เพิ่งได้ยินพี่คนหนึ่งที่เคยทำงานในบริษัททัวร์ซึ่งพาคนไทยไปเที่ยวญี่ปุ่นเล่าให้ฟังว่า เมื่อสิบกว่าปีก่อนคนไทยกินอาหารญี่ปุ่นไม่เป็น!!
เพิ่งได้ยินพี่คนหนึ่งที่เคยทำงานในบริษัททัวร์ซึ่งพาคนไทยไปเที่ยวญี่ปุ่นเล่าให้ฟังว่า เมื่อสิบกว่าปีก่อนคนไทยกินอาหารญี่ปุ่นไม่เป็น!!
ฟังแล้วแอบอึ้งนิดนึง… แต่มันก็คงจะเป็นอย่างนั้นแหล่ะก็อาหารญี่ปุ่นมัน ไม่ใช่อาหารประจำชาติของเรานี่ อย่างบ้านเราก็ต้องน้ำพริกผักต้ม แกงส้ม ผัดกระเพรา (แอบอินเทรนด์แบบคนญี่ปุ่นหน่อย..เห็นช่วงนี้ฮิตผัดกระเพรากันมาก ฮะ ฮะ)
เมื่อบรรดาเศรษฐีมีตังค์สมัยก่อนไปเที่ยวญี่ปุ่น ก็ต้องยอมจ่ายแพงกินอาหารต่างชาติ ทั้งๆ ที่อุตส่าห์ถ่อไปเที่ยวถึงญี่ปุ่น กลับไม่สามารถทดลองชิมอาหารพื้นเมืองได้ ต้องกินอาหารไทยหรือไม่ก็อาหารจีน ซึ่งอาหารต่างชาติเหล่านั้นสมัยก่อนก็น่าจะแพงกว่าอาหารญี่ปุ่นอยู่ไม่น้อย
พี่คนเดิม..เล่าให้ฟังว่า สมัยก่อนทัวร์ไทยไปญี่ปุ่น กินข้าวต้องเข้าแต่ร้านอาหารไทยหรือไม่ก็อาหารจีนอย่างที่บอก ทัวร์ไหนพาเข้าร้านอาหารญี่ปุ่น รับรองมีด่า เพราะท่านๆ เขากินกันไม่เป็น แต่สมัยนี้…ดูเหมือนจะออกแนวตรงกันข้ามอย่างสิ้นเชิง!! ทัวร์ไทยไปญี่ปุ่นไม่มีซูชิ ซาซิมิ สุกี้ ชาบู เนื้อย่าง รับรองโดน..เละ แม้ลูกทัวร์จะยังแอบจู้จี้ขอน้ำพริก น้ำปลา น้ำจิ้มสุกี้ น้ำจิ้มแจ่ว น้ำจิ้มซีฟู้ดกันอยู่ก็ตาม (ถ้าทัวร์ไหนไม่มีติดไปให้ลูกค้า ไม่ถูกบ่นต่อหน้า ก็ต้องถูกด่าในใจแหง๋ๆ)
อัน ที่จริง เราอยู่เมืองไทยบ้านเราเกือบทุกวันตลอดหนึ่งปี กินอาหารไทยกันตลอดๆ อาหารจีนก็หาง๊าย ง่าย .. จะลองชิมนู่น ชิมนี่ อาหารพื้นบ้านแบบญี่ปุ่นสัก 5 – 6 วันให้รู้จักวัฒนธรรมการกินของญี่ปุ่นแท้ๆ ดูบ้างก็คงจะดีนะ นานๆ จะมีเจ้าบ้านเขาทำให้กินทั้งที กลับมาเมืองไทยแล้วค่อยจัดต้มยำ น้ำตก ส้มตำ กันตามชอบก็ยังได้ มีโอกาสกินเยอะกว่าอยู่แล้ว
แต่…ณ ปัจจุบันนี้ แถมทุกตรอกซอกซอยในกรุงเทพฯ ต้องมีร้านอาหารญี่ปุ่น (เอิ่ม! ไม่ใช่ร้านที่มีบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปขายนะ) เชื่อว่าหลายๆ คนคงสังเกต ตามห้างสรรพสินค้าต่างๆ ดูเหมือนจะมีร้านอาหารญี่ปุ่นมากกว่าร้านอาหารจากชาติต่างๆ แม้แต่ร้านอาหารไทย ยังหาได้ยากเย็น ไม่เหมือนร้านอาหารญี่ปุ่นที่เลี้ยวมุมไหนก็จะเจอ
บางร้านก็เกิดจาก รสนิยมการกินของเจ้าของร้านที่ไปลิ้มลองของอร่อยที่ญี่ปุ่นแล้วอยากเปิดร้าน ให้คนไทยคนอื่นได้กินบ้าง บางร้านก็ซื้อแฟรนไชส์มาจากญี่ปุ่นเลยทีเดียว หลายๆ ร้านมีหุ้นส่วนเป็นชาวญี่ปุ่น และปัจจุบันนี้ชาวญี่ปุ่นจำนวนไม่น้อยที่คิดว่าอาหารญี่ปุ่นดูจะขายได้ดีใน เมืองไทย จึงเปิดร้านเองก็มี
ทำให้ทุกวันนี้ เราอยากจะกินอาหารญี่ปุ่น รสชาติแบบต้นตำรับ รสชาติดัดแปลงให้เหมาะกับคนไทย จะเอาแบบวัตถุดิบชั้นเลิศหรู หรือเอาแค่แบบเบสิคๆ ขอให้ออกมาเป็นอาหารญี่ปุ่นเป็นพอก็มีให้เลือกหลากหลาย ซึ่งก็เป็นตัวแปรของราคาที่มีตั้งแต่ถูกจัด จนแพงเว่อร์
แต่ไม่ว่า จะเปิดโดยใคร… วัตถุดิบอย่างไร… ราคาถูกแพงแค่ไหน… ถ้ารสชาติไม่เลวร้ายอย่างไร้เหตุผล ดูเหมือนจะอยู่รอด ขายได้ ขายดี กันแทบทั้งนั้น แสดงว่าต่อมรับรสของคนไทย ท่าทางจะเข้ากันได้ดีมากกับรสชาติของอาหารญี่ปุ่นนะ จากอาหารที่กินยากกินเย็น กินไม่เป็น ไม่อยากลอง กลายเป็นอาหารที่คนไทยกินกันในชีวิตประจำวัน แบบว่า.. อาทิตย์นึงขอสักครั้งก็ยังดี..จริงมั้ยล่ะ? แล้วอาหารญี่ปุ่นในกรุงเทพฯ และตามเมืองใหญ่ก็ยังหากินได้ง่ายมาก ในรัศมี 1 – 2 กิโลเมตร เชื่อว่าหาร้านอาหารญี่ปุ่นได้อย่างน้อย 1 ร้าน เหอ เหอ
ดู เหมือนร้านอาหารไทย ใกล้จะถูกลดเกรดลงมาเป็นอาหารข้างทางเลย …ไม่ดีๆ อาหารไทยรสเลิศติดดาวยังมีอยู่ พ่อครัวแม่ครัวไทยทั้งหลาย สู้ๆ ค่ะ
แล้วแต่ตอนนี้อาหารญี่ปุ่นในเมืองไทยยังหากินได้ง่ายกว่านั้นอีก เดี๋ยวนี้เขามีบริการสั่งออนไลน์กันได้ด้วย ที่เคยเห็นก็มีบริการของ www.foodpanda.co.th ไม่ต้องไปถึงร้าน อยู่ที่บ้าน อยู่ที่ทำงาน หรืออยู่ที่ไหนๆ ก็สั่งผ่านเน็ตได้เฉย.. เป็นบริการยุคใหม่ที่สะดวกสบายกันสุดๆ ไปเลย อยากรู้จักว่า..อนาคตอาหารญี่ปุ่นในเมืองไทยจะเป็นยังไง แล้วบริการของร้านอาหารญี่ปุ่นมันจะกลายเป็นรูปแบบไหนกันหนอ…
