เพลงในงานแต่งที่ทำให้ทุกคนร้องไห้โฆษณาเริ่มจากฉากงานแต่งงานที่มีเจ้าบ่าวเจ้าสาว หลังจากนั้นพิธีกรได้เชิญพ่อเจ้าสาวขึ้นบนเวที แต่พ่อเจ้าสาวกลับถือกรอบรูปเล็กๆ พร้อมกับกระดาษโน้ตติดมือขึ้นบนเวที
วันก่อนดิฉันบังเอิญไปเปิดเจอคลิปโฆษณาซึ่งไม่ใช่โฆษณาใหม่อะไร แต่เห็นคอมเมนท์ว่าเป็นโฆษณาที่ทำให้คุณต้องร้องไห้ เลยสนใจเปิดเข้าไปดู พอดูไปสักครู่ดิฉันงี้น้ำตาไหลพรากแบบหยุดไม่อยู่จริงๆ ค่ะ ใจก็หวนคิดถึงพ่อตัวเองที่จากไปเมื่อ 3 ปีก่อน
โฆษณาดังกล่าวเป็นของ Tosando Music ซึ่งเป็นโรงเรียนสอนเล่นดนตรีและขายอุปกรณ์ดนตรี (คงเหมือนโรงเรียนดนตรีสยามกลการ ยามาฮ่า บ้านเรา)
โฆษณาเริ่มจากฉากงานแต่งงานที่มีเจ้าบ่าวเจ้าสาว หลังจากนั้นพิธีกรได้เชิญพ่อเจ้าสาวขึ้นบนเวที แต่พ่อเจ้าสาวกลับถือกรอบรูปเล็กๆ พร้อมกับกระดาษโน้ตติดมือขึ้นบนเวที และนั่งลงเล่นเปียโนเพลง Canon in D อย่างมือใหม่หัดเล่น เจ้าสาวเมื่อได้ยินพ่อเล่นเพลงก็เริ่มร้องไห้ พร้อมกับภาพความทรงจำเก่าๆ ของครอบครัวผุดขึ้นมา ภาพที่ครอบครัวของเธอยังอยู่กันพร้อมหน้าสามคนพ่อแม่ลูก ภาพตอนที่เธอเป็นเด็กเล็กๆ ดูแม่เล่นเปียโน ภาพที่แม่เธอสอนเธอเล่นเปียโน โดยมีพ่อนั่งอ่านหนังสืออยู่อีกห้องหนึ่ง
ต่อมาเป็นภาพที่พ่อลูกนั่งรถกลับจากงานศพแม่ ทั้งสองนั่งกันเงียบสนิทแสดงให้เห็นถึงความสัมพันธ์ที่ห่างเหิน และต่อมาเป็นภาพที่ลูกสาวย้ายออกจากบ้านไปด้วยความไม่สบอารมณ์นัก ภาพตัดกลับมาในห้องจัดงานแต่ง เจ้าสาวร้องไห้หนักขึ้น และภาพสุดท้ายของโฆษณาคือภาพที่พ่อเดินผ่านโรงเรียนดนตรีและสมัครเรียนเพื่อที่จะเล่นเพลงนี้ให้ได้ โฆษณาต้องการจะสื่อว่าเพลงๆ หนึ่งอาจสื่อสิ่งที่ต้องการจะกล่าวได้อย่างมากมายเกินกว่าคำพูดใดๆ
โฆษณานี้ยังสื่อให้เห็นถึงลักษณะครอบครัวชาวญี่ปุ่นที่พ่อไม่ค่อยแสดงความรักต่อลูก เพราะส่วนมากพ่อชาวญี่ปุ่นมักเป็นผู้นำครอบครัวโดยมุ่งมั่นทำงานและปล่อยให้แม่เป็นคนดูแลลูกๆ ทำให้ความสัมพันธ์ระหว่างพ่อและลูกค่อนข้างจะห่างเหินและพ่อก็ไม่สะดวกใจที่จะแสดงความรักต่อลูก แต่นั่นก็ไม่ได้หมายความว่าพ่อจะไม่รักไม่ห่วงลูก ดิฉันคิดว่าหลายๆ ครอบครัวก็เป็นแบบนี้เช่นกัน การไม่แสดงออกไม่ได้แปลว่าไม่รัก พ่อแม่ทุกคนย่อมรักและห่วงใยลูกเสมอค่ะ และรักโดยไม่มีเงื่อนไขเพราะลูกคือสิ่งที่มีค่าสำหรับพ่อแม่เสมอ
ดิฉันเชื่อว่าทุกๆ ครอบครัวย่อมมีเรื่องราวความทรงจำดีๆ ในวัยเด็กสำหรับลูก และความทรงจำตอนลูกยังเป็นเด็กสำหรับพ่อแม่ แต่หลายๆ ครอบครัวกลับมีความสัมพันธ์ห่างเหินเมื่อเวลาผ่านไปด้วยเพราะความไม่เข้าใจกันบางอย่าง จะดีกว่าไหมคะหากเราจะทำทุกๆ วันให้เป็นวันที่ดีเพื่อที่เราจะไม่ต้องหวนเสียดายกับอดีตที่ผ่านมา และก่อนที่มันจะสายเกินไป
ติดตามเรื่องราวแรงบันดาลใจในการทำธุรกิจด้วยความรักในหนังสือ “Japan Success ธุรกิจสำเร็จได้ด้วยใจรัก” ตามแผงหนังสือชั้นนำ และ สามารถพูดคุยสื่อสารกับพิชชารัศมิ์ได้ที่ FB: Life Inspired by พิชชารัศมิ์
เรื่องแนะนำ :
– ดึงดูดพนักงานโดยใช้ยูนิฟอร์ม
– ธุรกิจญี่ปุ่นที่ตั้งขึ้นจากการเกิดจากปัญหา
– A-Dot Company ปรุงวัตถุดิบที่ไม่สมบูรณ์ให้เป็นอาหารแสนอร่อย
– อาหารปลอมที่ดึงดูดให้สั่งอาหารจริง
– คนญี่ปุ่นบ่นคิดถึงอาหารรถเข็นไทย
– มารยาทการเข้าร้านอาหารญี่ปุ่น