TV people เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นของนักเขียนชาวญี่ปุ่น Murakami Haruki ที่เขียนนิยายร่วมสมัยและได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ กว่า 50 ภาษา และบ่อยครั้งที่ผมอ่านนิยายของ Murakami แล้วต้องพยักหน้าหงึกๆ ตาม มันทำให้ผมรู้สึกว่าก็มีคนคิดแบบเดียวกับเรา
รวบรวมและเล่าโดย วสุ มารุมุระ
TV people เป็นหนังสือรวมเรื่องสั้นของนักเขียนชาวญี่ปุ่น Murakami Haruki ที่เขียนนิยายร่วมสมัยและได้รับการแปลเป็นภาษาต่างๆ กว่า 50 ภาษา
นิยายของเขาสะท้อนสภาพจิตใจของคนหนุ่มสาวในยุคปัจจุบัน บ่อยครั้งที่ผมอ่านนิยายของ Murakami แล้วต้องพยักหน้าหงึกๆ ตาม มันทำให้ผมรู้สึกว่าก็มีคนคิดแบบเดียวกับเรา
ทีนี้จะมาพูดถึงหนังสือรวมเรื่องสั้นที่มีชื่อว่า “TV people” กันหน่อย หนังสือเล่มนี้ประกอบด้วยเรื่องสั้นหกเรื่องที่ถูกตีพิมพ์ครั้งแรกในช่วงปี 1989 ซึ่งเป็นช่วงยุคฟองสบู่เศรษฐกิจของญี่ปุ่น
แล้วฟองสบู่ก็แตกไปในต้นปี 90
หนังสือเล่มนี้ถูกนำมาแปลและตีพิมพ์เป็นภาษาไทยโดย สำนักพิมพ์ กำมะหยี่ในปี 2013 (2556)
เรื่องสั้นประกอบดังนี้ (จากชื่อภาษาไทย)
1.
ทีวีพีเพิล
2.
เครื่องบิน – หรือเขาพูดคนเดียวราวกับอ่านบทกวีว่าอย่างไร
3.
คติชนแห่งยุคของเรา – ยุคก่อนประวัติศาสตร์ของระบบทุนนิยมก้าวหน้า
4.
ครีต คาโน
5.
ซอมบี้
6.
หลับ
+++
สามเรื่องแรกนี้ ได้ถูกเล่าผ่านสายตาของตัวละครนำที่เป็นผู้ชาย
ส่วนสามเรื่องหลัง เป็นผู้หญิง
โดยส่วนตัวแล้วผมชอบเรื่องที่ 3 – 6
มากกว่าเรื่องที่ 1 และ 2
จากการอ่านรวมเรื่องสั้นนี้เป็นเรื่องแปลกที่ได้อ่านผ่านจากมุมมองตัวละครนำที่เป็นผู้หญิง เท่าที่ผมจำได้ Murakami มักจะเขียนผ่านจากมุมมองตัวละครนำชายเสียมากกว่า
เรื่องสั้นอย่าง “ครีต คาโน” “ซอมบี้” และ “หลับ” แสดงมุมมองความแตกต่างระหว่างเพศได้ดี และเสนอมุมที่ผู้หญิงโดนกดขี่จากผู้ชาย ซึ่งสะท้อนสภาพสังคมที่ dominated by men
แม้ผมสงสัยว่าผู้หญิงคิดแบบนั้นจริงไหม แต่เนื้อหาก็น่าเชื่อถือ Believable ระดับหนึ่ง
ผมขอแนะนำให้หามาอ่านดูครับ น่าจะสั่งซื้อออนไลน์ หรือจากร้าน Kinokuniya ได้นะครับ
+++
เรื่องสั้นแต่ล่ะเรื่องมีเนื้อหาอย่างไร ผมก็กระอักกระอ่วนใจที่จะบอกเพราะอยากให้พบอ่านเจอเอง แต่ติดว่ามันคงเป็นหน้าที่ที่ควรบอกอย่างน้อยให้ผู้อ่านรู้ว่าคาดหวังอะไรได้จากหนังสือ
ผมคงได้แต่บอกว่า เห็นชื่อเรื่องอย่าง “ทีวีพีเพิล” หรือ “หลับ” แล้วลองจินตนาการตามว่า จะได้อ่านเรื่องราวแบบไหน
แต่ผมสัญญาได้ว่าเรื่องเล่าเหล่านี้มีความรู้สึกร่วมบางอย่างที่เราคงเห็นด้วยพยักหน้าตามได้
แม้เป็นเรื่องราวที่เขียนไว้ตั้งแต่ปี 1989 แต่คนหนุ่มสาวผู้หลงทาง ในยุคสมัยไหนก็ไม่เคยเปลี่ยนไป และต้องการความเข้าใจจากผู้อื่น
รวบรวมและเล่าโดย วสุ มารุมุระ
ทักทายพูดคุยกับ Wasu ได้ที่ >>> Facebook Wasu’s thought on Japan
เรื่องแนะนำ :
– เกร็ดเล็กน้อยเกี่ยวกับเบียร์อาซาฮี
– จาก ไฮยู สู่ ยะคุฉะ : ว่าด้วยคำว่าดารานักแสดงในภาษาญี่ปุ่น
– 深い愛情 [ฟุไค่ไอโจ] ความรักที่ลึกซึ้ง
– 巡り会う [เมะกุริอะอุ] หากันจนเจอ
– เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ เปล่าประโยชน์ : 無駄 無駄 無駄