ญี่ปุ่นในมุมมืด ตอนที่ 13 : ปาจิงโกะ…การอยู่ที่นี้แบบผิดกฎหมาย ถามว่าอยู่ยากรึเปล่า ถ้าถามก่อนไป คงต้องตอบว่ายาก แต่ถ้าถามตอนอยู่ที่นี้แล้วก็คงตอบว่ายากเหมือนกัน แต่มันต้องอยู่ เหมือนหลังพิงฝา เหมือนน้ำไหลหาทางออกไปเรื่อยๆ ถ้าพื้นไม่เรียบก็ไหลคดเคี้ยวหน่อย
ภาพโดย : อ.วิโรจน์ สายดนตรี
พักเรื่องราวที่เมืองไทยไว้ก่อน อยู่ญี่ปุ่นสิ่งที่ผมชอบมากอย่างหนึ่งแล้ว ไม่เคยได้ทำเลยคือการดูภาพยนตร์ แต่เรื่องการกินอยู่ค่อนข้างดี อาเทียรกับไดน่า พาผมไปทานอาหารนอกบ้านบ่อย ส่วนผมก็ชอบทำกับข้าวทานเองที่บ้านของไดน่าแบบง่ายๆ อะไรอยู่ในตู้เย็น ก็เอามาทอด เอามาต้ม
การอยู่ที่นี้แบบผิดกฎหมายถามว่าอยู่ยากรึเปล่า ถ้าถามก่อนไป คงต้องตอบว่ายาก แต่ถ้าถามตอนอยู่ที่นี้แล้วก็คงตอบว่ายากเหมือนกัน แต่มันต้องอยู่เหมือนหลังพิงฝา เหมือนน้ำไหลหาทางออกไปเรื่อยๆ ถ้าพื้นไม่เรียบก็ไหลคดเคี้ยวหน่อย เลี้ยวไปเลี้ยวมา ถ้าพื้นเรียบเสมอกัน มันก็ไม่ค่อยไหลไปไหน รอวันระเหยหายไปเอง
ชีวิตผมที่ญี่ปุ่นคงคล้ายๆ อย่างนั้น ถ้าเก็บตัวเงียบๆ อยู่กับบ้านเป็นที่เป็นทาง ก็จะไม่เสี่ยงอะไรมากมาย คงอยู่ได้นาน แต่ถ้าทะลึ่งซ่ามากๆ ความเสี่ยงก็จะสูงตาม ชีวิตที่แตกต่างกับคนไทยทั่วไปที่อยู่ที่ญี่ปุ่นก็ไม่น่าจะเหมือนใคร แต่แย่ที่สุดคือ ไม่คิดว่าคนไทยที่อยู่ญี่ปุ่นแบบผิดกฎหมายมีไม่ใช่น้อย ส่วนใหญ่เป็นผู้หญิง ที่มาทำอาชีพขายบริการ การอยู่ของพวกเค้ายากกว่าผมอีก
สำหรับผมยังมีพี่หงส์ ไดน่า อาเทียร น้อย เป็นคนคอยช่วยเหลือผม และให้ความคิดเห็นต่างๆ มีที่นอน มีงานที่สามารถสร้างรายได้ให้ผม จากวันนี้ผมมองย้อนกลับไปหลายเหตุการณ์ผมโชคดี มีความบังเอิญหลายเรื่อง ที่ทำให้ไม่ถูกจับกลับเมืองไทย อยู่มาสามสี่เดือนถือว่าสอบผ่าน รายได้ก็เกินคาด
สภาพบ้านเมืองที่นั่นในช่วงนั้นก็ไม่น่าจะแตกต่างกับปัจจุบันมากนัก ญี่ปุ่นเป็นประเทศที่ประชาชนค่อนข้างมีระเบียบ อยู่กันแบบมีกฎ กติกา แฟชั่นเป็นสิ่งที่ผมประทับใจมากที่สุด วัดก็เป็นอีกสถานที่หนึ่งที่ประชาชนและนักท่องเที่ยวให้ความสนใจ ไปท่องเที่ยวในวันหยุด เวลามีเทศกาลต่างๆ ก็จะมีผู้คนเข้าให้ความสนใจเข้าร่วมงาน
ผู้อ่านคงจำได้ครั้งที่ผมมีเรื่องกับพวกกลุ่มคนที่ตามเฝ้าอาเทียร ผมจำชื่อคนกลุ่มนี้ไม่ได้ พวกนี้ส่งคนมาติดต่อให้ทำงาน งานคือคอยดูแลความเรียบร้อยของคนที่มาเล่นตู้เกมส์ปาจิงโกะ ซึ่งอยู่ในเขตโตเกียว มีคนเข้ามาเล่นเยอะเหมือนกันช่วงบ่ายๆ เย็นๆ เป็นคนทำงานและนักเรียนเป็นส่วนใหญ่ จากที่ผมสังเกต คนญี่ปุ่นส่วนใหญ่ไม่ชอบการเล่นการพนัน แต่ชอบเล่นเกมส์
ในส่วนที่ผมดูแลตู้เกมส์จะอยู่บนตึก ประมาณชั้น 4 ชั้น 5 ลักษณะเป็นตึกแถวหลายห้องติดกัน ชั้นอื่นๆ กลางคืนเปิดเป็นบาร์ญี่ปุ่น เหมือนถนนธนิยะในปัจจุบัน พอตกกลางคืนนักธุรกิจต่างๆ ก็จะมาทานอาหาร เที่ยวกินดื่ม คนญี่ปุ่นมาเที่ยวแถวนี้ จะแต่งตัวดี ใส่สูทเป็นส่วนใหญ่
ผมดูแลในส่วนตู้ปาจิโกะ กลางวันจะมีนักเรียนเกเร ที่ชอบโดนเรียนมานั่งเล่นเป็นประจำ พวกนี้ไม่ค่อยมีปัญหาอะไร แต่พอเป็นเวลากลางคืน กลุ่มลูกค้าเปลี่ยนไป เป็นคนที่เมามาแล้ว จะโวยวายประจำ หาว่าถูกโกง จะเอาเงินคืน ไอ้ผมก็ไม่รู้หรอกว่า โกงหรือไม่โกง มีคนขึ้นมาเล่นอยู่เกือบทุกวัน และคิดว่าโดนโกงทุกครั้ง ผมมีเรื่องกับมันทุกครั้ง ต้องลากมันลงมาจากชั้น 4 ประจำ
ผมทำงานที่นั่น ไดน่ากับอาเทียร แวะมาหาผมเป็นประจำ ผมได้มีโอกาส เจอ……ส้ม คนไทยที่เป็นลูกน้องพี่หงส์อีกครั้ง เธอพาลูกค้ามาเล่นเกมส์ เธอเอาอาหารไทยมาฝากผมเรื่อยๆ วันหนึ่งๆ ถ้าอยู่ที่นั่น จะมีรายได้ ตกประมาณวันละ พันกว่าบาท
แต่จนถึงทุกวันนี้ผมยังไม่รู้เลยว่า ปาจิงโกะ มันเล่นกันยังไง
อ่านญี่ปุ่นในมุมมืดทั้งหมด คลิ๊ก >>> ญี่ปุ่นในมุมมืด