ญี่ปุ่นในมุมมืด ตอนที่ 6 : กำเนิด Sunburn 2…ผมกลายเป็นฮีโร่ของคนกลุ่มหนึ่ง และก็เป็นที่หมายหัวกับคนอีกกลุ่ม สถานการณ์สร้างวีรบุรุษเสมอ ชื่อ “Sunburn” เริ่มมีราคาขึ้นมา
ภาพโดย : อ.วิโรจน์ สายดนตรี
ผมเริ่มทำความคุ้นเคยกับรถของไดน่า โดยปกติผมชอบเรื่องการแต่งรถเป็นชีวิตจิตใจอยู่แล้วตั้งแต่เป็นวัยรุ่นอยู่ เมืองไทย ช่วงนั้นรถที่วัยรุ่นญี่ปุ่นนิยมนำมาแต่งกัน เป็น Nissan Cefiro ตัวขับเคลื่อนล้อหลัง Subaru Impreza เครื่องยนต์ที่นิยมมากในขณะนั้นเป็น Twincam 16v Turbo เครื่อง 4k
และแล้ววันที่ผมได้แจ้งเกิดก็มาถึง มีการแข่งควอเตอร์ไมล์ที่ชานกรุงโตเกียว ผมได้ลงแข่งเป็นคู่ที่ 7 คู่แข่งก็เป็นมือใหม่เหมือนกันเป็นชาวมาเลเซีย มีวงเงินเดิมพันด้วย แต่ผมไม่รู้ว่าเท่าไหร่ หน้าที่มีอย่างเดียวคือแข่งให้แพ้อย่างสูสี เรื่องมันเกิดตรงที่ “ซัน” คนที่เป็นเจ้าของรถผมเนี่ยมันไปแจ้งกับคนจัดว่าผมเป็นมืออาชีพจากเมืองไทย แฮนดิแคปราคาออกมาผมจึงเป็นต่อโดยไม่รู้ตัว
ไอ้ซันเนี่ยมันก็พาลูกน้องพรรคพวกทั้งหมดแยกออกไปวางเดิมพัน โดยแทงฝั่งตรงข้ามผม ความที่ผมไม่รู้ภาษาญี่ปุ่น ก็ได้แต่พยักหน้าไม่เข้าใจความหมายใดๆ ทั้งนั้น คำว่าแพ้อย่างสูสีนี่แหละที่ผมแปลไม่ออก แล้วมันคิดว่าผมเข้าใจ อีกอย่างหนึ่งอาจเป็นเพราะมันคิดว่าไดน่าบอกผมแล้ว
พอเข้าจุดสตาร์ท ซันก็ยกมือขึ้นแล้วชูหัวแม่โป้ง เราก็ยิ่งเข้าใจว่ากูงานนี้เต็มที่ไม่มียั้ง
ผมออกสตาร์ทฟาวล์ไป 2 ครั้ง จากนั้นก็วิ่งออกนำทันที เนื่องจากรถของผมขับเครื่องล้อหน้า ผ่านไปนิดเดียวผมกำลังจะโดนแซง อารมณ์ผมตอนนั้นประมาณว่าคงจะแพ้แล้วหล่ะ ไม่รู้ว่าโชคชะตากำหนดหรือบังเอิญ คู่แข่งผมดันแซงไม่ขึ้น กลายเป็นผมชนะไป ไอ้ซันเลยเจ๊งอุตลุด
ผมกลายเป็นฮีโร่ของคนกลุ่มหนึ่ง และก็เป็นที่หมายหัวกับคนอีกกลุ่ม สถานการณ์สร้างวีรบุรุษเสมอ ชื่อ “Sunburn” เริ่มมีราคาขึ้นมา
จริงๆ แล้ววันนั้นผมไม่ได้เก่งอะไรมาก เพียงแต่เป็นคนไทยผิวคล้ำ เลยเป็นที่ชื่นชอบของวัยรุ่นตอนนั้น ผมยังแปลกใจว่าทำไมซันถึงไม่มาต่อว่าผมเลย มารู้จากไดน่าว่า เขาไม่กล้าเพราะยังคิดว่าผมเป็นบอดี้การ์ดให้ไดน่า คงต้องเป็นคนมีฝีมือไม่ธรรมดาแน่
ผมได้รับค่าเหนื่อยวันนั้นมาเกือบห้าหมื่นบาทไทย เวลาผ่านไปสอง-สามอาทิตย์ ผมไม่มีแข่งอีกเลย ใช้เงินที่มีอยู่ในการจับเดิมพันไปเรื่อยๆ มีหน้าที่อีกอย่างคือจับเครื่องยนต์มาเทียบกันไม่ให้เสียเปรียบได้เปรียบ ก่อนลงแข่ง ทำให้ผมรู้จักคนมากขึ้นเรื่อยๆ จนมีความสนิทสนมเป็นพิเศษกับผู้หญิงเพิ่มขึ้นอีก 3 คน คนที่พิเศษที่สุดชื่อ “อาเทียร”
อาเทียรเป็นคนไต้หวัน อายุ 27 ปี (ผมยังมีรูปของอาเทียรอยู่ที่บ้าน ยังไงจะหาโอกาสลงให้ผู้อ่านได้เห็นกัน) อาเทียรไปบอกกับไดน่าว่าชอบนิสัยผม อยากจ้างผมเป็นบอดี้การ์ด โดยขอจ้างเป็นรายวัน ค่าจ้างวันละหมื่นกว่าเยน
อาเทียรเป็นนางแบบไต้หวันที่มาหากินถ่ายแบบในญี่ปุ่น กลางคืนเป็นดีเจในสถานบันเทิง วันไหนที่ไดน่าไม่ออกไปข้างนอกผมจะมารับจ๊อบกับอาเทียร ส่วนใหญ่เป็นวันอาทิตย์ จันทร์ อังคาร พุธ ส่วนวันพฤหัส-เสาร์ อยู่กับไดน่า
การได้มาทำงานกับอาเทียร ทำให้ได้มีโอกาสเดินทางไปในที่ต่างๆ มากขึ้นเกือบทุกซอกทุกมุมในกรุงโตเกียว อาเทียรมีเงินใช้อย่างฟุ่มเฟือยทั้งแต่งรถ ช้อบปิ้ง เสริมความงาม
การเป็นบอดี้การ์ดของผมเป็นเรื่องบังเอิญที่ไดน่าโกหกขึ้นมา แต่มันกลับสร้างรายได้ให้ผมมากขึ้นเรื่อยๆ จนมีวันหนึ่งไดน่าบอกกับผมว่า “เดี๋ยวนี้ Sunburn ไม่ธรรมดา มีคนแย่งกันจ้างเต็มไปหมด” ผมบอกกับไดน่าว่ามีเรื่องอยากให้ช่วยผมหน่อย ผมอยากโอนเงินไปเมืองไทย
100,000 บาทไทย เป็นเงินก้อนแรกที่ผมส่งกลับไปที่บ้าน และเป็นกำลังใจที่ดีสำหรับเป้าหมายที่ผมเคยวางเอาไว้ เรื่องราวของผมกับไดน่าและอาเทียรยังไม่จบ และผมจะเล่าต่อไปในครั้งหน้า
อ่านญี่ปุ่นในมุมมืดทั้งหมด คลิ๊ก >>> ญี่ปุ่นในมุมมืด