ญี่ปุ่นในมุมมืด ตอนที่ 14 : นาโกย่า…อยู่ได้ประมาณ 10 วัน ก็มีเรื่องอีกจนได้ เพราะเหล้าเป็นเหตุ คุยข่มกันไปกันมา ระหว่างคนไทยกับคนญี่ปุ่น คราวนี้หนักหน่อย หน้าร้านพัง ตู้ในร้านพังไปหลายตู้ ไม่ต้องโทษใคร คนไทยเรานี่แหละทั้งตอนเริ่มและตอนจบ
ภาพโดย : อ.วิโรจน์ สายดนตรี
ส้ม……….. ได้แฟนเป็นคนญี่ปุ่นฐานะดี รักจริงหรือเปล่า ผมไม่รู้ แต่ช่วยเหลือส้มได้จริงๆ ไม่ต้องทำงานกับพี่หงส์อีกต่อไป
มีครั้งหนึ่งผมได้มีโอกาสไปทานข้าวกับส้ม เธอชวนผมไปทำงานที่นาโกย่า เธอมีร้านอาหารที่แฟนเธอเปิดให้ ผมกลับมาปรึกษาไดน่าและอาเทียร พวกเธอไม่อยากให้ผมไป โดยให้เหตุผลว่า ผมกำลังมีรายได้ดี ซึ่งก็เป็นเหตุผลที่น่าฟัง แล้วเธอ 2 คนก็เป็นคนที่หวังดีกับผมมาโดยตลอด
ผมบอกไดน่าว่าขอไปเที่ยวลองดูว่าร้านของส้มเป็นยังไง จริงๆ แล้วในเวลานั้นนึกย้อนกลับไป ผมมีความรู้สึกกลัวถูกตำรวจจับแล้วถูกส่งกลับ เพราะมีเรื่องราวมากขึ้นเรื่อยๆ รู้สึกเหมือนว่าภัยเข้ามาใกล้ตัวมากขึ้น
ผมออกเดินทางไปนาโกย่าพร้อมกับส้ม เดินทางโดยทางรถยนต์ ผมยังฝากทุกอย่างไว้กับไดน่าทั้งเงิน เสื้อผ้า เอาของติดตัวไปไม่กี่อย่าง อาเทียรอยากไปด้วย แต่ไดน่าเข้าใจ เป็นคนห้ามไม่ให้อาเทียรเดินทางตามผมไป
นาโกย่าเป็นเมืองใหญ่เหมือนกัน มีท่าเรือ ร้านของส้มจำได้ว่าอยู่ใกล้ท่าเรือ ขายอาหารไทย ญี่ปุ่นรวมๆ กัน เป็นร้านใหญ่ ผมจำไม่ได้แล้วว่าแฟนของส้มชื่ออะไร รู้แต่ว่าเป็นคนฐานะดี ในใจผมชอบเหมือนกันถ้าได้อยู่ที่นี่ เหตุผลน่าจะเป็นเรื่องที่ส้มเป็นคนไทยเหมือนกัน
ร้านเธอเพิ่งเปิดได้ไม่ถึงเดือนลูกค้าเยอะ ส่วนใหญ่เป็นพนักงานที่ทำงานที่ท่าเรือ แถวนี้มีคนไทยมาทำงานมากพอสมควร เย็นๆ ก็มาทานอาหารไทยที่ร้านของส้ม ทำให้ผมได้เจอคนไทยหลายคน ไม่มีใครรู้ว่าผมมาที่นี่แบบผิดกฎหมาย แฟนส้มสองสามวันถึงจะมาที่ร้านสักครั้ง ท่าทางเป็นคนใจดี ร้านนี้ที่เปิดให้ส้มก็คงใช้เงินไม่น้อย และที่แน่ๆ การเอาส้มออกมาจากธุรกิจของพี่หงส์ต้องใช้เงินก้อนใหญ่ ผมว่าคงเป็นล้านบาทล่ะ
ความโชคดีไม่ได้สำหรับทุกคน คนๆ หนึ่งก็ได้รับโอกาสของความโชคดีไม่เท่ากัน ยังจำได้ว่าพี่หงส์ยังมีเด็กในสังกัดสิบกว่าคนขึ้นไป เท่าที่เห็นและที่ผมไม่เห็นที่อยู่ตามเมืองต่างๆ อีก ไม่ต่ำกว่าสามสิบถึงสี่สิบคน คนที่จะโชคดีอย่างส้มจะมีซักกี่คน
เธอเป็นนึงที่เคยเห็นความเกเรของผม และรู้จุดเริ่มต้น ความเป็นมาของผม เธอคงคิดบวกลบคูณหารแล้วที่ชวนผมมาทำงาน แค่สองสามวันก็มีเรื่องชกต่อยกันอีกแล้ว คราวนี้เป็นเรื่องเหมือนกัน ญี่ปุ่นที่โดนผมต่อยเอาเรื่อง ไม่ยอม จะไปแจ้งความ ส้มต้องเคลียร์เรื่องให้ผม เสียเงินอีก ผมไม่รู้ว่าเท่าไหร่ เคลียร์กันยังไง
ส้มเป็นผู้หญิงที่มีเสน่ห์แบบไทยๆ ใจนักเลงไม่แพ้ผู้ชาย เลียนแบบพี่หงส์มาหลายอย่าง เรานั่งคุยกันทุกวันตอนปิดร้าน ทานเหล้าไปด้วย อยู่ที่นี่ดื่มเหล้าทุกวัน มีคนไทยที่มาขายแรงงานที่ท่าเรือมานั่งดื่มทุกวัน
อากาศที่นี่ดีมาก ดีกว่าที่โตเกียว อยู่ที่นี่ได้ออกกำลังกายทุกวัน มีสวนสาธารณะใกล้ๆ ผมไปออกกำลังทุกวัน ลืมไปเลยว่าเราอยู่แบบผิดกฎหมาย เป็นเพราะความได้ใจ มีคนคอยช่วยเหลือทุกครั้ง ทุกเหตุการณ์ การมากับส้ม ยังไม่ได้มีการตกลงเรื่องรายได้ของผม จะถามก็ไม่กล้าถาม ที่นอนและการกินอยู่ดีมาก
อยู่ได้ประมาณ 10 วัน ก็มีเรื่องอีกจนได้ เพราะเหล้าเป็นเหตุ คุยข่มกันไปกันมา ระหว่างคนไทยกับคนญี่ปุ่น คราวนี้หนักหน่อย หน้าร้านพัง ตู้ในร้านพังไปหลายตู้ ไม่ต้องโทษใคร คนไทยเรานี่แหละทั้งตอนเริ่มและตอนจบ วันนั้นสัมไม่อยู่ด้วย กลับมาถึงกับปวดหัว โดยธรรมชาติแล้วชาวญี่ปุ่นชอบความสงบ ไม่ชอบการมีเรื่อง ส่วนคนไทยอยู่ที่ไหนก็เหมือนเดิม
ผมไม่สบายใจกับการมีเรื่องสองครั้งในสิบวัน เลยขอส้มกลับไปหาไดน่าก่อน เธอก็บอกว่าเดี๋ยวไปส่ง…
อ่านญี่ปุ่นในมุมมืดทั้งหมด คลิ๊ก >>> ญี่ปุ่นในมุมมืด