เทศกาลอาหารไทยในห้างญี่ปุ่น

เมื่อสิบปีก่อน ตอนดิฉันไปญี่ปุ่นใหม่ๆ ต้องหอบน้ำพริก น้ำปลา เครื่องแกง หมูหยอง สารพัดสารเพมาด้วย เพราะหาซื้ออาหารไทยหรือเครื่องปรุงไทยในญี่ปุ่นยากเหลือเกิน แต่ช่วง 4-5 ปีที่ผ่านมา คนญี่ปุ่นไปเที่ยวเมืองไทยมากขึ้น รู้จักอาหารไทยดีขึ้น พวกซูเปอร์มาร์เก็ตธรรมดาๆ ก็ขายน้ำปลา เครื่องแกงไทยกันมากขึ้น ที่หรูๆ หน่อยถึงกับขายผักชี มะนาวด้วยค่ะ

ล่าสุด ดิฉันเพิ่งไปญี่ปุ่นเมื่ออาทิตย์ที่แล้ว พบว่า AEON (อิออน) ซูเปอร์มาร์เก็ตรายยักษ์ของญี่ปุ่นแถบคันไซ จัดงาน “Thai Fair” หรือเทศกาลอาหารไทย ที่สำคัญคือไม่ใช่แค่จัดชั้นวางธรรมดาๆเหมือนเทศกาลอื่น แต่โหมกระหน่ำโปรโมทมาก ทั้งแจกใบปลิว และโฆษณาทางโทรทัศน์ค่ะ

พอดูโฆษณา AEON ปุ๊บ ก็จะเข้าใจว่าคนญี่ปุ่นเค้ามองเมืองไทยยังไง

 

ปอกมะม่วงแบบปอกกล้วย มีลูกแม่ค้านั่งนิ่งๆ ยิ้มแย้มแจ่มใสผิดวิสัยเด็ก และมีป้ายเขียนว่า “ทุเรียน” แทนที่จะเป็นป้ายราคา

ภาพแม่ค้ายิ้มละไม มองด้วยความเป็นห่วงเป็นใย ก็ช่างไกลจากชีวิตจริง 555…

ใครอยากดูโฆษณาเต็ม คลิกลิ้งค์นี้เลยจ้า :

โฆษณาก็ดำเนินเรื่องมาประมาณนี้ นางเอกนั่งตุ๊กตุ๊ก กินมะม่วงอร่อย และจบด้วยการเชิญชวนมาซูเปอร์อิออน พอดูโฆษณาจบ ดิฉันก็เริ่มสนใจมะม่วงอมแล้วดูดของนาง เลยลองไปสังเกตการณ์ร้านอิออนแถวๆ ที่พักบ้าง ก็พบกองมะม่วงเจิดจรัสส่งแสงประกายวิ้งๆๆ อยู่ตรงทางเข้าเลยค่ะ

เขาขาย 2 พันธุ์ คือน้ำดอกไม้กับพันธุ์มหาชนก ที่นี่เขาขายผลไม้เป็นลูก ไม่ขายเป็นกิโลฯ มะม่วงน้ำดอกไม้สนนราคาลูกละ 248 เยน (80 บ.) ซึ่งดิฉันคิดว่าถูกมากแล้ว… เอิ่ม ไม่ได้ประชดค่ะ ปกติที่ญี่ปุ่น เค้าขายกันลูกละ 498 เยน (170 บ.) นะคะ ส่วนพันธุ์มหาชนก ขายลูกละ 398 เยน พันธุ์นี้ไม่ค่อยมีขายที่ไทย ดิฉันก็เพิ่งเคยทานตอนอยู่ญี่ปุ่น มันหอมกว่าน้ำดอกไม้หรืออกร่อง หวานและเนื้อนวลกว่าค่ะ

ไหนๆ ก็พูดเรื่องมะม่วงแล้ว ขอแถมวิธีปอกมะม่วงแบบคนญี่ปุ่นค่ะ ขั้นแรกผ่ามะม่วงออกครึ่ง ใช้มีดบากมะม่วงให้เป็นตารางเหมือนเล่นเกม OX แล้วก็ดันตรงเปลือกด้านหลังให้ด้านที่เราบาก OX แอ่นขึ้นมา เราก็จะได้มะม่วงหน้าตาขนเม่นน่ารักแบบนี้ เป็นวิธีปอกที่ง่ายและกินง่ายมาก เวลากิน ก็แค่เอาส้อมหั่นๆๆ เองค่ะ

กลับมาที่เทศกาลอาหารไทยต่อ อาหารไทยที่ว่า มีแต่ผักและผลไม้ไทย อาทิ ทุเรียน (ลูกละ 600 บ.) สละ ซึ่งที่ญี่ปุ่นเรียกว่า “ซาร่า”  ชื่อโกอินเตอร์มากๆ สนนราคาแพ็คละ 100 บ. (หนักไม่ถึง 2 ขีดมั้ง) แล้วก็สับปะรด มะพร้าวน้ำหอม มีผลไม้แห้งของยี่ห้อ Dole กับกล้วยฟิลิปปินส์ซึ่งไม่เกี่ยวอะไรกับเมืองไทยเลย วางขายปนๆ มั่วนิ่มด้วยเล็กน้อย

สุดท้ายนี้…แอบสงสัยว่า

1. มันไม่มีไม้เคาะของแม่ค้า คนญี่ปุ่นจะเลือกซื้อเป็นได้อย่างไร
2. ที่สำคัญคือ ใครหรือลูกค้าประเภทไหนจะอยากซื้อทุเรียนกิน
3. เขาจะเอาใส่ในตะกร้าซูเปอร์มาร์เก็ตและเดินต่อไปได้ยังไงโดยที่หนามทุเรียนไม่ตำแข้งขา
4. เขาจะเอากลับยังไง พนักงานจะห่อกระดาษหรือใส่กล่องอะไรให้หรือไม่
5. เมื่อกลับถึงบ้าน เขาคนนั้นจะปอกกินยังไง ถ้าเป็นคนญี่ปุ่น เขาจะรู้จักพูทุเรียนไหม

สงสัยมากๆ… ใครรู้ตอบที

ด้วยรักและห่วงใยจากเกตุวดี