สยองผีญี่ปุ่น : เทพธิดาร่ม
ถ้าพูดถึงการท่องเที่ยว ประเทศญี่ปุ่นต่างกับไทยอย่างเห็นได้ชัดเลยก็คือ คนญี่ปุ่นจะชอบเที่ยวกันในหน้าร้อน ในขณะที่คนไทยจะเกลียดหน้าร้อนและไม่อยากออกไปไหน แต่สำหรับคนญี่ปุ่นแล้ว ฤดูร้อนถือเป็นช่วงที่มีกิจกรรมมากมายให้ทำ โดยเฉพาะการไปเที่ยวตามชนบท เหมือนอย่างเรื่องของทาเครุที่ไปเที่ยวบ้านเคนจัง และได้เจอกับประสบการณ์ที่ไม่มีวันลืม
ในวันหยุดฤดูร้อนปีหนึ่ง เคนจังได้ชวนทาเครุไปเที่ยวที่บ้านของเขาในชนบท บ้านของเคนจังเป็นบ้านหลังใหญ่ ทาเครุที่เป็นเด็กในเมืองที่เคยชินกับการอยู่ในห้องเล็กๆ จึงรู้สึกตื่นเต้นมา
“ถ้าฉันไปบอกเพื่อนๆ ว่าบ้านนายโคตรใหญ่ รับรองว่าทุกคนต้องอิจฉาฉันแน่ๆ เลยนะเคนจัง” ทาเครุเอ่ยชม
“ไม่หรอก บ้านแถวนี้ก็แบบนี้กันทั้งนั้น ต่างจังหวัดไง ก็เลยมีเนื้อที่บ้านมากหน่อย” ทาเครุตอบกลับ
“เคนจัง ทำอะไรกันอยู่ลูก มาช่วยแม่ปอกแตงโมมาให้ทาเครุกินหน่อยสิจ๊ะ” แม่เคนจังเดินเข้ามาเรียกเคนจัง
เคนจังบอกให้ทาเครุนั่งรอเขา ส่วนตัวเองก็ปลีกตัวไปช่วยแม่ที่ในครัว
ในขณะที่ทาเครุนั่งชมวิวทิวทัศน์บริเวณรอบๆ เขาก็ได้ยินเสียงแหลมประหลาดที่ฟังไม่ออกว่าเป็นเสียงอะไรดังเข้าหู
เขาหันไปหาต้นเสียง แล้วเขาก็ต้องประหลาดใจ เพราะเขาเห็นร่มสีแดงคันหนึ่งอยู่ตรงหน้าประตูบ้าน ภายใต้ร่มสีแดงเป็นหญิงสาวผมยาวจรดพื้น แต่ที่น่าประหลาดก็คือ เธอคนนั้นไม่ได้ใช้มือถือร่ม แต่เธอใช้ปากคาบร่มเอาไว้!
ทันใดนั้นเคนจังก็โผล่มานั่งข้างๆ เขาพร้อมกับยื่นแตงโมให้ คนญี่ปุ่นนิยมกินแตงโมเพราะเป็นผลไม้ที่สามารถคลายร้อนได้ เคนจังบอกว่ากินเสร็จจะพาทาเครุไปจับแมลงในป่าแถวบ้านด้วย
“จริงด้วยสิ อากาศดีแบบนี้ ต้องมีแมลงให้จับเยอะแยะแน่เลย” ทาเครุพูดขึ้นมา
“ถ้าฝนไม่ตกเสียก่อน ลูกๆ ก็คงจะจะจับแมลงกันจนเมื่อยเลยล่ะ” พ่อของเคนจังเดินถือถาดแตงโมออกมาพลางพูดสำทับ
“จริงด้วยครับ ถ้าฝนไม่ตกก็คงจะดี แต่ดูท่าก็ไม่แน่นะครับ ขนาดผู้หญิงคนนั้นยังเอาร่มมาเดินกางไว้เลยครับคุณลุง” ทาเครุหันไปบอกกับพ่อของเคนจังพลางชี้ไปที่หน้าบ้าน
“เพล้งงงงง”
เสียงจานแตงโมในมือพ่อของเคนจังตกลงมาแตกด้วยความตกใจ เพราะทั้งเคนจังและพ่อของเขาไม่มีใครเห็นผู้หญิงคนที่ทาเครุพูดถึง ดูเหมือนว่าพ่อของเคนจังจะรู้สึกได้ถึงความผิดปกติกับสิ่งที่ทาเครุเห็น
พ่อของเคนจังรีบโทรไปหาญาติผู้ใหญ่เพื่อปรึกษาเรื่องที่เกิดขึ้นกับทาเครุ ดูเหมือนว่าทาเครุจะได้เห็นในสิ่งที่ไม่ควรจะเห็นเข้าแล้ว นั่นก็คือ “เทพธิดาร่ม” ว่ากันว่าใครก็ตามที่มองเห็นเธอ ในคืนวันเดียวกันเธอจะมาหาที่บ้านเพื่อจะมาขอเข้าไปอยู่ด้วย…
“ทาเครุ คืนนี้หนูต้องอยู่แต่ในห้องและล็อกกุญแจให้ดีนะ ไม่ว่าจะเป็นใครก็ตามมาเรียก ก็ห้ามเปิดประตูให้เด็ดขาด!”
คืนนั้นทาเครุเข้านอนแต่หัวค่ำ เขาล็อกประตูตามคำสั่ง แต่แล้วก็มีเสียงเรียกชื่อเขาดังขึ้นกลางดึก
“ทาเครุ ทาเครุ เปิดประตูให้หน่อย”
เสียงนั้นดังขึ้นซ้ำๆ เป็นเสียงที่เบามาก แต่ก็สามารถปลุกให้ทาเครุตื่นขึ้นมาได้
ทาเครุมองออกไปที่ประตู เขาเห็นเป็นเคนจังยืนอยู่ด้านนอก
“ฉันกลัวนายหิว ก็เลยแอบพ่อเอาขนมมาให้นาย นายอย่าบอกพ่อนะ เปิดประตูให้ฉันหน่อยสิ”
ทาเครุเปิดประตูรับขนมที่ถูกส่งมาจากด้านนอก จากนั้นก็ปิดประตูโดยไม่ได้ให้อีกฝ่ายเข้ามาในห้อง
ในขณะที่กำลังจะกลับไปในตัวห้อง ก็มีเสียงดังขึ้นอีกครั้ง
“ทาเครุ ทาเครุ เปิดประตูให้หน่อย”
เขาหันกลับไปมองที่ประตู ก็เห็นเป็นเงาร่างของเคนจังยืนอยู่ที่เดิม แต่คราวนี้เขาร่ำร้องจะเข้าไปในห้องของให้ได้
“เปิดประตูๆๆๆๆ”
ตอนนี้ทาเครุรู้สึกได้ว่า เงาร่างที่เขาเห็นไม่น่าจะใช่เคนจัง เพราะน้ำเสียงที่ร้องให้เปิดประตูเกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆ และเกลือที่ถูกวางไว้หน้าประตูก็เริ่มเผาไหม้ขึ้นเอง เกลือนี้พ่อของเคนจังนำมาวางไว้ให้ เพราะคนญี่ปุ่นเชื่อว่าเกลือสามารถขับไล่สิ่งไม่ดีได้
ทาเครุรีบล็อกกุญแจทันที เสียงกรีดร้องจะขอเข้าไปข้างในดังขึ้นเรื่อยๆ เขาไม่รู้จะทำอย่างไรต่อไป ได้แต่ตกใจและร้องไห้อยู่ที่หน้าประตูบ้านเดิม
ทาเครุทรุดตัวลงเอาหลังดันประตูไว้ สู้กับแรงดันและเคาะจากอีกฝั่ง เพราะน้ำเสียงที่เกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆ นี่มันวันหยุดฤดูร้อนบ้าอะไรกัน ทาเครุได้แต่นึกในใจ แต่ก็ทำอะไรมากไปกว่าการร้องไห้ไม่ได้อีกแล้ง
เกลือในจานที่งางอยู่ตรงหน้าประตูห้อง ตอนนี้เผาไหม้หมดไปแล้ว เหลือเพียงแต่เศษขี้เถ้าสีดำสนิทจากการลุกไหม้ขึ้นเอง โดยปราศจากฝีมือมนุษย์ใดๆ ไปทำการจุดมันให้ไหม้ขึ้นมา
ดวงอาทิตย์เริ่มทอแสงและส่องเข้ามาทางหน้าต่างห้องของทาเครุ ดูเหมือนว่าจะเช้าแล้ว แสงแดดอันอบอุ่นทำให้ความเย็นยะเยือกภายในห้องค่อยๆ มลายหายไป ดูท่าว่าคงจะไม่มีเรื่องอะไรน่าห่วงอีกแล้ว
ทาเครุที่นั่งร้องไห้ทั้งคืนมองเห็นแสงแดดสาดเข้ามาที่หน้าของตน เขาก็รู้สึกโล่งใจ ในที่สุดก็เช้าแล้ว เขาคิดว่าเขาควรจะรีบไปหาเคนจังกับพ่อแม่ของเคนจังและเล่าเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืนให้ทุกคนได้รู้ ว่าแล้วก็ลุกขึ้นเปิดประตูเตรียมจะเดินออกไป
“เปิดประตูแล้วสินะ” เสียงผู้หญิงคนหนึ่งดังขึ้นที่ด้านหลังเขา และนั่นคือเสียงสุดท้ายที่ทาเครุได้ยิน…
เรื่องที่เกี่ยวข้อง >>
– สยองผีญี่ปุ่น : ผีหลอก
– สยองผีญี่ปุ่น : ชีวิตคนกรุง
– สยองผีญี่ปุ่น : อยากอยู่คนเดียว
– สยองผีญี่ปุ่น : ผมปริศนา
– สยองผีญี่ปุ่น : หัวเราะข้ามคืน
#สยองผีญี่ปุ่น : เทพธิดาร่ม