โอซาก้าเมืองเก่าที่ข้าพเจ้าคิดถึง
คั่นรายการ : ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ร้องไห้หนักมาก
ชีวิตที่มหาลัยของผมก็ไปมันเรื่อยๆ สำหรับท้ายปียังไม่มีอะไรให้หนักใจ ก็ยังใช้ชีวิตแบบตื่นมาก็นั่งรถไฟจากมินามิเซ็นริไปสุดสายสถานีคิตะเซ็นริแล้วนั่งรถเมล์ต่อเหมือนเดิม ลงจากสถานีรถไฟคิตะเซ็นริแล้วก็ยังเห็นร้านแมคโดนัลด์กับ Daily Yamazaki เหมือนเดิม
ทำไมเขียนชื่อยาวจัง “แมคโดนัลด์แฮมเบอร์เกอร์”
ที่นี่เรียก “แฮปปี้มีล” ว่า “แฮปปี้เซ็ต” แฮะ
บางทีก็หาเรื่องชวนเพื่อนร่วมหอคนไทยที่ผมรู้จักบางคน ไปนั่งกินเกี๊ยวซ่าแกล้มเบียร์ที่ร้าน เกี๊ยวซ่า โนะ โอโช 餃子の王将 ตรงแถวโอโนะฮาร่า 小野原 ทางผ่านที่นั่งรถเมล์ไปโอซาก้าไกได
ร้านเกี๊ยวซ่า โนะ โอโช 餃子の王将 ที่นี่เปิดถึงตึสอง!!!
เกี๊ยวซ่าที่นี่เวลาเราสั่ง เราจะสั่งเป็น “แพ” (แผ่น 枚) หนึ่งแพมีหกชิ้น สั่งมาสักสามแพกินกับเบียร์สบายใจ ราคาแค่แพละ 150 เยนเท่านั้น (ปี 2003 นะ) เป็นกับแกล้มอันสุดถูก
ส่วนชีวิตในหอก็ยังเฮฮาได้เพราะมีโน๊ตบุ๊กเอาไว้คุย MSN กับเพื่อนที่เมืองไทย มีวันนึง นั่งๆ คุยอยู่ดีๆ ห้องหมุนได้ คล้ายๆ โดนจับโยกไปเป็นวงกลม แป๊บเดียวก็หยุด แผ่นดินไหวเป่าหว่า ถามเฮียก๊อบ เฮียก๊อบบอกว่า เออระวังดีๆ มีหนังสือโป๊อะไรก็เก็บให้เรียบร้อยด้วย เกิดแผ่นดินไหว ตึกถล่มขึ้นมา เวลาเขามาขุดหา ไปเจอหนังสือโป๊เข้า มันจะไม่ดี อายเขา (ฮา)
พูดเรื่องหนังสือโป๊ ที่นี่มันก็มีอะไรแปลก มันไม่เหมือนบ้านเรา
1. หนังสือพวกนี้เขาวางขายตามร้านสะดวกซื้อจำพวกเซเว่นฯ อย่างเปิดเผย แค่แปะป้ายว่าคนซื้อต้อง 18+ นะ
2. คือเนื้อหาในนิตยสารพวกนี้ เปิดมาจะเป็นภาพถ่ายนางแบบซึ่งก็คือเอาดาราหนังเอวี (หนังผู้ใหญ่) มาถ่าย แล้วก็จะมีการ์ตูนเรื่องสั้นจบในตอน เนื้อหาก็ไปตามธีมของหนังสือแหละครับ ตอนท้ายหนังสือจะเป็นคอลัมน์แนะนำสาวบริการ บอกนามแฝง ส่วนสัด รายละเอียดชนิดของบริการที่สามารถอำนวยให้แก่คุณลูกค้าได้ (ไม่กล้าบรรยายมา ณ ที่นี้) โฆษณาเงินกู้ เงินด่วน บอกตรงๆ อ่านอะไรพวกนี้ได้ภาษาญี่ปุ่นนอกตำรามาเยอะเลย (ฮา)
พอใกล้สิ้นปี มหาลัยและบริษัทห้างร้านต่างๆ จะเริ่มให้นักเรียนนักศึกษา พนักงาน ได้หยุดหน้าหนาว ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ เหมือนจะดีนะ แต่เรื่องจากนี้ทำให้ผม culture shock จนร้องไห้เลย…
…นั่นก็คือ ช่วงส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ของประเทศนี้ แม้กระทั่งบริการเอทีเอ็ม ก็ยังหยุดไปด้วย…
…แล้วจะเอาตังค์ที่ไหนซื้อข้าวกินเนี่ย? ตายห่าน ห่านตาย เหลือติดตัวแค่ไม่กี่พันเยนข้ามปี
ครับ เอทีเอ็มหยุดให้บริการด้วย ฉะนั้นนอกจากร้านสะดวกซื้อซึ่งต้องโฆษณาตัวโตๆ ว่า เปิดทั้งปีไม่มีหยุด 年中無休 ”เนงจูมุคิว” แล้ว อย่าไปถามหาถึงร้านอาหารเลย แม้แต่ซูเปอร์มาร์เก็ตก็ด้วย อดตาเหลือกล่ะทีนี้ตู
วันสิ้นปีผมซื้อเบียร์หนึ่งกระป๋อง นั่งหน้าจอคอมเคาน์ดาวน์กับเพื่อนที่เมืองไทยแบบกร่อยๆ รอไปจนพ้นวันที่ 3 มกรา จึงสามารถกดเอทีเอ็มได้อีกครั้ง
หลังจากนั้นจึงได้ยินความรู้ใหม่ว่าปีใหม่ของคนที่นี่ คือการหยุดทุกอย่างจริงๆ อารมณ์ยิ่งกว่าสงกรานต์บ้านเรา ออกแนวผัวกินเหล้าแล้วนอน เมียซักผ้า ลูกวิ่งเล่น หยุดกิจการงาน การทำมาหากินทั้งปวงจริงๆ ฉะนั้นตั้งแต่ปี 2004 เป็นต้นมา ตอนปีใหม่ผมบินหนีกลับไทยตลอด ไม่ยอมอยู่ที่ญี่ปุ่นอีกเลย
ส่วนเรื่องที่ว่าทำไมเอทีเอ็มต้องหยุดด้วยล่ะ?
เอทีเอ็มที่นี่ใช้ “คน” ในการควบคุมด้วยครับ ประมาณเหมือนแอดมิน ซึ่งระบบแบบนี้มีข้อดีไหม? ผมเคยเจอกับตัว
มีอยู่วันหนึ่งที่ผมไปติดต่อธุระที่ที่ว่าการอำเภอซุยตะ กดเอทีเอ็มเบิกมาหมื่นเยนจากตู้ของธนาคารสุมิโตโมะ แล้วนั่งรถไฟมาลงที่หน้าม.คันไซ แวะกินข้าวแกงกะหรี่ร้านโคโค่อิจิบังยะสาขาหน้ามอ ปรากฎว่าพอจะจ่ายตังค์ ห๊า สตางค์ในกระเป๋าไม่มี หรือว่าลืมหยิบสตางค์ออกจากเครื่องเอทีเอ็ม? ผมวางกระเป๋าสตางค์แปะไว้เป็นตัวประกันแล้ววิ่งไปขึ้นรถไฟย้อนกลับไปที่ที่ว่าการอำเภอ หน้าตู้เอทีเอ็มมีหูโทรศัพท์ ผมรีบยกหู ปลายสายแอดมินถามยืนยันว่า ผมกดสตางค์ตอนกี่โมง ก็บอกไป สักพักเขาตรวจสอบได้ว่ากดตังค์แล้วลืมหยิบจริงๆ เขาเลยคายแบงค์หมื่นเยนออกมาให้จากเครื่อง รอดไปที มีสตางค์ไปจ่ายค่าข้าวแกงแล้ว ฟู่
เอาเป็นสามเดือนแรกของชีวิตนักเรียนต่างชาติในญี่ปุ่นก็ผ่านไปแบบอดๆ พร้อมกับการเข้าสู่ปีใหม่ 2004 ว่ากันใหม่ตอนหน้านะครับ สวัสดีครับ
เรื่องแนะนำ :
– คั่นรายการ : ไปเดินเที่ยวอุเมะดะ กับ Senri China Town กันสักนิดไหม
– ไปงาน International Day ที่ Hyogo High School (2) เปิดอกพูด
– ไปงาน International Day ที่ Hyogo High School (1) นั่งรถไฟไปเฮียวโกะกัน
– คั่นรายการ : ไปเที่ยวนัมบะ กับนิปปอนบาชิก่อนไหม
– ฤดูใบไม้ร่วงปี 2003 กับการมาเมืองญี่ปุ่นครั้งแรกในชีวิต (4) ห้องเรียน อ.ชิมาโมโต้
#คั่นรายการ : ส่งท้ายปีเก่า ต้อนรับปีใหม่ ร้องไห้หนักมาก