เครื่องเล่นชนิดนี้จะต่างจากอันอื่นๆ ในสวนสนุกแห่งนี้ เพราะอันอื่นเราอาจมุ่งเน้นที่ความสนุก แต่เครื่องเล่นอันนี้เราใส่แนวคิดเอาไว้มากมาย ด้วยเป้าประสงค์ว่าทุกประเทศจะสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุข
“เราต่างรอคอยความเยาว์วัย แต่กลับคลาดจากกัน”
เป้าหมายหลักในการเดินทางไปโตเกียวอย่างหนึ่งของผมก็คือการย้อนรอยความฝันในวัยเด็ก ตอนผมอายุ 10 ขวบผมได้เดินทางไปดิสนี่ย์แลนด์ ในสหรัฐอเมริกาและประทับใจมากๆ แต่ด้วยความที่เรายังเด็ก ก็เลยคิดฝังใจอยู่ว่า “เราไม่น่าจะรู้เรื่องอะไรมากนัก” จำรายละเอียดต่างๆ ก็ไม่ค่อยได้ รู้แต่เพียงว่ามันเป็นความประทับใจที่ไร้เหตุผล เหตุนี้ “โตเกียว ดิสนีย์ รีสอร์ท” จึงเป็นเป้าหมายสำคัญ ที่ผมจะต้องไปสัมผัสและเป็นหนึ่งเดียวกับมันอีกครั้ง
และเครื่องเล่นที่ประทับใจผมที่สุดก็คือ it’s a small world. เครื่องเล่น (เคย) ยอดนิยม ที่เป็นการจัดแสดงตุ๊กตามาเต้นๆ ประกอบเพลงตามกิมมิคของแต่ละประเทศ คือถ้าเราอ่านรีวิวตามเว็บทั่วไปเขาจะบอกว่าโตเกียวดิสนี่ย์แลนด์เนี่ย จะเหมาะกับพวกเด็กๆ มากกว่า (อารมณ์เหมือนเพ้อฝัน ลัลล้า วันเดอร์ฟูลเวิร์ลด์) แต่ทาง “โตเกียว ดิสนี่ย์ ซี” จะเป็นแนวโตขึ้นมาหน่อย แต่พูดตรงๆ ก็คือผมไม่เคยอยากไปโตเกียวดิสนี่ย์ซีเลย ในใจมีแต่ it’s a small world (ตลกดีเนอะ)
การเดินทางไป Tokyo Disney Resort ไม่ยากครับ เดินทางไปลงสถานี MAIHAMA ก็จะเห็นตั้งตระหง่านอยู่อย่างสวยงาม แต่ปัญหาคือวันที่ผมไป โตเกียวมีอุณหภูมิล่อเข้าไป 38 องศา และเราต้องเดินฝ่าดงแดดเข้าไปจากตรงรถไฟ เข้าไปในตัวอาคาร สนนราคาอยู่ที่ 6200 เยน ซึ่งอาจดูว่าแพง แต่ถ้ามองอีกมุมหนึ่ง เครื่องเล่นระดับโลกและสวนสนุกระดับ “ตำนาน” แบบนี้ ราคานี้ถือว่าสมเหตุสมผลนะครับ
ผมขอย้อนให้ฟังถึงสาเหตุที่ผมหลงรักเครื่องเล่นชนิดนี้ก่อนดีกว่า ผมเดินทางไปสหรัฐอเมริกาเมื่อประมาณ 10 ปีที่แล้ว ในยุคสมัยที่อินเตอร์เน็ทก็ยังไม่มีให้ใช้งานอย่างทั่วไป อินเตอร์เน็ทก็ต้องซื้อเป็นชั่วโมง ร้านอินเตอร์เน็ทก็ราคาชั่วโมงละ 40-60 บาท (ในขณะที่ผมได้เงินไปโรงเรียนวันละ 20 บาท) การเข้าถึงข้อมูล หรือการ “สัมผัสความรู้สึก” ของคนในชาติอื่นจึงเป็นเรื่องที่ “แทบจะเป็นไปไม่ได้” นอกจากคุณจะออกเดินทางไปสัมผัสด้วยตัวของตนเอง
ทีนี้พอผมไปถึงดิสนี่ย์แลนด์ ผมก็เล่นเครื่องเล่นอะไรไปเรื่อยตามประสา จนไปเจอเครื่องเล่นหนึ่งที่คนต่อคิวกันยาวมากกกกกกกก! ด้วยความที่เป็นคนขี้สงสัย เลยไปขอคุณแม่ให้ยืนต่อคิวเป็นเพื่อน และนั่นล่ะครับคือจุดเริ่มต้นของ “ความประทับใจ” เพราะเราได้เห็นภาพแสดงของสิ่งที่ไม่เคยรู้จักมาก่อน ได้รู้ว่าแต่ละประเทศเป็นยังไง สำหรับเด็กคนหนึ่ง มันคือการเปิดโลกครั้งสำคัญเลยนะครับ
ทีนี้เราไปมองถึง “จุดกำเนิด” ของ it’s a small world กันดีกว่า จากที่ผมอ่านข้อมูลมา และจากความทรงจำที่ไกด์เล่าให้ฟัง เขาบอกว่า
“เครื่องเล่นชนิดนี้จะต่างจากอันอื่นๆ ในสวนสนุกแห่งนี้ เพราะอันอื่นเราอาจมุ่งเน้นที่ความสนุก แต่เครื่องเล่นอันนี้เราใส่แนวคิดเอาไว้มากมาย ด้วยเป้าประสงค์ว่าทุกประเทศจะสามารถอยู่ร่วมกันได้อย่างสันติสุข”
แนวคิดนี้ถ่ายทอดมาด้วย symbol หนึ่งซึ่งหลายๆคนอาจจะไม่ได้สังเกต นั่นก็คือเครื่องเล่นนี้ ทางดิสนี่ย์จะเขียนด้วย “ตัวอักษรพิมพ์เล็กเท่านั้น” เป็นสัญลักษณ์ที่แสดงให้เห็นว่า “กฎเกณฑ์ไม่ใช่สิ่งสำคัญเสมอไปและเราสามารถอยู่ร่วมกันได้เสมอ” และทุกครั้งที่ผมเห็นเด็กๆ ยืนต่อคิวและไปมองตุ๊กตาแต่ละตัวด้วยสายตาเป็นประกาย ผมว่ามันยังเป็นภาพที่งดงามที่สุดภาพหนึ่งที่ผมเคยเห็นเลยล่ะครับ
แต่สิ่งที่ผมจั่วหัวเอาไว้ในตอนต้นว่า “เราต่างรอคอยความเยาว์วัย แต่กลับคลาดจากกัน” นั่นก็เพราะผมไปพบเจอกับความเปลี่ยนแปลงอย่างใหญ่หลวง นั่นก็คือเครื่องเล่นชนิดนี้ จากที่เคยมีคนต่อคิวยาวในยุคสมัยหนึ่ง กลับกลายเป็นเครื่องเล่นที่ขึ้นชื่อว่า “มีคนต่อคิวน้อยที่สุด” คือถ้าไม่มีอะไรทำ ก็มายืนต่อคิวที่นี่ไว้ก่อน ยังไงก็ได้เล่น สำหรับผมแล้ว ผมว่ามันน่าเศร้านะครับ เพื่อนชาวญี่ปุ่นบอกกับผมว่า
“ยุคสมัยนี้คนไม่ได้สนใจอุดมการณ์อะไรมากเท่าเมื่อก่อน และการเติบโตของอินเตอร์เน็ท ก็ทำให้ความน่าสนใจของเครื่องเล่น ตลอดจนความตื่นตัวของผู้คนต่ออุดมการณ์ต่างๆ เป็นเรื่องยากตามไปด้วย”
นั่นเพราะเมื่ออินเตอร์เน็ทเติบโต และทุกอย่างสามารถหาได้เพียงแค่แตะปลายนิ้ว คุณค่าของ “โลกใบเล็ก” แห่งนี้จึงอาจดูล้าสมัย หรือกลายเป็นเรื่องตลกสำหรับคนที่พบเจอก็ได้ ซึ่งมันก็เป็นอีกหนึ่งเหตุผล ที่ทำให้ “การเดินตามรอยความทรงจำในวัยเด็ก” ไม่สวยงามอย่างที่ตั้งใจไว้ แต่หากมีโอกาส ผมอยากแนะนำให้ทุกคนลองเล่นเครื่องเล่นนี้ดูเมื่อมีโอกาส ไม่ต้องมองถึงสถานการณ์หรือความรู้ของตัวเองมากนัก ปล่อยใจมองเพียงแค่ “สิ่งที่เขาต้องการจะสื่อ” ผมว่าคุณจะได้ความประทับใจและความตราตรึงกลับมาอย่างแน่นอน
ถึงแม้อดีตจะไม่ใช่สิ่งที่เราควรกลับไปตามหา เพียงแต่ความทรงจำบางอย่างก็เป็นแรงผลักดันให้เราเติบโตได้อย่างแข็งแกร่ง ความเยาว์วัยไม่ได้อยู่กับเราเสมอ เราคลาดจากกันจนเป็นเรื่องธรรมดา หลายๆเรื่องที่เคยเป็นความสุข ก็กลายเป็นความตลก เป็นความอายในหลายครั้ง ดังนั้นอะไรที่อยากเก็บไว้ อะไรที่คิดว่าเป็นพลังแห่งชีวิต ก็ขอให้จดจำไว้ให้นานที่สุด เหมือนที่ it’s a small world ยังคงเป็นโลกใบเล็ก “ทั้งใบ” ของผมจนวันนี้
ติดต่อพูดคุยกับผมได้ทางทวิตเตอร์ @pumiiiiiiiiii ครับ
