ค่าแรงที่ญี่ปุ่นแพงแสนแพง การที่ร้านอาหารญี่ปุ่นเล็กๆ จะหากำไรได้บ้างก็ต้องจ้างพนักงานให้น้อยที่สุด แต่มีข้อสังเกตหลายอย่างที่ร้านอาหารเล็กๆ ที่ญี่ปุ่นสามารถใช้พนักงานน้อยๆ ได้
สวัสดีค่ะ คุณผู้อ่าน ไปฮอกไกโดเที่ยวล่าสุด ดิฉันมีโอกาสรับประทานอาหารญี่ปุ่นในร้านอาหารเล็กๆ หลายแห่ง แล้วก็อดประทับใจในการใช้พนักงานอย่างมีประสิทธิภาพไม่ได้ค่ะ
อย่างว่าแหละนะคะ ค่าแรงที่ญี่ปุ่นก็แพงแสนแพง การที่ร้านอาหารเล็กๆ จะหากำไรได้บ้างก็ต้องจ้างพนักงานให้น้อยที่สุด แต่มีข้อสังเกตหลายอย่างที่ร้านอาหารเล็กๆ ที่ญี่ปุ่นสามารถใช้พนักงานน้อยๆ ได้
มีตู้กดคูปองอาหาร
ร้านเล็กๆ หลายๆ ร้านมีตู้กดคูปองอาหารให้เลือกเมนูและจ่ายเงินได้เลย ซึ่งเมนูก็มีระบุเฉพาะรายการอาหารและราคาชัดเจนอยู่แล้ว พ่อครัวก็จะไม่ทำนอกเมนูเด็ดขาด เช่น หากสั่งราเมงก็ทำได้แค่เพิ่มเส้น เพิ่มหมู เพิ่มไข่ แต่ไม่เหมือนอย่างที่ไทยโดยลูกค้าจะสั่งอะไรก็ได้ เช่น ไม่ใส่ผัก ไม่กระเทียม ไข่สุกๆ หมูไม่มัน หรือเพิ่มเนื้อสัตว์อย่างอื่นที่ไม่ได้มีในเมนู เป็นต้น การใช้ตู้คูปองอาหารทำให้พ่อครัวสะดวกและไม่สับสนในการปรุง และไม่ต้องวุ่นวายในการมาคิดเงินอีกค่ะ
บริการตัวเอง
หลายๆ ร้านจะมีพนักงานเพียงพ่อครัว และจะเรียกเบอร์ตามคิวให้พนักงานมารับอาหารที่เคาน์เตอร์เอง เมื่อรับประทานเสร็จก็ต้องนำจานมาวางในที่เก็บจานให้ด้วย ข้าว น้ำ ซุป ตะเกียบ ส้อม มีด ก็อย่าลืมบริการหยิบให้ตัวเองนะคะ
คิดเงินที่เคาน์เตอร์
เกือบทุกร้านเมื่อรับออเดอร์แล้วพนักงานจะวางบิลให้ลูกค้าที่โต๊ะ เมื่อรับประทานเสร็จลูกค้าจะต้องนำบิลมาจ่ายเงินที่เคาน์เตอร์เอง ร้านอาหารญี่ปุ่นในไทยหลายๆ ร้าน ก็เริ่มนำวิธีนี้มาใช้แล้ว เช่น ยาโยอิ อิจิบังราเมง ฯลฯ การทำวิธีนี้ทำให้พนักงานไม่ต้องอยู่ประจำที่เคาน์เตอร์ตลอดและไม่ต้องวิ่งไปรับเงินลูกค้าที่โต๊ะค่ะ
พนักงานคนเดียวทำงานหลายอย่าง
ดิฉันรู้สึกประทับใจร้านโคโค่อิจิบังขนาดไม่เกิน 10 ที่นั่งที่มีโอกาสไปรับประทานตอนไปเที่ยวครั้งนี้ ทั้งร้านใช้พนักงานแค่ 2 คน เท่านั้น คือ พ่อครัว และพนักงานรับออเดอร์ ร้านมีขนาดเล็กมากแต่ก็สะอาดมากๆ เช่นกัน และมีอุปกรณ์ทุกอย่างครบครันวางไว้บนชั้นต่างๆ อย่างเป็นระเบียบให้หยิบใช้ได้ง่าย
พนักงานที่รับออเดอร์ก็ไม่ได้รับออเดอร์เพียงอย่างเดียว ในช่วงขณะที่ดิฉันนั่งรับประทานจะเห็นพนักงานคนดังกล่าวรับออเดอร์ คิดเงินที่แคชเชียร์ ส่งอาหารให้คนที่มาซื้อกลับบ้าน และยังจัดผักสลัดใส่จานเตรียมไว้อีกด้วย
หลายร้านพนักงานคนเดียวยังต้องทำงานทั้งรับออเดอร์ เสิร์ฟน้ำ เสิร์ฟอาหาร คิดเงิน ถูกพื้น เช็ดโต๊ะ เรียกว่าไม่มีเวลาว่างระหว่างการทำงานเลยค่ะ
ที่นั่งรับประทานถูกออกแบบมาโดยเฉพาะ
ร้านเล็กๆจำนวนมากจะถูกออกแบบโต๊ะรับประทานสำหรับลูกค้าไว้รอบๆเคาน์เตอร์ที่มีพ่อครัวปรุงอาหารอยู่ด้านใน การจัดร้านแบบนี้ทำให้ไม่ต้องใช้พนักงานเสิร์ฟเพราะพนักงานสามารถยื่นอาหารจากเคาน์เตอร์ให้ลูกค้าได้เลยค่ะ ร้านราเมงขนาด 10 ที่นั่งที่ดิฉันไปนั่ง จึงมีพนักงานในร้านเพียงแค่คนเดียวเท่านั้น คือพ่อครัวที่รับคูปองและไปปรุงราเมงค่ะ
ติดตามอ่านเรื่องราวการทำธุรกิจด้วยใจรักจนประสบความสำเร็จได้ในหนังสือ “Japan Success ธุรกิจสำเร็จได้ด้วยใจรัก” และ หนังสือจิตวิทยาความรักความสัมพันธ์ “เมื่อจิตวิทยา ทำให้คนรักกัน” สามารถพูดคุยสื่อสารกับพิชชารัศมิ์ได้ที่ FB: Life Inspired by พิชชารัศมิ์
เรื่องแนะนำ :
– การใช้อำนาจข่มเหงรังแกในที่ทำงานของคนญี่ปุ่น
– การจัดการที่ดีของบริการอาหารเช้า ณ โรงแรมญี่ปุ่น
– ซื้อครบ ที่เดียวจบ ซุปเปอร์มาร์เก็ตญี่ปุ่น
– ภรรยาญี่ปุ่น ผู้จัดการเงินทั้งหมดในบ้าน
– Omotenashi จิตวิญญาณการบริการแบบญี่ปุ่น
– คนแก่ญี่ปุ่นที่ยอมติดคุก ดีกว่าเหงาตาย