สารภาพว่าตอนดิฉันอยู่ที่ญี่ปุ่น ก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน แต่พออยู่ไปๆ ก็เริ่มไม่ค่อยอะไรเรื่องความหล่อแล้ว ดิฉันเลยลองคิดทบทวนดูว่าทำไมดารานักแสดงญี่ปุ่นหน้าตาแบบ… แต่ก็ยังดังได้มีหนังเล่นเรื่อยๆ ได้ คงเพราะเหตุผลดังต่อไปนี้ค่ะ
สืบเนื่องจากกระทู้ Pantip กระทู้นี้ http://pantip.com/topic/33644126 เป็นคำถามที่น่าสนใจมาก
สารภาพว่าตอนดิฉันอยู่ที่ญี่ปุ่น ก็คิดอย่างนี้เหมือนกัน แต่พออยู่ไปๆ ก็เริ่มไม่ค่อยอะไรเรื่องความหล่อแล้ว ดิฉันเลยลองคิดทบทวนดูว่าทำไมดารานักแสดงญี่ปุ่นหน้าตาแบบ… แต่ก็ยังดังได้มีหนังเล่นเรื่อยๆ ได้ คงเพราะเหตุผลดังต่อไปนี้ค่ะ
1. นิยามความ “หล่อ”
แน่นอนลูกค้ากลุ่มเป้าหมายที่กรี๊ดดาราชายก็คือผู้หญิง แล้วสาวญี่ปุ่นเขากรี๊ดผู้ชายแบบไหนกันบ้าง?
อันดับแรก ต้องดูคูลค่ะ คูลกับหล่อไม่เหมือนกันนะคะ ผู้ชายที่ดูคูลในสายตาสาวญี่ปุ่น มักจะเป็นผู้ชายที่ดูนิ่งๆ เก๊กๆ คูลๆ อารมณ์ว่าแม้ว่าบ้านจะไฟไหม้แต่ผมก็ยังสามารถพาดสูทไว้ข้างหลังแล้วเดิน เท่ห์ๆ ต่อไปได้ ดาราชายญี่ปุ่นส่วนใหญ่เลยไม่ค่อยแสดงออกทางหน้าตา ไม่ค่อยหลั่นล้าเฮฮาเหมือนบ้านเรา สาวไทยทั่วไป ดูแล้วเลยอาจจะไม่ค่อยโดนใจ
อันดับสอง มีความเป็นชายสูง ในที่นี้คือ ต้องดูผู้ช้ายผู้ชาย มีกรามผิวคล้ำๆ หน่อย นัยว่าตากแดดเยอะ หรือไม่ก็ลุคดูเถื่อนๆ อย่างเฮียโอดากิริ โจ ตอนแรกๆ ดิฉันรู้สึกเหมือนเห็นโฮมเลสอยู่ในทีวี แต่พอดูไปดูมา เฮียก็ดู…เถื่อนๆ ดิบๆ เซ็กซี่เล็กๆ ดี (อรั๊ย) อารมณ์คล้ายๆ จอห์นนี่ เดป เหมือนกัน (ความเห็นส่วนบุคคล)
หากเป็นชายผิวขาว อิมเมจดูน่ารักน่าทะนุถนอมสำหรับป้า แต่ยังไงๆ ก็ต้องคงความเป็นชายไว้อยู่ดี อย่ามาหน้าเรียว ผิวใสกิ๊งเว่อร์ เอาแบบแมนๆ ยกตัวอย่าง มุไค โอซามุ ดาราหน้ากระเตาะขวัญใจป้าญี่ปุ่นเหลือหลาย ดูไปดูมา หน้าคล้ายๆ คุณต๊อบเจ้าของสาหร่ายเถ้าแก่น้อย
พิมพ์นิยมแบบหน้าเรียว ผิวขาวใส ปากอมชมพูจะกลายเป็นว่าดูผู้หญิงไป ไม่ค่อยดูแมน สาวญี่ปุ่นสัมผัสถึงฮอร์โมนเพศชายไม่ค่อยได้ เลยไม่ค่อยกรี๊ดค่ะ (เพื่อนญี่ปุ่นดิฉันกรี๊ดพี่ติ๊ก เจษฎาภรณ์ มากกว่าดาราชายรุ่นหลังๆ หลายคน)
แถมคนญี่ปุ่นไม่เน้นการทำศัลยกรรมอีก ขนาดดาราสาวยังไม่ค่อยทำ ดาราชายยิ่งไม่ต้องพูดถึง เข้าวงการมายังไงหน้าตาก็อย่างนั้น กรามค้างฟ้าใหญ่ๆ อย่างนั้นแหละ
2. ความเป็นธรรมชาติ
หนังหรือละครญี่ปุ่นจะเน้นความเป็นธรรมชาติของนักแสดงเหลือเกิน ดาราผู้หญิงแต่งหน้าได้เพราะในชีวิตจริงผู้หญิงญี่ปุ่นก็แต่งหน้าหน้าตา ธรรมดา พอแต่งแล้วก็สวยเด่น ส่วนผู้ชายล่ะ? ผู้ชายญี่ปุ่นอย่างมากก็กันคิ้วไม่แต่งหน้า เพราะฉะนั้นในหนังหรือละคร ดาราชายก็จะไม่ค่อยแต่งหน้า ไม่ค่อยทารองพื้นด้วยจะได้ดูสมบทบาท
“บทบาทของตัวละคร” สำคัญกว่าความดูดีของดาราค่ะ ถ้าบทเป็นฉากตากแดดอาบเหงื่อ พี่แกก็จะเหงื่อโซกกันจริงๆ ดูอย่างขุ่นพี่มาซาโตะ ซาไก ก็ได้ ในหนังเรื่อง Hanzawa เฮียซาไกแกจิกตาขมวดคิ้วจนลูกตาจะหลุดจากเบ้าอยู่ละ แถมทรงผมแบบมนุษย์เงินเดือนดั้งเดิมนั่นอีก….แต่พอหารูปตัวจริง เฮ้ย … ก็ดูโอเคเลย เห็นถึงความพลีชีพของเฮีย
เมคอัพและคอสตูมมีเพื่อเสริมให้คนดูรู้สึกสมจริงกับบท ไม่ใช่ทำให้ดาราดูหล่อดูดีค่ะ ถ้าบทจะเป็นมนุษย์เงินเดือนธรรมดา เสื้อผ้ายูก็ต้องใส่สูทธรรมดาๆ ยับๆ นี่แหละ ไม่ใช่บ้านจน แต่เสื้อแบรนด์หรูเชียว ละครญี่ปุ่นไม่มีแบบนี้จ้ะ
3. ขายฝีมือ
บทละครส่วนใหญ่จะโชว์ให้พระเอกมีบทบาทเด่นมากๆ เล่นเป็นทนาย ก็ต้องวิ่งไต่สวนคดี พลีกายใจเพื่อลูกความ ถ้าเล่นเป็นคุณครู ก็ต้องวิ่งไล่จับลูกศิษย์ สั่งสอนลูกศิษย์ เพราะฉะนั้นคนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับฝีไม้ลายมือมาก ต้องเล่นให้สมจริงสมบทบาท
เอาจริงๆ นะคะ ดาราชายญี่ปุ่นมองแว้บแรกเราเฉยๆ หรือไม่รู้ว่ามีอะไรดี แต่พอดูละครเรื่องนั้นไปเรื่อยๆ เราจะเริ่มอิน เริ่มติด เริ่มหลงรักตัวละครนั้นๆ มันจะมองที่ความเป็นตัวละครนั้นจริงๆ เน้นความสมจริงจนทำให้คนดูก้าวข้ามความหล่อทางหน้าตาไปแล้ว นักแสดงชายคนไหนทำให้เรารู้สึกอย่างนั้นได้จริงๆ นั่นแหละ … ความหล่อที่แท้จริงค่ะ
(Tsuyoshi Kusanagi ไม่ได้กล่าวไว้)
คิดว่าหลักๆ น่าจะมาจากเหตุผล 3 ข้อนี้ ในทางกลับกันหากหน้าตาดีแค่ไหน แต่เล่นเป็นขอนไม้ เขาก็ไม่ปล่อยให้มาเล่นละครนะคะ ไม่มีการให้นักแสดงหน้าตาดีมาฝึกๆ เล่นในละครไปสัก 2-3 เรื่องก่อน อะไรหยั่งงี้ เล่นไม่เก่งก็ไม่ต้องมาเล่นเลยเสียน้ำใจคนดู
คนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับคุณค่าฝีไม้ลายมือมาก่อนเบ้าหน้าค่ะ (แต่ถ้าหล่อด้วยเล่นเก่งด้วยก็จะยิ่งดังนะจ๊ะ อย่างพี่คิมุระ ทาคุยะของป้า โฮะๆๆ)
