ไอโกะ ลูกสาวเจ้าพ่อ มีชีวิตน่าสงสาร นางไล่ล่าพระเอกคู่หมั้นมากเกิน พระเอกเลยขยาดๆ หนักๆ เข้านางก็เก็บกด ต่อหน้าพระเอกยิ้มหวาน แต่ลับหลังนางฟาดงวงฟาดงากับทุกคน ในละครนางเป็นคนญี่ปุ่น…ที่ไม่ญี่ปุ่นที่สุดในเรื่องนี้แล้ว
คราวที่แล้ว (หักเหลี่ยม “รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน” ละครตลกสำหรับคนที่รู้จักญี่ปุ่นจริงๆhttps://www.marumura.com/talkative/?id=5780) เกตุวดีแอบพูดถึงประเด็นที่ละคร “รอยรักหักเหลี่ยมตะวัน” ทำต่างจากญี่ปุ่นแท้ดั้งเดิม ขอย้ำว่า ประเด็นแต่ละประเด็น ดิฉันเลือกมาแต่แบบละเอี๊ยดละเอียด จุกจิก ไม่มีใครคาดหวังให้ผู้จัดรู้ขนาดนั้น อย่างตำแหน่งที่นั่งตอนนั่งโต๊ะทานข้าว อะไรแบบนี้ แต่ดิฉันอยากบอก อยากให้เห็นความละเอียดขั้น Extreme ของคนญี่ปุ่นและธรรมเนียมญี่ปุ่น ส่วนประเด็นโจ่งแจ้งประเภทป้ายคำแปลกๆ ดิฉันฝากให้เป็นหน้าที่ท่านอื่นๆ พูดถึงก็แล้วกันนะคะ
ครั้งนี้ ดิฉันขอเลือกประเด็นสุดโต่งเช่นเคย เรื่องที่คนไทยธรรมดาสามัญไม่จำเป็นต้องรู้ขนาดนั้น แต่…อยากบอก อยากเล่า อยากให้เพื่อนๆ เข้าใจว่า ทำไมคนญี่ปุ่นถึงเป็นชาติที่พิถีพิถันขนาด ละเอียดรอบคอบขนาดนี้ แน่นอน…ไหนๆ จะพูดประเด็นสุดโต่ง ดิฉันก็ขอหยิบยกตัวละครสุดโต่งในเรื่องนี้ กล่าวคือ น้องไอโกะ (นางร้ายในเรื่อง) มาเล่านะคะ

ไอโกะเป็นลูกสาวเจ้าพ่อ ชีวิตน่าสงสาร นางไล่ล่าพระเอกคู่หมั้นมากเกิน พระเอกเลยขยาดๆ หนักๆ เข้านางก็เก็บกด ต่อหน้าพระเอกยิ้มหวาน แต่ลับหลังนางฟาดงวงฟาดงากับทุกคน ในละคร นางเป็นคนญี่ปุ่น…ที่ไม่ญี่ปุ่นที่สุดในเรื่องนี้แล้ว เกตุวดีขอแปลงกายเป็นแม่นม จับนังหนูไอโกะมาอบรมให้มีความเป็นกุลสตรีญี่ปุ่นหน่อยนะคะ สิ่งที่คุณหนูไอโกะต้องระวัง ได้แก่
1. การแต่งกาย
คุณหนูไอโกะใส่ชุดเดรสแขนกุดกระโปรงสั้นฟิตเกือบทุกตอน เสมือนเป็นยูนิฟอร์มนางร้าย ชุดนาง ถ้าไม่แดงแจ๊ด ก็น้ำเงินแจ๋นไปเลย ในขณะที่น้องแต้วของดิฉันใส่ชุดลูกไม้สีเบจอ่อนๆ ชมพูอ่อนๆ ฝ่ายคอสตูมคงพยายามใบ้ว่า ระดับความเป็นนางร้ายหรือนางเอกผ่านทางสีชุด

แต่นั่นยังไม่ใช่ประเด็น สิ่งที่แม่นมเกตุวดีอยากตักเตือนคุณหนูไอโกะ คือ หนูควรแต่งตัวโดยคำนึงถึงฤดูเป็นหลักนะจ๊ะ จะซากุระออกดอก ใบไม้เปลี่ยนสีแดง คุณหนูก็ใส่ชุดฟิตเปรี๊ยะเหมือนเดิม


ประเด็นอีกประเด็นคือ จะต้องใส่ทับๆ หลายๆ ชิ้น เช่น เสื้อตัวเดียวไม่พอ ต้องมีคาร์ดิแกน (เสื้อคลุม) ผ้าพันคอพันๆ สักนิด ถึงจะเรียกว่ามีสไตล์

ไอ้เราก็ไม่อยากซักเสื้อผ้าหลายชิ้น เลยใส่ข้างในตัวเดียว แล้วใส่แจ๊คเก็ทหนาๆ ทับ คุณป้าขู่ว่า เดี๋ยวไม่มีผู้ชายมาจีบหรอก มันดูไม่รู้จักกาลเทศะ ไม่ใส่ใจคนรอบข้าง สภาพแวดล้อม และสภาพอากาศ ผู้ชายเห็นแบบนี้ เขาก็จะคิดว่า แล้วผู้หญิงอย่างนี้จะดูแลครอบครัวได้อย่างไร (มันตีความกันขนาดนั้นเลย!?)
เหตุการณ์คล้ายๆ กันเกิดขึ้นตอนช่วงต้นฤดูใบไม้ผลิ ซากุระเพิ่งเริ่มบาน ดิฉันเป็นคนขี้หนาว ก็ยังหนาวเท้าอยู่ เลยใส่ถุงเท้าหนาๆ ตอนใส่ไปสอนภาษาไทย ลูกศิษย์ทั้งชายหญิงก็มองๆ ที่เท้าดิฉันแล้วยิ้มๆ คุณป้า (คนเดิม) บอกว่า เกตุวดี ฤดูนี้เขาไม่ใส่ถุงเท้าหนาๆ แบบนี้กัน นี่ฤดูใบไม้ผลิแล้ว ต้องใส่ถุงเท้าบางๆ โอ้โฮเฮะ คนชาตินี้เขาดูกันและกันตั้งแต่หัวจรดเท้าทีเดียว เราต้องแต่งกายให้เข้ากับฤดู เพราะคนอื่นเขาก็แต่งอย่างนี้กัน เชื่อไหมคะ คนญี่ปุ่นเขามีถุงเท้าสำหรับฤดูต่างๆ จริงๆ ตามตารางด้านล่างเลยค่ะ




2. การแต่งกายเวลาไปเยี่ยมผู้ป่วย
คนญี่ปุ่นมีธรรมเนียมว่า ห้ามใส่ชุดต่อไปนี้ไปเยี่ยมผู้ป่วย
1) ชุดขาว-ดำ เพราะดูเหมือนไว้ทุกข์ เดี๋ยวผู้ป่วยหาว่าแช่ง
2) ชุดสีฉูดฉาด สีจัด เพราะแสบตาผู้ป่วย
3) ชุดลายๆ ดอกๆ ดวงๆ เพราะผู้ป่วยดูแล้วมึน
เขาคิดถึงผู้ป่วยกันดีจังเลยนะคะ (นอกจากนี้ ยังมีการห้ามนำดอกไม้กลิ่นแรงๆ เช่น ดอกลิลี่ ไปเยี่ยม ห้ามใส่น้ำหอมกลิ่นฉุนเกินไป ห้ามใส่เครื่องประดับวิ้งๆ แกว่งไกวเกินไป เป็นการรบกวนผู้ป่วย)
แต่ตอนหนูไอโกะไปเยี่ยมพ่อมาริโอ้หลายครั้งหลายครา หนูฝ่ากฎทุกข้อเลยลูก … ป้ามีภาพหลักฐาน….





เปรียบเทียบกับน้องแต้ว ในบทเป็นนักเรียนไทย แต่ใยดูเป็นญี่ปุ่นมากกว่า ทั้งการแต่งหน้า แต่งผม สีเสื้อ การแต่งกาย เครื่องประดับที่ไม่ฉูดฉาดเกินไป
3. กิริยามารยาท
ดิฉันนั่งถกกับเพื่อน รุ่นพี่ และรุ่นน้องที่เรียนญี่ปุ่นมา เรานั่งคุยว่า “นางร้าย” ภาษาญี่ปุ่นว่าอะไร เราคิดกันไม่ออกค่ะ มันไม่มีบทนี้เท่าไรในละคร ตัวละครที่ร้ายในละครญี่ปุ่น ถ้าร้าย ก็จะร้ายลึก จะไปยุยงบงการ แต่ไม่ค่อยแสดงสีหน้าท่าทางต่อหน้าเป้าหมาย นางๆ จะร้ายแบบเงียบๆ ฉลาดๆ (รายละเอียดดูลิ้งค์นี้นะจ๊ะhttps://www.marumura.com/entertainment/?id=5306 น้อง ChaMaNow เขียนไว้ดีมาก)
คนญี่ปุ่น แม้แต่นางร้าย จะไม่ค่อยมีการแสดงสีหน้าไม่พอใจอย่างโจ่งแจ้ง ไม่มีการกรี๊ด การตบ การถลึงตา (แต่พวกนางสั่งคนไปซ้อมนางเอก ส่งคนไปฆ่า โหดกว่านางร้ายหนังไทยนะ) คนญี่ปุ่น เวลาไม่พอใจ จะไม่ค่อยแสดงออกทางสีหน้าค่ะ อย่างมาก อาจจิกกัดด้วยวาจาเล็กน้อย


เกตุวดีมีตัวอย่างการไม่แสดงสีหน้าของคนญี่ปุ่นมาให้ดูค่ะ ภาพด้านล่าง คือ นักร้องวง AKB 48 คนหนึ่ง ถูกรายการทีวีแกล้ง โปรดิวเซอร์ที่ทีมงานเตี๊ยมเข้ามาในห้องแต่งตัว แล้วดุนางนิดๆ ว่า วันนี้เธอให้สัมภาษณ์ได้ไม่ค่อยดีเท่าไร เธอเลยจะรีบเขียนจดหมายขอโทษผู้จัดรายการ
ณ จุดจุดนั้น เธอก็เครียดพอสมควรแล้ว ทีนี้ทางรายการก็แกล้งวางปากกาไว้ตรงหน้าเธอ 5-6 ด้าม แต่เขียนไม่ได้สักด้าม เป็นพวกเราก็คงหงุดหงิดทำปากจิ๊จ๊ะและบ่นนิดๆ ใช่ไหมคะ แต่นางนิ่งมาก ไม่แสดงสีหน้าไม่พอใจอะไรเลย

อีกตัวอย่างหนึ่ง อันนี้รายการแกล้งคนเหมือนกัน น้องผู้หญิงคนนี้เป็นนักข่าว แล้วเขาแกล้งให้ตากล้องกับโปรดิวเซอร์พูดจาไม่ค่อยดีกับเธอ เธอทำหน้าแค่นี้เองค่ะ ขมวดคิ้ว ไม่ได้โวยวาย ฟูมฟาม หรือชี้หน้าด่าแต่อย่างใด แถมยังพูดขอโทษอีกว่า ดิฉันผิดพลาดบ่อยไป ขอโทษด้วยค่ะ (ทั้งๆ ที่ไม่ใช่ความผิดนาง)

นอกจากนี้ มารยาทเล็กๆ น้อยๆ ที่หนูไอโกะต้องระวัง ได้แก่ การดื่มชาจ้ะ หนูเป็นถึงคุณหนูแล้ว แต่หยิบแก้วดื่มแบบนี้ไม่ได้ อันนี้เหมือนซดเบียร์จากกระป๋อง ถ้าดื่มชาหรือเครื่องดื่มร้อน หนูต้องใช้มือหนึ่งจับถ้วย อีกมือแตะก้นถ้วยประคองไว้จ้ะ ภาพจะออกมางามมาก กุลสตรีญี่ปุ่นเขาดื่มกันแบบนี้


ไหนๆ ก็อบรมหนูมาหลายกระทง หนูจิกตามองป้าจนบิ๊กอายจะหลุดจากเบ้า ขนตาปลอมจะกระเด็นแล้ว ป้าขอเบี่ยงประเด็นไปเตือนพี่ชายหนูนิดนึงนะคะ
ฉากที่ไอโกะโดนข่มขืนแล้วกลับมานอนซึมๆ ที่ห้องนอน อีตาพี่ชายเข้ามาแล้วก็คุกเข่าต่อหน้านาง พร้อมพูดว่า “พี่ขอโทษที่พี่ปกป้องน้องไม่ได้ พี่ปล่อยให้ไอโกะถูกคนอื่นรังแก” แล้วก็คำนับแทบเท้านาง
ขุ่นพี่คะ! ผู้ชายญี่ปุ่น ถ้าไม่จำเป็น ถ้าไม่ได้ผิดร้ายแรง เช่น เมาแล้วขับชนเด็ก แล้วต้องขอโทษอย่างสุดซึ้ง เขาไม่ทำกันขนาดนี้ค่ะ ผู้ชายญี่ปุ่น นักรบซามูไร ไม่ก้มหัวให้ใคร แล้วแถมคนที่ขุ่นพี่คำนับ ดันเป็นน้องสาว ถ้าเป็นพ่อนี่ อิฉันจะไม่ว่าแม้…ตระกูลนี้ ประหลาดกันทั้งตระกูล

ทักทายพูดคุยกับเกตุวดี ได้ที่ >>> Japan Gossip by เกตุวดี Marumura