การขว้างลูกเบสบอล : ครั้งแรกที่ได้เล่น รู้สึกยังไง

เราหลายคนน่าจะรู้จักเบสบอลจากการ์ตูนเรื่องโดราเอมอน ภาพที่ตัวละครในการ์ตูนตีลูกเบสบอล ไปโดนกระจกบ้านแตกและมีคุณลุงออกมาเทศนา จะบอกว่าเมื่อได้ลองเล่นเบสบอลจริง ๆ ไม่ได้มีภาพแบบนั้นนะครับ แล้วเมื่อเราได้เล่นเบสบอลจริง ๆ แล้ว เรารู้สึกอย่างไร วันนี้ผมจะมาบรรยายความรู้สึกประสบการณ์จากการเล่นเบสบอลที่ผมสัมผัสมา

เล่าโดย : วสุ มารุมุระ

เราหลายคนน่าจะรู้จักเบสบอลจากการ์ตูนเรื่องโดราเอมอน ภาพที่ตัวละครในการ์ตูนตีลูกเบสบอล ไปโดนกระจกบ้านแตกและมีคุณลุงออกมาเทศนา

จะบอกว่าเมื่อได้ลองเล่นเบสบอลจริง ๆ ไม่ได้มีภาพแบบนั้นนะครับ

แล้วเมื่อเราได้เล่นเบสบอลจริง ๆ แล้ว เรารู้สึกอย่างไร วันนี้ผมจะมาบรรยายความรู้สึกประสบการณ์จากการเล่นเบสบอลที่ผมสัมผัสมา

ในปี 1998 เมื่อผมไปญี่ปุ่นครั้งแรกเพื่อไปเรียนต่อ รุ่นพี่คนไทยที่อยู่กันก่อนหน้านั้นก็สอนให้พวกผมคนไทยที่มาเรียนที่ญี่ปุ่นได้มาเล่นเบสบอลครั้งแรก ทั้งเรียนทั้งกีฬาพวกเราเอาดีทั้งคู่ครัช

แต่จะเรียกว่าเล่นเบสบอล ที่เป็นเกมกีฬาจริง ๆ ก็ยังไม่ใช่สักทีเดียว ที่พวกเราเล่นมันควรจะเรียกว่า “แคชบอล” (Catch ball) กันเสียมากกว่า คำ ๆ นี้หมายถึงการขว้างบอลไปมากัน เป็นภาษาอังกฤษที่คนญี่ปุ่นบัญญัติกันขึ้นมาเอง เอาไปบอกคนชาติอื่นที่เล่นเบสบอลอย่างอเมริกาเขาก็ไม่รู้นะครับ เขาจะใช้คำว่า Play catch กันต่างหาก

กับมาเข้าเรื่องครับถึงการเล่น “แคชบอล” ความรู้สึกเป็นยังไง

ให้เรานึกถึงเวลาเราเตะบอลไปมากันสองคนนะครับ เตะไปเรื่อย ๆ ไม่มีการแข่งขันอะไร แค่แต่ละคนจะลองฝึกว่าจะเตะลูกแบบไหนดี เตะวอลเลย์ดีไหม เตะลูกเลียดพื้น ลองตอกส้นดีไหม

การเล่นแคชบอลก็เช่นกัน เป็นการขว้างบอลไปมา ขว้างไปเรื่อย ๆ ไม่มีการแข่งขันอะไร ลักษณะจะให้ความรู้สึกว่าเป็นการซ้อมขว้างบอลมากกว่า

แล้วการขว้างเบสบอลแล้วมันรู้สึกอย่างไรครับ?

ประสบการณ์เท่าที่เห็นว่าคนขว้างลูกเบสบอลครั้งแรก จะยังขว้างไม่ถูกท่า ไม่รู้ว่าจะต้องควรปล่อยลูกเบสบอลตอนจังหวะไหน โดยส่วนมากมักจะจบด้วยการขว้างลูกโด่งเกินไป หรือขว้างลูกปาลงพื้นข้างหน้า

ณ เวลานั้นให้ซ้อมขว้างเอง ลูกก็คงไม่ไปข้างหน้า ทีนี้เราจะมีโค้ชครับ โค้ชก็คือรุ่นพี่คนไทยนี่เอง

เหล่ารุ่นพี่เขาจะมาสังเกตท่าขว้างของเรา แล้วทำท่าประกอบบอกว่าควรยกแขนอย่างไร แล้วปล่อยมือจังหวะใด

+++++

การขว้างจริง ๆ จะเริ่มต้นจากถ้าเป็นคนถนัดขว้างด้วยแขนข้างขวาจะก้าวขาซ้ายก้าวไปข้างหน้า เมื่อเท้าซ้ายสัมผัสพื้นก็ยกขาขวาตามพร้อมไหล่ แขน ศอก ข้อมือ และนิ้ว ตามลำดับ

หากเป็นคนถนัดขว้างมือซ้ายก็ทำแบบเดียวกัน แต่ให้ทำสลับกันด้วยการก้าวเท้าขวาก่อนครับ

+++++

การขว้างเบสบอล ลูกจะไปทิศทางใดและแรงขนาดไหนขึ้นอยู่กับจังหวะเหล่านี้นะครับ

เมื่อจับจังหวะได้ลูกก็จะพุ่งไปข้างหน้าเป็นเส้นตรงที่พุ่งตรง

ลูกที่พุ่งตรงนี้ให้ความรู้สึกเหมือนว่าลูกปืนที่พุ่งหาเป้าหมาย เหมือนกับลูกอุกกาบาตที่กำลังพุ่งชนมหาสมุทรบนโลก

ลูกพุ่งตรง ๆ แบบนี้เป็นลูกพื้นฐานครับ หมายความว่าเราสามารถขว้างลูกกะจุดหมาย ทิศทางได้แสดงว่าเราควบคุมลูกได้แล้ว ก็เหมือนกับเราเตะบอล คุมน้ำหนักลูกและทิศทางได้ ถือว่าได้พื้นฐานแล้ว

เราจะเรียกลูกพื้นฐานแบบนี้ว่าลูกสเตรท Straight ซึ่งก็คือลูกที่พุ่งไปตรงที่สุด หรือถ้าเป็นศัพท์ในทางอเมริกาจะเรียกว่า Fast Ball หรือลูกที่เราปาไปได้เร็วที่สุด

ใช้เวลานานไหมครับกว่าที่จะขว้างลูก Straight ได้?

พวกเราก็ต้องฝึกซ้อมกันสักพัก โดยจะได้เล่นกันสักสัปดาห์ล่ะครั้ง แต่ช่วงแรก ๆ ที่โรงเรียนยังไม่เปิด ก็ยังได้ซ้อมกันทีสองสามวันครั้งหนึ่ง ช่วงแรก ๆ พวกเราก็ยังขว้างบอลแบบที่ถ้าเตะบอลเขาคงเรียกว่า “ยิงนก” แล้ว บางคนก็ปาบอลลงพื้น ยังกับขว้างลูกปิงปองอัดลงพื้นตอนเด็กๆ

จากการฝึกฝนที่สม่ำเสมอสักพักประมาณสักสัปดาห์สองสัปดาห์ พวกเราก็สามารถขว้างลูก Straight ได้ตรงสมชื่อเสียที เราสามารถขว้างบอลพุ่งเป็นเส้นตรงไปยังอีกฝ่ายหนึ่งได้

ความสนุกมันอยู่ตรงนี้ครับ เหมือนว่าเราสามารถ Control ควบคุมได้เสียที ในวันที่ทำได้เราก็ฟินนะครับ เหมือนว่าเรามี Skill ติดตัวอะไรบางอย่างเพิ่มเติม
มันทำให้เรารู้สึกว่ามีพลังอำนาจแบบพลังของ X-men

การที่เราสามารถขว้างลูกเบสบอลได้ตรง ๆ เหมือนจะสร้างความรู้สึกว่าเราได้เข้าใกล้ความเป็นญี่ปุ่นและการ์ตูนโดราเอมอนระดับหนึ่ง เป็นอะไรที่ผมคิดไปเอง ถ้าเปรียบว่าเราอยู่ในชนเผ่าที่แอฟริกา การขว้างเบสบอลได้ตรง คงให้ความรู้สึกว่ากลุ่มชนเผ่าได้ยอมรับเราว่าเติบโตจากการเป็นเด็กชายจนเป็นผู้ใหญ่ที่พร้อมรบได้ ฟังดูโอเวอร์นะครับ ซึ่งมันก็เป็นอะไรที่โอเวอร์อย่างเด็กอายุ 18 ปีอย่างผมคิดทึกทักเอาเองในตอนนั้น

แน่นอนว่าคนอื่น ๆ ที่ไม่ถนัดเล่นเบสบอลมันก็มีครับ ขว้างเบสบอลไม่ได้ก็ไม่เป็นไรครับ เราก็คงไม่ได้ใช้ Skill ขว้างลูกเบสบอล เอาไปขว้างลูกบอลใส่โจรที่วิ่งราวกันสักเท่าไหร่หรอก (เท่าที่อ่านการ์ตูนเบสบอลมาเห็นพระเอกในการ์ตูน เอากระป๋องขว้างใส่โจร ก็โอเวอร์ดีครับ)

เขียนไปเขียนมาเรื่องขว้างเบสบอลนี่ยาวนะครับ ไว้ค่อยว่าเป็นฉากอื่น ๆ อีกที แต่นี่ก็คือความรู้สึกครั้งแรก ๆ ที่ได้ขว้างลูกเบสบอลนะครับ

ส่วนสนามเบสบอลที่เราได้เล่น เป็นสนามทรายนะครับ ความจริงมันก็เป็นสนามอเนกประสงค์ของมหาวิทยาลัยที่พวกเราไปเรียนกัน สนามที่เป็นทรายแบบนี้มีที่ญี่ปุ่นเยอะ ใครอยากเตะบอล หรือเล่นอะไรก็เล่นไปครับ พวกเราก็เอามาใช้ขว้างเบสบอล

และด้วยความที่สนามมันกว้างพอ ๆ กับสนามฟุตบอลนะครับ แถมแค่ขว้างลูกเบสบอลด้วยยังไง ๆ มันก็คงไม่ลอยไปโดนหน้าต่างบ้านใครให้คนมาด่าหรอกครับ

แต่รอบ ๆ สนามก็มีพุ่มไม้เยอะนะครับ ในบางครั้งที่เราขว้างลูกเบสบอลพลาด และลูกเข้าพุ่มหญ้า พยายามหากันไม่เจอสักที จนฟ้ามืดก็ต้องเลิกล้มความตั้งใจไป

ทั้งหมดนี้ก็เป็นประสบการณ์ การขว้างเบสบอลของผม ซึ่งหวังว่าคงจะได้ถ่ายทอดความรู้สึกให้ท่านผู้อ่านที่ไม่เคยขว้างลูกเบสบอลให้พอรับรู้บรรยากาศและความรู้สึกบ้าง ^^

การฝึกซ้อมจากสิ่งที่ตอนแรกทำไม่ได้ จนในที่สุดมันทำได้ก็ฟินครับ…การขว้างลูกเบสบอลก็เช่นกัน

แน่นอนว่าสำหรับพวกคุณผู้อ่านแล้ว เราก็ต้องมีอะไรที่ต้องเรียนรู้และฝึกฝนเช่นกัน ซึ่งตอนแรก ๆ ก็คงรู้สึกยาก แต่เมื่อพยายามแล้วพอทำได้ก็คงฟินเช่นกัน

หากว่าลองดูแล้ว “สำหรับเรานี่มันเฉย ๆ ว่ะ” ก็โอเคครับอย่างน้อยได้ลองก็รู้แล้ว

แต่ก็ให้พวกคุณทุกท่านได้เจอทักษะอะไรบางอย่าง เพื่อรู้สึกพลังในการควบคุม จนพวกเราจะได้เป็น X-men หรือ X-women กันบ้างนะครับ

เล่าโดย : วสุ มารุมุระ

ทักทายพูดคุยกับ Wasu ได้ที่ >>> Facebook Wasu’s thought on Japan

เรื่องแนะนำ :
– เชื่อถือในอดีต เชื่อมั่นในอนาคต : คำว่า “เชื่อ” สองแบบของภาษาญี่ปุ่น
– ตัวอักษรเหล่านี้จำไปได้ไง : คันจิ [漢字]
– คุณจะทำงานไปจนถึงอายุเท่าไร?
– “โอกง” ว่ากันด้วยคำว่า สีทองเหลืองอร่ามและสัปดาห์ทอง
– มารุมุระ นิว-สุ : คนญี่ปุ่นอ่านข่าวเจออะไร