สถานที่มีแมวมอง AV เยอะที่สุดคือฮาราจุกุ ที่นั่นมีทั้งแมวมองวงการไอดอล วงการใต้ดิน บนดิน มีหมด ตอนนี้ปัญหาของวงการเอวีไม่ใช่ดาราหญิง เป็นดาราชายต่างหากที่หาได้ยากมาก คนไทยคนไหนอยากไปสมัครไหมครับ?
สวัสดีครับแฟนๆ มารุมุระทุกท่าน ก่อนอื่นต้องขออภัยกับความล่าช้าของผมเองครับ หายไปสักพักเลย พอดีเดินทางมาโตเกียว และคอมพิวเตอร์เสีย ทุกอย่างพังทลายหมด ฮ่าๆ ตอนนี้ต้องอาศัยร้านอินเตอร์เน็ทประทังชีวิต อย่างไรก็ตามการมาอาศัยตามร้านเน็ทในการทำงานแบบนี้ก็ได้เห็นถึงความ เปลี่ยนแปลงของร้านหลังจากที่ผมไม่ได้แวะเข้ามาเกือบๆ สองปีครับ แต่ละร้านนั้นเหมือนพยายามอยู่รอดกันให้ได้ งัดเอากลเม็ดวิธีการต่างๆ มาเยอะแยะ ยังไงผมจะมาพูดถึงเรื่องนี้ในโอกาสต่อๆ ไปครับ
วันนี้ผมจะพูดถึงเรื่องของวงการตัดต่อหนังเอวีอีกสักนิดหนึ่ง หลังจากได้มาพูดคุยกับคนวงในซึ่งบังเอิญได้รู้จักกัน มีหลายๆ เรื่องที่น่าสนใจ จึงอยากนำมาเล่าให้ทุกคนฟังกันครับ
1. หานักแสดงที่ไหน?
ส่วนใหญ่แล้วเขาจะหานอกโตเกียวครับ เหตุผลนั้นผมเองก็ไม่ทราบเหมือนกัน แต่คาดว่าอาจเป็นเพราะมีสาวๆ ตามต่างจังหวัดมากมายที่อยากจะเข้ามาหางานทำในโตเกียวและได้เงินดีๆ เร็วๆ วงการเอวีก็เป็นอีกวงการหนึ่งที่เขาอาจจะสนใจ แต่สำหรับในโตเกียวแล้ว สถานที่ที่มีแมวมองเอวีเยอะที่สุดคือฮาราจุกุ ฮาราจุกุนั้นมีทั้งแมวมองวงการไอดอล วงการใต้ดิน บนดิน มีหมด ถือเป็นแหล่งศูนย์รวมของไอดอลเลย ตอนนี้ปัญหาของวงการเอวีไม่ใช่ดาราหญิงครับ เป็นดาราชายต่างหากที่หาได้ยากมาก คนไทยคนไหนอยากไปสมัครไหมครับ?
2. เพื่อที่จะเอาตัวรอด คนตัดต่อต้องทำงานหนักขึ้น
อย่างที่ผมเคยบอกไปว่าเขาได้ค่าตัดต่อแค่วันละ 5000 เยน ซึ่งถือว่าน้อยมากในเมืองใหญ่อย่างโตเกียวและเทียบกับมาตรฐานเงินเดือนของวง การอื่นๆ คือถ้าจะขยันก็ทำไป แต่ส่วนใหญ่แล้วไม่มีใครทำต่อเนื่องได้เยอะครับ เพราะวงการหนังเอวีมันน่าสะอิดสะเอียน หากต้องมาเห็นภาพเปลือยตลอด 24 ชั่วโมงทั้งวันทั้งคืน ดังนั้นวิธีการที่พวกเขาเลือกทำกันก็คือ “รับงานด่วน” งานด่วนในที่นี้หมายถึงพวกงานตัดต่อต่างๆ ที่ให้เวลาเพียง 1 วันเท่านั้น (ซึ่งจริงๆ ก็ไม่ถึงเพราะกว่าจะไปออฟฟิส เดินทางกลับบ้าน และวันรุ่งขึ้นต้องได้ในช่วงเช้า) เท่ากับว่าสิบกว่าชั่วโมงหลังจากนั้นเขาจะไม่ได้นอนเลย ตัดต่ออย่างเดียว หากทำสำเร็จ เขาก็จะได้เงินมากกว่าเดิมอยู่พอควร แต่หากทำไม่ได้เขาอาจจะ “ถูกหักเงิน” เพราะส่วนใหญ่แล้วคนในวงการก็เป็นพวกมาเฟีย เราไปเถียงอะไรเขาไม่ได้
3. การเลื่อนขั้น
การตัดต่อด่วนเป็นเหมือนการทดสอบฝีมืออย่างหนึ่ง เพราะผมมีโอกาสได้ทราบมาว่านักแสดงเอวีดังๆ จะไปทำงาน 3 วัน / 1 เรื่อง (ตามสัญญา) เท่ากับว่าเดือนนึงก็มีประมาณ 10 เรื่อง และคนตัดต่อก็ต้องทำให้ทันตามลิมิท 3 วัน / เรื่อง ตามไปด้วย สอดคล้องกันไปแบบนี้ครับ ดังนั้นคนตัดต่อมือใหม่ๆ ก็จะได้ตัดต่องานง่ายๆ หรือพวกงานที่ไม่มีขายเป็นแผ่น เน้นขายออนไลน์ ดาราไม่ดัง แบบนี้ไปก่อนจนทางบริษัทมั่นใจว่ามีฝีมือมากพอก็จะได้เลื่อนขั้น แน่นอนว่าเงินก็มาขึ้นตามไปด้วย
4. ทำไฟล์หลุดคือตาย
ตายในที่นี้คือถูกฆ่าจริงๆ ครับ ในฮาร์ดดิสก์ของเขามีไฟล์ดิบของดาราที่คนทั้งโลกได้เห็นแต่แบบเซนเซอร์ แต่เขาได้เห็นแบบไม่มีเซนเซอร์ ดังนั้นไฟล์นี้ถือว่าเป็นความลับมากกกกกกก หากหลุดไปคือเป็นเรื่องใหญ่ถึงชีวิตครับ หากจำได้ในช่วงประมาณปีก่อน มี “ภาพนิ่ง” ของดาราเอวีชื่อดังคนหนึ่งหลุดไป แค่ภาพนิ่งเท่านั้นนะครับ ตอนนี้ในวงการลือกันว่าช่างภาพคนที่ถ่ายถูกเก็บไปเรียบร้อยแล้ว ถือเป็นจุดมืดที่น่ากลัวที่สุดของญี่ปุ่นเลยก็ว่าได้ครับ
5. วงการแห่งการหลอกลวง
วงการเอวีที่ไม่สามารถปล่อยให้ไฟล์ดิบหลุดไปได้ก็เพราะที่เราเห็นกันกว่า 80 เปอร์เซนต์เป็นการหลอกลวงครับ เขาถ่ายซ้ำกันหลายรอบมาก ดังนั้นคนตัดต่อก็ต้องตัดสลับกันไปสลับกันมา ต้องระวังไม่ให้เสียงผู้กำกับเล็ดลอดเข้าไป หรือบางฉากที่ไม่เห็นหน้า ก็มีดาราสแตนด์อินอีก คือเยอะครับ นี่ยังไม่รวมเรื่องอายุของดาราอีก อย่างผมเพิ่งรู้ว่าดาราหน้าเด็กคนนึงที่ในประวัติเขียนว่าอายุ 27 แต่ความจริงแกล่อไป 30 กว่าๆ แล้ว ถ้าข้อมูลพวกนี้หลุดไป ผมว่ามีคนผิดหวังกันเยอะครับ
นี่ก็เป็นอีกหนึ่งเรื่องราวของวงการใต้ดินญี่ปุ่น ถึงแม้บางคตนอาจจะอยากเห็นไฟล์ภาพเหล่านี้ แต่ผมบอกเลยว่าอย่าไปยุ่งกับวงการแบบนี้ดีกว่าครับ เราไม่รู้เลยว่าเราจะเป็นแพ้เมื่อไหร่ เราจะทำพลาดเมื่อไหร่ และถ้าหากเกิดขึ้นนั่นหมายถึงชีวิตเราเลยนะครับ
พบกันใหม่สัปดาห์หน้าหรือพูดคุยกันได้ทางทวิตเตอร์ @pumi!!!!!!!!!! ได้ตลอดเวลาครับ