ถ้าเราเอาแบบผสมน้ำ ก็ว่า มิซุวาหริ 水割り ผสมโซดาก็ว่า โซดาวาหริ ソーダ割り บางคนดื่มนี่มีผสมชาอู่หลงด้วย แต่ผมไม่กล้าลองเท่าไหร่
เพราะจริงๆ ที่ผมชอบคือ ออนเดอะร๊อค ญี่่ปุ่นว่า ร๊อคคุ (ロック=rock) กินกันหัวทิ่มไปเลย
อันดับ 5 อุเมะชุ 梅酒
คือเหล้าขาวแช่ผลบ๊วยใส่น้ำตาล สีจะออกน้ำตาลทอง รสหวาน กินแล้วหัวทิ่มดีนักแล อาจารย์นิตตะเคยพาหมู่คณะนักศึกษาของแก (รวมผมด้วย) ไปกินที่ร้านชาบูย่านอุเมะดะ ร้านนี้แช่บ๊วยทำอุเมะชุเองนะครับ อร่อย จนผมนั่งสัปหงกบนรถไฟ เลยทีเดียว
อันดับ 6 ชูไฮ 酎ハイ
สำหรับผมมันคือเหล้าผสมหวานๆ อัดก๊าซ เหมาะสำหรับคุณผู้หญิง แต่ผมก็นานๆ ทีก็ลองไปตามเรื่อง ที่ฮาที่เคยเจอคือคาลพิสชูไฮ เอิ่ม ชูไฮรสคาสพิสเนี่ยนะ กินแล้วก็ อร่อยแบบพิลึกๆ แต่คงไม่ใช่ของที่ผมจะชอบขนาดกินเป็นประจำอย่างเบียร์
อันดับ 7 นิโกะริสาเกะ 濁酒
แปลตรงตัวก็คือ “เหล้าขุ่น” ผมเคยซื้อกินจากซูเปอร์แห่งหนึ่ง มันก็คือ เอิ่ม สาโท นั่นแหละครับ หน้าตาและรสชาติประมาณเดียวกัน เหมือนที่เซชุของญี่ปุ่นคล้ายเหล้าขาวของไทย
อันดับ 8 ไวน์
ครับ ที่นี่ไวน์ถูกเพราะเป็นไวน์ผลิตในประเทศ ถูกสุดที่เคยกินในร้านอาหารอิตาเลียนราคาถูกคือแก้วละร้อยเยน ผมเลยสั่งมาเป็นเหยือก ไวน์แดงนะครับ กินเสร็จเดินย้วยจากอาโอชินเกะไปถึงห้องพักตัวเอง ตอนนั้นมืดแล้วราวสองทุ่ม ทางเท้าไม่มีคนเดินเลย
อันดับ 9 เตกีล่า
หลังจากลองไปกินร้านอาหารเม็กซิกันที่อุเมะดะ แล้วก็ได้ลองกินเตกีล่าสีทอง ก็เลยชอบใจจนพอกลับมาเมืองไทยไปสั่งแบบทั้งขวดกินในผับแห่งหนึ่ง แล้วก็กินเหลือหนีบกลับบ้านกินต่อ
พูดถึงการกินเหล้าตามร้านอาหารนั้น ผมเคยกินเบียร์ (อีกและ) “มหาราชา” Maharaja beer ที่ร้านอาหารอินเดียที่มิโน่ด้วย ห๊า กินอาหารอินเดียที่ญี่ปุ่น ครับ ใช่ครับ อยู่ญี่ปุ่นกินอาหารหลายอย่างครับ จีน ญี่ปุ่น อินเดีย เม็กซิกัน แต่อาหารฝรั่งจำพวกสเต็กกลับกินแค่ไม่กี่ครั้ง พิซซ่าเดลิเวอรี่ก็ไม่เคยสั่งกินเพราะมันแพง (สองสามพันเยนขึ้นไป) ไข่ดาวนี่ไม่ได้กินเป็นชาติเลยครับอยู่ที่ญี่ปุ่น ในขณะที่ของที่เคยว่าแปลกหรือแพงหรือนานๆ ได้กินทีมาอยู่ญี่ปุ่น เช่นทงคัตซึ ซูชิ กินจนเป็นของธรรมดา ของธรรมดาหลายอย่างที่ผมเคยกินที่ไทย อยู่ญี่ปุ่นไม่เคยได้กินครับ เช่น ไข่ดาว น้ำมะตูม ก๋วยเตี๋ยวลูกชิ้นปลา ข้าวหน้าเป็ดย่าง (ผมรู้สึกว่าคนญี่ปุ่นมีเมนูอาหารจากเป็ดน้อยมาก รู้สึกจะไม่ค่อยนิยมเป็ด) เม็ดมะม่วงหิมพานต์ที่ญี่ปุ่นซื้อกินในร้านสะดวกซื้อแล้วอยากร้องไห้ อยากกลับไทยไปซื้อแบบห่อใหญ่ๆ มากินให้หายอยาก ครับ นิทานเรื่องนี้สอนให้รู้ว่าไม่มีอะไรหรือที่ไหนเพอเฟกต์ตามใจเราไปทั้งหมด ยังไงบ้านเราเราก็คุ้นเคยมากกว่า
ขอปิดท้ายด้วยภาพถ่ายบรรดาร้านรวง โดยเฉพาะร้านขายรถยนต์ ขายมอเตอร์ไซด์ ทั้งมือหนึ่งมือสองบนถนนสาย 171 ให้ชมกันก่อนจากนะครับ อ้อ ร้าน PC DEPOT ตรงสี่แยกแถวอิมะมิยะ ผมจำได้แม่นเพราะซื้อจอยยูเอสบี ที่นั่นอันละพันเยนได้ กว่าจะเรียนจบ เล่นเกมจนจอยพังไป 3 อันเลยครับ (ฮา)
ร้านเฟอร์นิเจอร์ YUKAWA เป็นแลนด์มาร์คตรงสี่แยกแถวอาโอชินเกะ เลยทีเดียวครับ
แถวนั้นรถยนต์ขายกันเยอะจริงครับ รถหรูๆ มอเตอร์ไซด์แพงๆ ก็มีขาย ย่านชานเมืองถือว่าคนต้องมีฐานะในระดับหนึ่งเลยนะที่อยู่แถวนั้นได้
เดี๋ยวคราวหน้าจะมาเจาะลึกเรื่องอาหารจีนในญี่ปุ่น และข้อสังเกตเชิงเปรียบเทียมถึงวัฒนธรรมอาหารจีนที่ไม่เหมือนกันระหว่างไทยกับญี่ปุ่นนะครับ
เรื่องแนะนำ :
– ชีวิตการซูชิและสุราของข้าพเจ้า (1) เมื่อผมเสพติดซูชิหมุนร้อยเยน
– ชีวิตข้าวกล่อง Bento Life กับโรงอาหารที่รัก
– อยู่อำเภอมิโน่ เที่ยวน้ำตกมิโน่
– “ความทรงจำและคำอำลา” บ๊ายบาย หอพักนักเรียนนานาชาติคันไซ
– ตามหาวิชาดาบอิไอ (3) วิชาต่อสู้ของญี่ปุ่นที่คนไทยไม่ (น่าจะ) รู้จัก
#ชีวิตการซูชิและสุราของข้าพเจ้า (2) อยู่ญี่ปุ่นมีอะไรให้ดื่มได้บ้าง