แม้ผมจะพยายามบอกว่าอย่าเข้ามานะ แต่ยุงไทยคงฟังภาษาญี่ปุ่นไม่เข้าใจ เลยไม่ยอมไปไหนเลย ผมได้แต่ถอนหายใจและปลง สุดท้ายก็ต้องยอม ๆ สละเลือดให้มันไป
จำได้ว่าตอนเรียนที่ญี่ปุ่น ดิฉันจะไม่ค่อยอภิรมย์กับการเยื้องย่างเข้ามาของคุณฤดูร้อนนัก นอกจากจะร้อนเหงื่อแตกรักแร้เปียกแล้ว สิ่งหนึ่งที่สร้างความรำคาญให้ดิฉันและชาวญี่ปุ่นทั่วเกาะ คือ จั๊กจั่นนั่นเอง
จริง ๆ เจ้าจักจั่นก็ไม่ค่อยโผล่หน้ามาให้พวกเราดูเท่าไร จะส่งแต่เสียง “แกว๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆ” เสียงดังมาก คิดเอาเองว่าคงเกิน 80 เดซิเบล … จั๊กจั่นญี่ปุ่นร้องทั้งวัน และร้องระงม เหมือนตัวหนึ่งร้อง ตัวอื่นก็จะร้องประสานเสียงตาม ยิ่งห้องใครอยู่ใกล้ต้นไม้ โอ้โห … เราจะตื่นเช้าขึ้นมาด้วยเสียงจักจั่นดังกระหึ่มนี่แหละ (ส่วนตัว ดิฉันคิดว่ามีญี่ปุ่นโลกสวยส่วนน้อยเท่านั้น ที่ได้ยินเสียงจักจั่นแล้วจะประทับใจว่า อา…. นี่มันฤดูร้อนแล้วสินะ แล้วกระพริบตาพริ้ม ๆ )
เท่านั้นไม่พอ … เมื่อจักจั่นสิ้นชีพ นางก็จะทิ้งร่างลงมาบนพื้นดิน แถมเป็นท่านอนหงายท้องเสียด้วย ตอนที่เจอครั้งแรกดิฉันตกใจมาก นึกว่าแมลงสาบหรือไม่ก็แมงดาตัวขนาดเท่านิ้วโป้ง
อย่างไรก็ตามเท่าที่อยู่ญี่ปุ่นมา 8 ปี ดิฉันแทบไม่เจอแมลงอื่น ๆ กวนใจเลย วางขยะไว้ในห้องครัวมดก็ไม่ขึ้น แมลงสาบนี่ … 7 ปีเจอ 2 ครั้ง จิ้งจกไม่มี ยุงไม่เห็น เป็นชีวิตที่สงบสุขและปลอดภัยมาก
ตัดภาพมาที่ชาวญี่ปุ่นบ้าง เมื่อมาเมืองไทย พวกเขาต้องเผชิญกับอะไรบ้างนะ?
No.1: ริวซัง (26 ปี)
วันหนึ่งภรรยาโทรเข้าโทรศัพท์มือถือผม
(นี่ถือเป็นเรื่องประหลาดสำหรับชาวญี่ปุ่น เพราะส่วนมากภรรยาญี่ปุ่นจะไม่กล้าติดต่อสามีช่วงเวลาทำงาน เพราะเกรงว่าจะเป็นการรบกวน ถ้าโทร คือ ลูกป่วย ใครสักคนเสียชีวิต หรือสามีลืมเอกสารสำคัญไว้ที่บ้าน เรียกได้ว่าเป็นเรื่องคอขาดบาดตายจริง ๆ นอกนั้น เขาจะใช้การส่งข้อความกันแทน)
พอผมรับสาย เธอก็พูดแต่คำว่า “ตายแล้ว ๆ นี่ชั้นจะทำยังไงดี”
กว่าผมจะปลอบให้เธอสงบสติได้ ก็ใช้เวลาสักพักเหมือนกัน ภรรยาบอกผมว่า “มดสีขาว ๆ” เธอหมายถึงปลวกน่ะครับ มันอยู่ที่เฟอร์นิเจอร์ไม้เก่า ๆ ที่มีอยู่ในห้องของเรา
วันนั้น ผมเลยต้องรีบลางานกะทันหัน กลับไปกอบกู้ชีวิตภรรยา เราสองคนรีบติดต่อคนดูแลคอนโดฯ เพื่อให้เขาติดต่อบริษัทกำจัดปลวกเข้ามาจัดการอีกทีหนึ่ง
ภรรยาผมขวัญเสียไปพักหนึ่งเลย ผมว่าจริง ๆ แล้ว มันก็เป็นประสบการณ์ในไทยที่ … คงเป็นความทรงจำที่ดีของเราสองสามีภรรยา อย่างน้อย เราสองคนก็ได้ “ฝ่าฟัน” ภยันตรายมาด้วยกันในต่างแดนครับ
No.2: นากาอิซัง (6X ปี)
ผมกับภรรยามาเช่าบ้านอยู่ที่เมืองไทย ไป ๆ มา ๆ ทุกครึ่งปี มีครั้งหนึ่ง เรากลับไปญี่ปุ่นสามเดือน แล้วกลับมาเมืองไทย
ขณะที่เรากำลังทำความสะอาดห้อง เราได้ยินเสียงกุกกัก ๆ ที่ใต้อ่างล้างจานในห้องครัว ภรรยาผมเดินไปเปิดดู แล้วเธอก็จ๊ะเอ๋กับหนูตัวเล็ก ๆ
มันก็ … น่ารัก และเราก็เคยเห็นมันวิ่งที่รั้วบ้านบ้าง แต่ไม่เคยเจอในบ้านเรามาก่อน บ่ายวันนั้นเราสองคนรีบออกไปซื้อกาวดักหนูที่ซูเปอร์มาร์เก็ตแถว ๆ บ้าน โชคดีที่กาวดักหนูมีรูปหนูแปะอยู่ เราถึงพอจะเดา ๆ ได้ แล้วเราก็เอาไปวางไว้ใต้อ่างล้างจาน
วันถัดมาพอเราเปิดมาดู เราเจอหนูตั้งสามตัวติดกาวดักหนูอยู่ ภรรยาผมสงสารมากแต่ก็รีบหยิบกาวดักหนู เดินหลับตาแล้วโยนแผ่นกาวนั้นลงถังขยะไป เธอได้แต่หวังว่า เจ้าหนูพวกนั้นจะได้ทานอาหารในถังขยะประทังชีพได้บ้างครับ
No.3: ทาเคอุจิซัง (19 ปี) นักเรียนแลกเปลี่ยน 2 อาทิตย์
ผมเจอแต่ยุงครับ บินวนไปเวียนมา แม้ผมจะพยายามบอกว่าอย่าเข้ามานะ แต่ยุงไทยคงฟังภาษาญี่ปุ่นไม่เข้าใจ เลยไม่ยอมไปไหนเลย ผมได้แต่ถอนหายใจและปลง สุดท้ายก็ต้องยอม ๆ สละเลือดให้มันไป
ที่เซ็นไดเมืองที่ผมอยู่ อากาศหนาวมาก ไม่มียุงครับ มันก็ … แปลกใหม่ดีนะ แปลกใหม่ทั้งการได้พบกับยุงและการพยายามพูดคุยกับยุงของผม 555
ทั้งสามคนมีมุมมองที่น่ารักมากต่อประสบการณ์แปลกใหม่กับแมลงในไทย สิ่งที่เหมือนกันคือ ทุกคนพูดในสไตล์ว่า “ก็เป็นอีกประสบการณ์หนึ่งที่ … เอ่อ … น่าจดจำ” ค่ะ
เวลาเราไปเจอแมลงอะไรในญี่ปุ่น เราจะคิดกันแบบไหนน้อ
ทักทายพูดคุยกับเกตุวดี ได้ที่ >>> เกตุวดี Marumura
อ่าน Japan Gossip ทั้งหมด CLICK HERE
เรื่องแนะนำ :
– ฤดูแห่งการอำลาและการเริ่มต้นของคนญี่ปุ่น
– ญี่ปุ่นเม้าท์: เมื่อปรมาจารย์ตลกเม้าท์ชาวไทย
– ญี่ปุ่นเม้าท์: ตอน “นมข้นไทย”
– เข้าใจคนญี่ปุ่นจากหนังสือฮาวทูยอดฮิต
– เมื่อถูกล็อตเตอรี่รางวัลใหญ่ในญี่ปุ่น