บทความ “นิสัยที่ติดมา (โดยไม่รู้ตัว) ของคนที่เรียนภาษาญี่ปุ่น” ที่ลงไปเมื่อครั้งก่อนทำให้เราทราบว่ามีผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันมากมาย รู้สึกอบอุ่นมากจริงๆ ^___^ วันนี้เลยมาเพิ่มเติมนิสัยที่ซึมลึกลงไปอีกนะคะ >___<
จากบทความ “นิสัยที่ติดมา (โดยไม่รู้ตัว) ของคนที่เรียนภาษาญี่ปุ่น” ที่ลงไปเมื่ออาทิตย์ที่แล้วทำให้เราทราบว่ามีผู้ร่วมชะตากรรมเดียวกันมากมาย รู้สึกอบอุ่นมากจริงๆ ^___^
วันนี้เลยมาเพิ่มเติมนิสัยที่ซึมลึกลงไปอีก ขอบคุณความเห็นจากผู้อ่านทุกท่านที่มาแชร์กันนะคะ >___<
1. ซี้ดดดดดด เผ็ดๆ ระหว่างคิด
อันนี้นี่พอคุณ Orrapin Phatummaneesuk พูดเท่านั้นแหละ ใช่เลย! เป็นเอกลักษณ์มาก เวลาที่คนญี่ปุ่นมีท่าทีลำบากใจหรือเจอเรื่องที่ “เอ้า งานเข้า” “ตอบยากแล้วสิตรู” ในระหว่างกระบวนการขบคิดคำที่จะพูดออกมานั้น จะมีการส่งเสียง “ซื้ดดดดดดดดดด” นำร่องมาก่อน ฟังดูละม้ายเสียงซี้ดเผ็ดบ้านเราเป็นอย่างมาก อันนี้ AME.dama ยังไม่ติดนะ แต่เพื่อนที่เป็นลูกครึ่งญี่ปุ่นบางคนก็ติดนิสัยนี้อยู่
2. ผงกหัวแม้อีกฝ่ายจะไม่เห็น
เรื่องนี้เกิดขึ้นกับตัวเองเหมือนกันค่ะ เวลาคุยโทรศัพท์กับคนญี่ปุ่นเราเหมือนจะต้องใส่ฟีลลิ่งเข้าไปให้มากกว่าปกติ แถมยังติดผงกหัว ซึ่งไม่รู้จะผงกไปทำไมในเมื่ออีกฝ่ายมองไม่เห็น ความเคยชินช่างน่ากลัวเสียจริง
3. การลาจากที่แสนยาวนาน
เวลาอำลากับคนญี่ปุ่นจะเป็นช่วงเวลาอันยาวนาน เพราะตอนลาก็จะหันกลับมาผงกหัวให้กันอีกไม่รู้ตั้งอีกกว่ารอบกว่าจะพ้นมุมสายตา ที่สัมผัสได้คือแม้ยามหันหลังคือจะมีสายตาของคนที่ยืนส่งจนกว่าเราจะลับสายตาทำให้เราติดนิสัยต้องหันกลับไปผงกหัวงึกๆ อยู่เสมอ
4. เอ๋ อย่างดัง
AME.dama นั่งทำงานข้างเจ้านายญี่ปุ่นค่ะ บางทีคุณเค้าก็จะ “เอ๋!!!!!!!!!!” ขึ้นมาดังมากระหว่างคุยโทรศัพท์ทำเอาสะดุ้งโหยง มีความตื่นเต้นเร้าใจระหว่างนั่งทำงาน คือปกติก็ดูเหมือนจะเรียบร้อยเวลาพูดคุยระดับเสียงก็ปกติ แต่เวลาที่มีอะไรนี่ ระดับเสียงชนะขาดค่ะ “เหหหหห!!!!” “เอ๊!!!!!!!!” ใครที่มาถึงขั้นตกใจแล้วอุทานระดับเสียงเพื่อนสะเทือนนี่ควรระลึกไว้ว่ารับอิทธิพลญี่ปุ่นมาเยอะแล้วนะ
5. รีแอคชั่นอลังการ
คนญี่ปุ่นนี่เวลาชมจะต้องใส่ฟีลลิ่ง ทั้งเสียงทั้งหน้าตาและมือไม้มาหมด คือตอนที่ AME.dama ไปโฮมสเตย์ที่ญี่ปุ่น โฮสก็ซื้อขนมให้กิน คือมันอร่อยค่ะ เราก็บอกว่า “อร่อยจังเลยค่ะ” ด้วยหน้าตายิ้มแย้มน้ำเสียงแบบปกติของเรา แต่โฮสก็เหมือนกับสงสัยว่าอร่อยจริงรึเปล่า เพราะเห็นว่ารีแอคชั่นของเราไม่ออกเยอะ ก็เลยต้องสนับสนุนด้วยรายละเอียดเหตุผลความอร่อยว่าอร่อยยังไงจนโฮสเชื่อว่าอร่อยจริงจนได้ (ฮา)
นึกถึงรายการทำอาหารญี่ปุ่นแล้วตอนที่ดาราพิธีกรชิมนี่ รีแอคชั่นอลังการเยอะมากๆ ต้องเบิกตาโต เอามือปิดปาก “โออิชี่!!!!!” “อุเม่!!!!!” สำแดงความอร่อยให้ประจักษ์ชัดเจน ในชีวิตจริงก็ประมาณนั้นถ้าใครเอาอะไรให้กินสิ่งสำคัญคือรีแอคชั่นแสดงกลับให้ชัดเจนด้วยนะเคอะ หรือใครมาถึงขั้นนี้แล้วก็ขอคารวะ ฮ่าๆ
6. จะตอบว่า “ใช่” ดันพูดออกไปว่า “ไฮ่”
ขอบคุณคุณ Praewpatchara Bunyaphukkana ที่มาแชร์นะคะ ทำให้นึกขึ้นได้เลยเรื่องนี้มีเพื่อนร่วมชะตากรรมหลายคน เวลาพรีเซนต์รายงานคลาสภาษาอังกฤษ เชื่อมั้ยคะ แทนที่จะ “เยส” ดัน “ไฮ่” เฉยเลย แถมพลาดรอบแรกก็ยังจะหลุดพลาดต่ออีกหลายรอบอีก แต่กับภาษาไทย “ใช่” เป็น “ไฮ่” นี่ AME.dama ยังไปไม่ถึงเลเวลนั้นนะ รอต่อไป ฮ่าๆ
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่มาร่วมแชร์นิสัยอันมีเอกลักษณ์ของกลุ่มคนที่คลุกคลีอยู่กับวงการภาษาญี่ปุ่นนะคะ ^^
ตามติดชีวิตการผจญภัยในคันไซของ AME.dama ทั้งหมด คลิ๊ก >>> ผจญภัยในคันไซกับ AME.dama
ทักทายพูดคุยกับ AME.dama ได้ที่ >>> Facebook AME.dama