ญี่ปุ่นในมุมมืด ตอนที่ 1 : ลาก่อนเมืองไทย…มีความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นกับชีวิตผม จะว่าเป็นโชคชะตาหรือบังเอิญก็ไม่แน่ใจ 9 เดือนกว่าๆ ในญี่ปุ่นเป็นช่วงเวลาที่ไม่เคยลืม ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีคนรู้จัก มีแต่น้ำตา กับตัวเราเอง
ภาพโดย : อ.วิโรจน์ สายดนตรี
มีความทรงจำมากมายที่เกิดขึ้นกับชีวิตผม จะว่าเป็นโชคชะตาหรือบังเอิญก็ไม่แน่ใจ 9 เดือนกว่าๆ ในญี่ปุ่นเป็นช่วงเวลาที่ไม่เคยลืม ไม่มีรอยยิ้ม ไม่มีเสียงหัวเราะ ไม่มีคนรู้จัก มีแต่น้ำตา กับตัวเราเอง
ปี 2542 ผมไม่มีงานทำ มีเงินเก็บจากการทำงานตั้งแต่เรียนจบประมาณสามแสนกว่าบาทเงิน ก้อนนี้ได้ละลายหายไปกับการกินเหล้าที่ถนนข้าวสาร เมาเกือบทุกวัน บางวันก็เมาหลับที่ร้าน ตื่นมาก็ดื่มต่อ
ตอนนั้นผมมีลูกสาวหนึ่งคน อายุประมาณ 8 เดือน มีอยู่วันหนึ่งผมนั่งดื่มอยู่ที่ถนนข้าวสารคนเดียว โต๊ะข้างๆ เป็นชาวญี่ปุ่น รู้จากเจ้าของร้านว่าเพิ่งโดนไกด์ผีหลอกจนเงินหมด ต้องรอเงินโอนมาจากญาติที่ญี่ปุ่น เขาถามผมว่าเคยไปญี่ปุ่นหรือเปล่า ผมบอกไม่เคย ผมถามว่าถ้าจะไปหางานทำที่นั่นยากไหม เขาบอกไม่ยากถ้าคุณไม่กลัว คืนวันนั้นผมกลับบ้าน นั่งดูรายจ่ายค่าผ่อนบ้านเดือนละสองหมื่นกว่าบาท ไม่ได้ผ่อนมา 7 เดือน รถกำลังจะถูกยึด แล้วลูกสาวที่ต้องโตขึ้นทุกวัน เงินในบัญชีเหลืออยู่หมื่นกว่าบาท
ตื่นเช้ามาผมโทรหาเพื่อนสมัยเรียนมัธยมที่สนิทกัน ขอยืมเงินมันสามหมื่น มันโอนมาให้สี่หมื่นบาท เพื่อนคนนี้รู้ดีที่สุดว่าเกิดอะไรขึ้นกับชีวิตผมในเวลาที่ผ่านมา ผมบอกมันว่าไม่รู้ว่าจะได้คืนเงินมึงหรือเปล่าถ้าปาฎิหารย์มีจริงก็คงเจอกัน อีก
มันบอกว่า “มึงไปเถอะมีเรื่องขนาดนี้อยู่เมืองไทยไม่ได้หรอก” ผมบอกแม่ว่าผมจะอยู่เชียงใหม่สักพักแล้วผมจะโทรมาหาฝากดูแลหลานด้วย
ผมติดต่อซื้อทัวร์ญี่ปุ่นผ่านบริษัททัวร์เล็กๆ แห่งหนึ่ง หลังจากทำวีซ่าผ่านเรียบร้อย อีก 3 วันจะถึงวันเดินทางผมพาลูกสาววัย 8 เดือนไปไหว้พระที่วัดพระแก้ว หลวงพ่อโตวัดพนัญเชิง จ.อยุธยา ศาลเจ้าพ่อศรีเทพ จังหวัดเพชรบูรณ์ ผมให้สัญญากับลูกสาวว่า “พ่อจะกลับมา”
ทัวร์ครั้งนั้นมีเพื่อนร่วมเดินทางประมาณ 20 กว่าคน ไกด์ 1 คนชื่อคุณปราโมทย์ ผมมีเงินติดตัวเป็นเงินไทยประมาณเจ็ดพันบาท ไม่กล้าแลกเป็นเงินเยนเพราะอาย มีเสื้อไปสี่ตัว กางเกงยีนส์ตัวเดียว มีแค่นั้นจริงๆ คิดว่าไปหาเอาข้างหน้า
หลังจากวันนั้นการเดินทางก็เริ่มต้นขึ้น จุดหมายปลายทางไม่สำคัญเท่ากับระหว่างการเดินทางต้องเจอกับอะไร
คราวหน้าผมจะมาเล่าต่อว่าการอยู่ญี่ปุ่นเกือบปี พูดญี่ปุ่นไม่ได้ ไม่มีคนรู้จัก ไม่วุฒิการศึกษา อยู่อย่างผิดกฎหมาย กับเงินเจ็ดพันบาทไทย ผมเจอกับอะไรมาบ้าง…
อ่านญี่ปุ่นในมุมมืดทั้งหมด คลิ๊ก >>> ญี่ปุ่นในมุมมืด